เข้าเรื่องค่ะ พอดีตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับแฟน จะสังเกตได้ว่า เขากินเหล้าทุกวันหลังเลิกงาน เลยค่ะ แต่ถ้าย้อนกลับไปตอนที่ยังไม่ได้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน เขาก็กินเหล้าค่ะ เพราะ ในหมู่บ้านเขาตอนเย็นมาทุกวันก็จะช่วยทำกับข้าวกินกันสังสรรค์แบบครอบครัวใหญ่ เขาเป็นคนอิสานค่ะ สังคมเฮฮา น่ารักน่ะ ค่ะ เราชอบสังคมแบบนี้ เฮฮาเป็นกันเอง

จนมาช่วงหลังๆนี้เกินที่ใจมันบอกว่ารับไม่ไหว แต่เราไม่รู้จะพูดยังไงกับเขาแล้วค่ะ มันรู้สึกแบบเจอทานตัน เราก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นผู้หญิงแบบเรียบร้อย เข้าผับ เข้าบาร์ เราก็เข้าค่ะ เพราะเราเคยทำงานเป็นเด็กเสริฟร้านเหล้ามาก่อน อันนี้เข้าใจดีว่ากินเหล้าแล้วมันรู้สึกไง
แต่พอมาอยู่ด้วยกันเราก็ตั้งเป้าหมายของเราไว้เหมือนกัน เลิกอาชีพที่เขาห้ามคือถ้าคบกันให้เลิกทำงานร้านเหล้า เราทำทุกอย่างให้มันดีที่สุด แล้วหันมาทำงานโรงงาน
แต่เรื่องกินเหล้า เราก็ไม่ห้ามน่ะค่ะ เวลาเขากินเหล้าตอนที่มีเราอยู่ด้วย แต่พอเขาไปกินเหล้ากับคนที่ทำงาน เราก็ห่วงเขานะ เพราะเรารู้จักนิสัยเขามันต่างกันมาก เพราะเวลาเขาเมา มันแย่สุดๆ พูดแบบน้ำไหลไฟดับ ขับรถนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย สายแว๊นมาเต็ม จนเราเริ่มทนไม่ไหว ทะเลาะกันทุกวันจนเราพูดออกมา ว่า " ถ้าจะกินเราไม่ห้ามน่ะ เราจะให้เธอรู้แล้วเข้าใจเอาเอง ถ้าเมามาไม่ต้องกลับมานอนห้องน่ะ ไปนอนห้องคนที่ชวนเธอกินน่ะ "
แต่เขาก็เงียบนะค่ะ ไม่ตอบค่ะ   เราก็โมโห  เขาก็คงโมโหที่เราพูดแบบนั้นออกไป  แต่หาว่าสำนึกไม่ วันต่อมาเขาก็กินอีก ทุกวัน กินเหล้าหนักแค่ไหนก็คงไม่ต้องถามค่ะ  กลิ่นมันโชยออกมาตามลม  เราก็เลือกที่จะไม่ถามเขานะคะ แต่เรากลั้นความรู้สึกที่จะถามเอาไว้ แล้วเงียบตั้งแต่หน้า โรงงานจนถึงเช้าของอีกวัน เราไม่คุยกับเขานะ คือทำตัวตามปกติ ตื่น ไปทำงาน รอเขามารับ แล้วกินข้าว นอน วนแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่เราย้ายมาอยู่ด้วยกันได้ 5เดือนกว่า