ฆ่าตัวตาย = ความโง่
ก่อนอื่นจะขอเกริ่น ได้รู้จักผู้ชายคนนึงเมื่อเดือนเมษายนผ่านทางโปรแกรมแชทสีฟ้า คุยกันได้ดี อาจจะเปนเพราะตอนนั้นกำลังเหงา หน้าที่การงานก็ดี ตอนนั้นเขาเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา เขาเจ็บ เราก็ให้กำลังใจ คุยกันแลกไลน์กัน ก็มั่นใจว่าเขาก็คงชอบเราไม่มากก็น้อย คุยกันได้ไม่นาน ต้นเดือนพฤษภาคมเขาบอกอยากจะมาเที่ยวจังหวัดที่เราอยู่ ตอนนั้นเราก็รู้สึกชอบเขานะคะ เราจึงยอมให้เขามาหา วันนั้นหลังจากเลิกงาน เราโกหกพ่อกับแม่ว่านอนอยู่ที่ทำงานแล้วจะเลยไปเที่ยวกับเพื่อน เขาบอกเราว่าจะถึงประมาณตี 3 และไม่มีที่พัก เราจึงหาที่พักให้ พอเขามาถึง จึงพาเขาไปที่พักที่เราหาไว้ คืนนั้นเขาก็ขอเราเป็นแฟน เราชอบเขามาก วันต่อมาก็พาเขาไปเที่ยว ขับรถให้เขานั่งทั้งวัน เหนื่อยนะคะ แต่ก็ขับให้คะ เพราะเขาเคยบอกว่า เขาชอบให้แฟนขับรถให้นั่ง เย็นมาเราก็เป็นไข้เลยคะ  เขามาเที่ยวและอยู่กับเรา 2 คืนก็กลับไป เราชอบเขามากจริงๆคะ เราติดต่อกันทางไลน์ตลอด VDO คอลกันตลอด โทรคุยบ้างแต่ไม่นานเพราะเขาไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ความจริงแล้วเราเป็นคนที่เอาแต่ใจมาก แต่ก็ยอมข่มใจ ไม่หาเรื่องเขา  ช่วงปลายเดือนพ.ค-มิ.ย เราอบรมที่กรุงเทพเป็นเวลานาน เราจึงมีโอกาสได้เจอกับเขาบ่อยขึ้น ตอนนั้นเขาบอกว่าแฟนเก่าเขามาตื้อเขาตลอด เขาแคปหน้าจอที่คุยกับแฟนเก่าเขามาให้เราอ่านตลอด เราก็รู้สึกไม่สบายใจ กังวลใจเรื่องนี้ตลอด รับฟังเขาระบายเรื่องแฟนเก่าเขามาตลอด ตลอดเวลาที่เราอบรมเราก็เจอกันบ่อยคะ ไปดูหนังกัน ไปบ้านเขารู้จักพ่อแม่ ญาติเขา เรารู้สึกดีนะคะ ที่เขาพาเราไปพบญาติเขา เขามาหาบ้าง เรามักจะน้อยใจเรื่องที่เขาระบายเรื่องแฟนเก่าให้ฟังบ่อยๆ เค้าระบาย จนไม่ได้นึกถึงความรู้สึกเราเลย เราอบรมเสร็จเราก็กลับไปทำงานต่อ ต้นเดือน ก.ค. เราก็นั่งรถมาหาเขาคะ เราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ทุกอย่างปกติคะ พอวันที่เราจะกลับ เราไม่ได้จองตั๋วกลับบ้านไว้ รอบบ่าย รอบค่ำเต็มหมด เหลือแต่รอบดึก เราเกรงใจเขาเพราะเขาต้องดูแลพ่อแม่ และมีเหตุการณ์เกิดขึ้นในบ้านนิดหน่อย เราจึงบอกให้เขาส่งเราที่ห้างใกล้ๆบ้านเขา และนั่งรถไปหมอชิตเอง เป็นไปตามคาดคะ เราได้ตั๋วรถรอ 3 ทุ่มครึ่ง ตั้งแต่บ่าย 2 โมงเราแยกจากกันเขาไม่โทรมาถามเราเลยว่าเราเป็นยังไง ได้ตั๋วรึยัง มีแต่เราที่โทรหาเขา พยายามโทรไปตั้งหลายสายเขาก็ไม่รับ จนติดต่อกันได้ตอนค่ำเพราะเราโทรไป เขาไม่โทรกลับมาหาเราเลยคะ แต่ก็ยังคิดในทางที่ดีว่าเขาอาจยุ่งกับปัญหาที่บ้านอยู่ วันต่อมาหลังจากกลับบ้าน ก็คุยกันปกติคะ แต่เขาจะไม่คอลหาเหมือนเดิม ไม่อยากคอลหา วันนึงเขาปิดโทรศัพท์ตั้งแต่ 5 โมงเย็นยัน 5 ทุ่มเราโทรหาไม่ติดเลย เราเริ่มกระวนกระวายใจ โทรไปหลายครั้งก็ฝากข้อความ เขาเปิดโทรศัพท์ก็มีข้อความส่งมาว่าติดต่อได้ เราจึงถามว่าปิดทำไม เขาบอกว่าประหยัดดาด้าอินเตอร์เน็ต เขาไปไหนมาไหนไม่บอกเราเลยคะ เราก็ยังคิดว่าเราเป็นแฟนเขาหรือป่าว ทำไมไม่เขาละเลยเราแบบนี้ จนถึงวันที่แตกหัก 10 ก.ค. เราน้อยใจ ไม่ไหวจริงๆกับพฤติกรรมของเขา ทะเลาะกันคะ เขาบอกว่าเราไม่ใช่ ไม่ได้ชอบเรา ไม่เคยรู้สึกอะไรกับเรา ที่คุยกับเราเพราะหาคนคุย นอนกับเราเพราะเหตุผลที่ว่าผญ.ผช.อยู่ห้องเดียวกันก็ต้องมีอะไรกันอยู่แล้ว เรารับไม่ได้คะ ตั้งแต่เราเกิดมาไม่เคยมีใครมาทำร้ายความรู้สึก เหยียบย่ำแบบนี้เลย เราก็พยายามง้อเค้า ตื้อเค้า ร้องไห้ทุกวัน โทรหาญาติเขาขอให้ช่วยเรา แต่ญาติเขาก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ เราขับรถขึ้น กทม. เพื่อไปหาเขาที่บ้าน ก็คุยกันแต่เขาก็ไม่เอาเราเหมือนเดิม เราเสียใจมากๆ ไลน์ก็โดนบล็อก เหลือแต่เบอร์มือถือ เราก็ตื้อเขาคะ แต่ยิ่งคุยยิ่งเจ็บ ยิ่งเสียใจ ยิ่งโดนทำร้ายความรู้สึก เขาคิดถึงแต่เรื่องของเขาเอง เรารู้สึกหมดคุณค่าในตัวเองมาก เราเลยทำร้ายตัวเองใช้มีดปาดข้อมือตัวเอง แม่เรามาเจอ และส่งไปรพ. แผลไม่ได้ลึกอะไร แต่เราต้องกินยารักษาโรคซึมเศ้ราคะ ตอนนี้เราประคับประคองตัวเองโดยการไม่อยากรู้ วันนั้นที่เราทำร้ายตัวเอง แม่เราร้องไห้หนักมากคะ เป็นเหตุการณ์ที่เราจะไม่ลืมเลย เรามัวแต่รักคนที่เค้าไม่รักเรา จนลืมคนที่อยู่รอบตัว ตอนนี้เพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน เราก็พยายามทำตัวร่าเริง แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้ระยะเวลานานมากขนาดไหน เราถึงจะเป็นเราคนเดิม จึงอยากจะมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง *****