ถึงแม่จะมีหนูในช่วงที่สภาวะไม่ค่อยพร้อม แต่แม่ก็รักหนูมากๆ นะ แม่เฝ้านับวันรอ เฝ้าอ่านค้นคว้าหาความรู้  ว่าแต่ละสัปดาห์ที่หนูอยู่ในท้องรูปร่างหนูจะเป็นอย่างไร  หนูตัวโตมากแค่ไหน น้ำหนักตามเกณฑ์หรือเปล่า ร่างกายภายในและภายนอกหนูพัฒนาถึงขั้นไหน แม่จะเข้าอ่านทุกๆ สัปดาห์  และทุกๆวันของแม่ แม่อุ้มหนูไปเรียน ไปสถานที่ต่างๆ ถึงแม้จะลำบากนิดๆ แต่แม่ก็มีความสุข แม่รอวันที่หนูดิ้นผ่านท้องแม่ สะอึกในท้อง มันมีความสุขมากๆ และจากเดิม แม่ชอบอดมื้อกินมื้อ แม่ก็เปลี่ยนมาเป็นทานทุกมื้อ มีอาหารว่าง มีทานผลไม้ตามคำแนะนำ อาหารที่เหมาะสมในช่วงของแต่ละสัปดาห์  และว่างๆ แม่ชอบอ่านอาการผิดปกติต่างๆ ของคนท้อง  มีดูยูธูป จนแม่เข้าใจลักษณะอาการของโรคแทรกซ้อนระหว่างตั้งครรภ์เกือบทุกโรค ที่แม่ศึกษาขนาดนี้ เพราะแม่เป็นห่วงหนู  และแม่ต้องดูแลตัวเองมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า เพราะมีหัวใจดวงน้อยๆ ที่สำคัญที่สุดของแม่กำลังรอวันลืมตาดูโลก แต่แล้ว การอ่านมากของแม่ ก็ทำให้แม่เครียดบ้าง ร้องไห้บ้าง เพราะมันทำให้แม่คิดไปเองและกังวล จนถึงขั้นไป รพ. เพื่อไปตรวจ แต่หนูก็ปกติดีทุกอย่าง แม่รักหนูมากๆนะ รักมากจนกลัวไปทุกๆเรื่อง พอใกล้คลอด อาการต่างๆก็ตามมา เริ่มปวดหน่วง อ่อนเพลีย แต่แม่ก็ยังดิ้นรนไปเรียน ขึ้นบันได 2-3 ชั้น และในสภาวะที่ไม่พร้อม แม่สวมเสื้อคลุมตัวโตไปไหนมาไหน แม้กระทั่งนั่งสอบในห้องที่ร้อนอบอ้าว จนแม่เกือบจะหน้ามืดเป็นลม ใจสั่น จึงทำข้อสอบข้อเขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่ มันเป็นวันที่แม่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากจริง ๆ และแม่ได้แต่ภาวนาในใจให้หนูอดทนรอถึงวันนัดของเรา .... 2 เมษา วันกำหนดคลอดของหนู  ที่แม่ตัดสินใจผ่าคลอด ก็เพราะแม่ยังติดเรียน แล้วเป็นช่วงใกล้สอบ แม่เลือกผ่าตอน 38 วีค 4 วัน ตรงกับวันเสาร์  เพราะแม่ไม่อยากขาดเรียนมากเกินไป แต่ก็โชคดีตอนคลอดหนูตรงกับวันหยุดสงกรานต์  แม่คลอดวันที่ 2 พอวันที่ 18 แม่ก็ต้องกลับไปเรียน แม่เสียใจที่ไม่ได้ให้หนูกินนมแม่ให้ได้นานที่สุด แต่เราก็ผ่านช่วงเวลาที่ลำบากมาด้วยกันนะ.... ต่อจากนี้แม่จะทำทุกอย่างเพื่อลูกนะ และแม่สัญญา ว่าแม่จะไม่ทำให้หนู ลูกรักของแม่ด้อยไปกว่าใคร ถึงตอนนี้แม่มีแค่เท่านี้ แต่ต่อไปสองมือของแม่จะสู้เพื่อหนูน่ะ