เหตุเกิดขึ้นเมื่อกลางดีกวันที่ 10 สิงหาคม 2559 เวลา 02.30 น.
ผมกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ผมจิบยาแก้ไอไปด้วยเพราะมี
อาการคันคอ เสมหะเยอะ  อยู่ๆผมเกิดรู้สึกแน่นหน้าอก เหนื่อย หายใจไม่ออก
จากนั้นเริ่มมีอาการร้อนวูบวาบที่ลำคอ ผมเหนื่อยมาก หายใจไม่ทัน จึงฝืนเดิน
ขึ้นไปชั้น2ที่ห้องนอน เพื่อปลุกภรรยาแล้วก็เล่าอาการให้ภรรยาฟัง ภรรยาบอกว่า
เราลองไปซื้อยาพ่นแก้หอบหืดมาพ่นอยู่มั๊ย เผื่อจะหายใจโล่งขึ้น แฟนผมจึงรีบ
ออกไปซื้อมาให้ ระหว่างที่ผมกำลังรอภรรยา ผมแน่นหน้าอกมากขึ้น หายใจไม่ทัน
หัวใจเต้นแรง ใจสั่น หลังจากแฟนผมกลับมา เอายาพ่นมาให้ ผมจึงเริ่มใช้งาน แต่ลอง
ทำอยู่ 2-3 ครั้ง ก็ไม่มีรอะไรดีขึ้น นาทีนั้นผมมั่นใจแล้วว่าต้องไปโรงพยาบาล
ที่บ้านผมไม่มีใครนอกจากผมกับภรรยา จึงตัดสินใจขี่มอเตอร์ไซค์ไปที่ รพ.สงขลานครินทร์
เมื่อไปถึง ก็ขึ้นเตียงเข็น มีคนเข็นผมไปห้องฉุกเฉิน เมื่อไปถึง มีนางพยาบาลมากมายมารุมล้อม
สอบถามอาการเบื้องต้นว่าเป็นอะไรมา ผมก็เล่าไปตามความจริง ว่ากำลังทำงานอยู่หน้าคอม
จิบยาแก้ไอ (ในระหว่างที่ผมแจ้งอาการ ผมก็เหนื่อยมาก หายใจไม่ทัน ใจสั่นตลอดเวลา)
แล้วอยู่ๆก็แน่นหน้าอก พยาบาลทำการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ เมื่อตรวจเสร็จ บันทึกผล
ตรวจความดันโลหิตผม ทั้งแขนซ้าย แขนขวา เท้าซ้าย เท้าขวา ความดันสูงมาก ขึ้น220กว่า
มีเสียงเครื่องวัดความดันเตือนตลอดเวลา เพราะความดันสูงมากจนอาจทำให้เส้นเลือดสมองแตก
แล้วก็ให้ผมนอนรอแพทย์ ผมต้องสลับนั่ง สลับนอน เพราะมีอาการมึนๆและแน่นหน้าอกประกอบ
ประมาณ 20 นาที แพทย์ก็มา แพทย์ก็มาดูผลการตรวจคลื่นหัวใจ ปรากฏว่าปรกติดี หมอจึง
สอบถามอาการผมเพิ่มเติม ประวัติ ผมจึงแจ้งไปว่า ผมไม่มีประวัติการรักษาพยาบาลที่ไหนมาก่อน
เพราะผมไม่เคยป่วย ไม่เคยแพ้ยาทุกชนิด นี่เพิ่งเป็นครั้งแรกที่มีอาการแบบนี้ หมอเริ่มงง จึงให้พยาบาล
มาทำการเจาะเลือดผมไป 1 หลอด แล้วให้ผมไปเตรียมเอกซเรย์ เขาเข็นผมไปทิ้งไว้หน้าห้องเอ็กซเรย
ประมาณ 15 นาที ก็มีพนักงานประจำห้องเอ็กซเรย์เปิดประตูออกมา เรียกผมเข้าไปในห้องแล้วทำการตรวจ
เอ็กซเรย์ 10 นาที เสร็จ ก็ให้ผมออกจากห้อง ขึ้นเตียง เข็นกลับไปไว้ที่เดิม จากนั้นผมก็สลับนั่ง สลับนอน
เพราะความดันยังคงสูง ผมแน่นหน้าอกมาก เหนื่อย หายใจไม่ทัน ใจสั่ง ใจเต้นแรง เหมือนเดิมทุกประการ
ระหว่างรอผลเลือด หมอเอายาลดความดันเม็ดสีเหลืองมาให้ทาน 1 เม็ด แล้วให้นอนพัก ผมจึงงีบหลับไป
ประมาณ 30 นาที ตื่นมารู้สึกจะดีขึ้นพอสมควร พยาบาลมาวัดความดันใหม่ ลงเหลือ 157 และผมก็เริ่มดีขึ้น
เรื่อยๆ สักพักหมอมาแจ้งว่าผมเลือดปกติ ตับ ไต ไส้ พุง หัวใจ ทำงานปกติ มีแต่อาการความดันสูง แนะนำ
ให้ผมไปพบอายุรแพทย์เพื่อหาสาเหตุของอาการ ผมกลับมาบ้าน นอนไปตื่นมาช่วงเย็น มีอาการเดิมกลับขึ้นมา
อีก คุณแม่ผมแนะนำให้ผมไปหาคุณหมอท่านนึง ชื่อหมออติพล อยู่ย่านตลาดใหม่ หลังจากเล่าอาการและ
ผลการตรวจให้หมอฟัง ขณะที่เล่าก็มีอาการแน่นหน้าอกหายใจไม่ทันควบคู่ไปด้วย คุณหมอจึงวินิจฉัยแล้วบอกกับ
ผมว่าโรคที่ผมเป็นคือ โรคแพนิค(Panic) แต่ยังเป็นไม่มาก จึงจ่ายยามาให้ผม 4 ชนิดพร้อมยาลดความดัน
พร้อมแจ้งสาเหตุ  ซึ่งตรงกับความจริงที่ผมเป็นทุกอย่างคือ
- 1. ผมไม่นอนกลางคืนเป็นเวลายาวนานกว่า 5 ปีแล้ว ชอบทำงานกลางคืน
- 2. ผมเป็นคนมีความเครียดมาก คิดมาก คิดเยอะ กังวล
- 3. ผมไม่ค่อยออกกำลังกายเลย เรียกได้ว่าไม่เคยเลยก็ว่าได้
- 4. ในวัยเด็กผมเคยผิดหวังครั้งแรงๆ2-3ครั้ง เช่นการล้มละลายของครอบครัว การโดนแฟนเก่าที่คบกันมา 9 ปี บอกเลิก
- 5. ผมรับประทานอาหารไม่เป็นเวลา ทานแต่ของไม่มีประโยชน์ ไม่ทานผลไม้เลย
- 6. ผมติดบุหรี่ สูบเยอะ วันนึงมากว่า 1 ซอง ชอบสังสรรค์ ดื่มกิน
**************************************************************
ผมจึงอยากจะนำประสบการณ์มาแชร์ สุขภาพเรานี่สำคัญจริงๆ เสียแล้วเสียเลยไม่อาจย้อนคืน
ตอนนี้ภรรยาผมกำลังท้องได้ 6 เดือนแล้ว ผมกลัวเหลือเกินว่าจะเป็นไรไปซะก่อนไม่ทันเห็นหน้าลูก
ผมจึงจะเลิกทำงานกลางคืน แล้วเข้านอนให้เร็วที่สุดนับจากนี้เป็นต้นไป ออกกำลังกายบ้างยามว่าง
ที่สำคัญที่สุด ตอนนี้ผมมีอายุแค่ 30 ปี เอง โรคภัยก็ถามหาซะแล้ว แย่จริงๆครับ