เมื่อวานนี้ เราเลิกงานค่ำๆ ก็มารับลูก+สามีไปกินข้าว
ตอนแรกจอดรถหน้าบ้าน แล้วเรียกลูกกับสามีให้เตรียมตัวไปกินข้าวนอกบ้าน
สามีเลยพาลูกคนโต ( 5 ขวบ)ไปเข้าห้องน้ำ เพราะจะได้ไม่ปวดฉี่ระหว่างทาง
ส่วนลูกคนเล็ก (3 ขวบ) ก็อยู่ในบ้าน รอพ่อกับพี่
ทีนี้ฝนมันเริ่มลงเม็ด เราเลยคิดว่าเอารถไปจอดในโรงจอดรถดีกว่าลูกจะได้ขึ้นรถง่ายๆ
พอเราขับรถเข้าไปจอด เปิดประตูลงมา
แทบช็อคตาย ลูกคนเล็กโผล่หน้ามาจากหลังรถเดินเข้ามาหา บอกว่าหนูรักแม่
ถ้าเมื่อกี้เราขยับถอยหลังนิดเดียวชนลูกแน่ๆ
เรียกพ่อมันเสียงดัง พ่อก็บอกว่าไม่คิดว่าแม่จะขับรถเข้ามา
เราก็บอกว่าก่อนขับมาก็ดูแล้วไม่เห็นลูกลงมา
เจ้าตัวดีบอกว่า "หนูแอบอยู่หลังรถพ่อ" เฮ้อ จะบ้าตาย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ
ปกติจะระวังมากๆเพราะเห็นข่าวบ่อย
เวลาเอารถเข้าหรือออกถ้ามีเด็กอยู่จะต้องมีคนดูเด็กในบ้านด้วยว่าอยู่ในบ้านเรียบร้อยดี แต่คราวนี้พลาดจริงๆ

เคยมีอีกครั้งนึง คือเราเล่นกับลูกอยู่หน้าบ้าน โรงจอดรถอยู่หลังบ้าน
สามีมาจอดริมรั้วแล้วทักลูก (ตอนนั้นเราก็คิดว่าเขาเปิดประตูรั้วแล้ว)
เสร็จแล้วขับรถเข้าโรงจอดรถ แล้วเราได้ยินเสียงประตูรั้ว
เราเข้าใจว่าเป็นเสียงปิดประตูรั้ว พอลูกวิ่งไปหาพ่อเราก็เลยไม่ได้เรียก
ปรากฎว่าสามีกำลังจะขับเข้าจอดเห็นลูกวิ่งไปข้างหน้ารถก็ตกใจแทบช็อคเหมือนกัน
(สรุปมันเป็นเสียงเปิดประตูรั้ว)

แล้วก็อีกเหตุการณ์นึงที่ใจหาย คือลูกคนเล็ก ตอนนั้นแค่ 3 เดือนเอง
นอนอยู่บนฟูก (บนพื้น) ปกติพอเขาหลับแล้วเราจะอุ้มใส่เปล
เหตุเกิดตอนกลางคืน ปิดไฟในห้องหมดแล้ว
แต่วันนั้นยังไม่ทันอุ้ม สามีก็เรียกให้ไปช่วย คือเขาท้องเสียหนักมาก แบบหน้าซีดตัวเย็น ลุกไม่ขึ้น
เราก็ไปช่วย พยุงออกจากห้องน้ำ เอาน้ำเกลือให้กิน เสร็จแล้วก็จะพาไป รพ.(คุยกันนานพอสมควร+ตกใจมาก)
เราเลยเดินกลับเข้าห้อง จะไปอุ้มลูกออกมา ด้วยความคิดว่าลูกอยู่ในเปล
ดีว่าเดินเบาๆ เดินไปนิดนึงเท้าไปเตะโดนลูกเข้า เลยตกใจนึกได้ว่าลูกยังอยู่บนพื้น
ถ้าเหยียบเข้าไปจังๆคือต้องบาดเจ็บหนักแน่ๆ สยองตัวเองสุดๆ เฮ้อ