คืองี้ค่ะ เรื่องนี้มันมีที่มาที่ไปอยู่ คือ ตามกฎโรงเรียนเราต้องฝากโทรศัพท์ในตอนเช้าเเล้วคืนนักเรียนในตอนเย็นวันนั้นเราไม่ได้ฝากโทรศัพท์...หลังหมดคาบแรกก็รอครูมาเปลี่ยนคาบสอนในคาบจริยะด้วยความที่สมัครเน็ตไว้แล้วเสียดายก็เลยเปิดโทรศัพท์มาแอบเล่นใต้โต๊ะ ทีนี้คือจุดพีคค่ะ...ครูปจ.ชั้นเราเดินมาจากทางด้านหลังห้องคือไม่มีใครรู้ตัวเลยเราหันมาอีกทีคือเจอครูเลย...ตอนนั้นเราก็ตกใจนิดๆแต่ครูก็แบมือแล้วบอกว่าเอาโทรศัพท์มาเรารู้ว่าเราผิดเราเลยยอมให้แต่โดยดีพร้อมเพื่อนอีกคนที่โดนเหมือนกัน   ทีนี้ตอนเย็นวันนั้นราเดินเข้าห้องพักครูไปเจอครูเขานั่งที่โต๊ะพอดีก็เลยบอกครูว่า "ครูคะหนูขอโทรศัพท์คืนได้มั๊ยคะคือ.." ยังไม่ทันที่เราจะพูดจบหรืออธิบาย(ว่าเราต้องใช้โทรศัพท์โทรหาแม่) เขาก็ตอบกลับมาว่า "ไม่ค่ะ"       เราจึงพยามพูดอีกประโยค     "คือครูคะหนูต้อง..."   เรายังไม่ทันพูดจบประโยคอีกเขาก็ขัดมาอีก  "ไม่"       เราก็พูดต่ออีก "ครูคะแล้ว..."   เขาก็ตอบมาอีก  "ไม่"   เรายอมรับว่าเราผิดแต่เขาก็ควรจะฟังเหตุผลของนักเรียนบ้างนะ ใช่คะยอมรับเราผิดเต็มๆ แต่นักเรียนเค้าก็มีเหตุสุดวิสัยปะล่ะคะ วินาทีนั้นยั้งมือตัวเองแทบไม่อยู่(แต่ก็ต้องยั้งไว้) โกรธมากค่ะ...  กลับไปบ้านเราไม่ได้บอกแม่หรือบอกพ่อเลยค่ะ จนเช้าวันต่อ(วันนี้)มาเราตั้งเวลาเปิดโทรศัพท์ไว้ในช่วงเช้าในตอนเช้าเราใช้โทรศัพท์เพื่อนโทรเข้าหลายครั้งเลยค่ะ เพื่อครูคนนั้นจะรู้ตัวหน่อยว่านั่นมันของๆนักเรียนนะไรงี้ แต่กลับโทรไม่ติด พอสายๆเราเลยคุยกะเพื่อนที่โดนยึดเหมือนกันเขาบอกว่าครูคนนั้นเอาไปโทรศัพท์ "ของพวกเรา" ไว้กับมาเซอร์สายชั้นแล้วหมดเทอมหนึ่งไปถึงจะได้คืน... โรงเรียนเราสอบไฟนอล1ตอนสิ้นเดือนกันยายน ถูกยึดวันวันจันทร์นี้ ลองคิดดูสิคะ1เดือนครึ่งเชียวนะคะ เสาร์-อาทิตย์เราก็ต้องไปเรียนพิเศษนะคะ แถมสุดสัปดาห์นี้ก็มีเข้าค่าย สุดสัปดาห์หน้าก็มีงานโรงเรียน ไหนจะเดือนกันยาทั้งเดือนอีก ครูบางคนก็สั่งการบ้านทางไลน์!!  เราไม่รู้จะทำไงดี ถึงบอกพ่อแม่ไปก็คงไม่ได้โทรศัพท์คืนมา เราจำเป็นต้องใช้นะ!! แต่ก็ดูเหมือนจะโชคดีนิดหน่อย มาเซอร์คนนี้ดูคุยง่ายมนุษย์สัมพันธ์ดีมีเหตุผลและคความเห็นใจแก่คนที่เดือดร้อนแหละค่ะ (แต่ดูอารมณ์เขาด้วย) มีวิธีไหนบ้างคะที่จะได้คืนก่อนสุดสัปดาห์นี้เรามีความจำเป็นที่ต้องติดต่อพ่อแม่เพื่อนนะคะ!! เราไม่ชอบอีกอย่างค่ะ เราผิดก็จริงแต่ครูเขาน่าจะฟังเหตุผลนักเรียนด้วยก็ดีนะคะ