ตั้งเมลใหม่เพื่อกระทู้นี้โดยเฉพาะ ผิดพลาดหรืออะไรยังก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ เราก็เป็นวัยรุ่นคนนึงที่เป็นลูกไม่ได้ดีอะไรมากมาย เราคิดอยู่หลายครั้งว่าอยากทำอะไรให้แม่บ้าง แต่ก็ได้แค่คิดไม่กล้าที่จะทำซักที วันนี้วันแม่ เราเห็นเพื่อนๆในFB เค้าโพสรูปคู่กับแม่ โพสบอกรักแม่ บางคนไม่ได้อยู่กับแม่แต่ก็คอลวิดีโอแล้วแคปรูปมาลงพร้อมกับแท็กแม่ เราเห็นเราก็อยากทำบ้างนะ แต่เราทำไม่ได้ใจเรามันไม่กล้าพอที่จะทำ ช่วงนี้เราเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนค่ะ เรายังสังเกตตัวเองได้เลย ตั้งแต่พ่อกับแม่ทะเลาะกันแบบรุนแรงมากๆ เรายอมรับค่ะว่าเรายอมรับพ่อไม่ได้ที่พ่อทำในตอนนั้น ยิ่งตอนนี้พ่อมาอยู่บ้านหลังเดียวกัน พยายามทำดีเพื่อแม่ มันก็ดีนั่นเหละแต่เรารู้สึกแปลกๆอ่ะ รู้สึกยังไงมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ แก้วมันแตกไปแล้วจะเอามาประกอบใหม่ได้ยังไง จะเอาแก้วใบใหม่มันก็ไม่คุ้นชิน..

เราได้ยินแม่เปิดเพลงวันแม่ เราไม่รู้ว่าแม่ตั้งใจให้เราได้ยินมั๊ย เราเลยเดินออกไปข้างนอก พอเดินกลับเข้ามาอีกทีเราเห็นแม่ร้องไห้ เราใจแป้วเลยค่ะ เข้าห้องมาอยู่คนเดียว เราไม่กล้าบอกรักแม่ แต่ตอนนี้เราพยายามที่จะตั้งใจเรียนเพื่อให้แม่ภูมิใจในตัวเราบ้าง แต่เกรดเราไม่เคยต่ำกว่า3.5เลยนะ เราไม่อยากทำให้แม่เสียใจอีก เรารู้ว่านิสัยเราไม่ได้ดีเท่าไหร่ เราชอบเงียบ เก็บตัวอยู่คนเดียว แม่เคยบอกว่าเคยคิดมากเรื่องเราที่เราชอบเงียบ ทำตัวไม่สมวัยที่เป็นวัยรุ่น แต่เราไม่รู้จะวางตัวยังไงจริงๆ อยากทำเหมือนที่เพื่อนทำบ้าง แค่นั้นเอง