ดิฉันเป็นครูค่ะ สอนเด็กชั้นอนุบาล เคยสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาล1-3 ตั้งแต่ที่เริ่มสอนมา ดิฉันก็เฝ้าสังเกตนิสัยเด็กตลอด
เด็กหลายๆคนที่ดิฉันสอนมีลักษณะนิสัยแตกต่างกันไป เด็กบางคนมีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก เป็นผู้นำกลุ่ม เป็นหัวโจกกันตั้งแต่อนุบาลเลยทีเดียว
เด็กบางคนเป็นคนเงียบๆเพื่อนทำอะไรก็ทำตามเพื่อน ไม่พูด ไม่ออกความคิดเห็น คือเขามีความคิดของตัวเองนะคะ แต่ไม่กล้าพูด ดิฉันต้องถามย้ำๆ ถึงจะตอบ เป็นพวกไม่มีความกล้าในตัวเอง  เด็กบางคนเอาแต่ใจมาก อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าเพื่อนแย่งของ หรือครูไม่ให้สิ่งที่ต้องการก็จะโยเยทั้งวัน

เมื่อดิฉันมองเห็นปัญหาพวกนี้แล้ว และคิดที่จะแก้ไขปัญหา จึงศึกษาวิธีเลี้ยงเด็ก วิธีฝึกนิสัยเด็กเพิ่มมากขึ้น แล้วพยายามนำมาปรับกับการสอน
จากเดิมที่เคยนั่งเรียนกันบนโต๊ะ ก็เปลี่ยนให้มานั่งล้อมกันรอบพื้น พยายามคิดกิจกรรมเล็กๆให้เค้าทำร่วมกัน เช่นวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง ทีไหน รู้สึกอย่างไร
ให้ทุกๆคนเล่าให้เพื่อนๆฟัง พยายามให้เขากล้าแสดงออกกล้าแสดงความรู้สึก ดิฉันบอกเด็กเสมอว่า หนูคิดอะไร หนูรู้สึกอะไร หนูต้องพูดให้ทุกคนฟังนะ จะพ่อแม่ หรือครู หรือใครก็แล้วแต่ ถ้าหนูรู้สึกชอบ หรือไม่ชอบ หนูต้องกล้าที่จะพูด

ดิฉันทำแบบนี้ได้ประมาณ 4 เดือน เด็กก็เริ่มมีความเปลี่ยนแปลง ไปในทิศทางที่ดีขึ้น
แต่.... มีอยู่วันนึง
ดิฉันได้รับโทรศัพท์ต่อว่าจากผู้ปกครอง ต่อว่าเป้นชุดใหญ่
ดิฉันสอนลูกอย่างไร ให้ลูกเถียงเขา
ลูกเป็นลูก ลูกต้องเชื่อฟังพ่อแม่ ไม่ใช่มาเถียง  ตัวดิฉันได้ยินคำนี้น้ำตาแทบจะไหล สิ่งที่ดิฉันพยายามทำมาตลอดมันแทบจะไม่ได้ผลเลย ถ้าผู้ปกครองที่บ้านไม่เห็นด้วย และมีความคิดแบบนี้

ดิฉันพยายามฝึกเด็กทุกคน ให้กล้าแสดงความคิดเห็น กล้าแสดงออก แต่สิ่งที่ดิฉันทำ กับสิ่งที่ผู้ปกครองทำมันขัดแย้งกัน
สุดท้าย เด็กคนนั้นก็เป็นเหมือนเดิม

ปล.ขอยืมล็อคอินน้องชายมาตั้งกระทู้เพราะอยากระบายเฉยๆ(ถ้าใช้ของตัวเองเพื่อนๆจะรู้ทันที)
ปล. 2 ดิฉันอยากจะฝากไปถึงพ่อแม่ ผู้ปกครองทุกคน เด็กก็มีความคิด มีความรู้สึก เวลาเค้าพูดอะไร อยากบอกอะไรกับคุณรับฟังเค้าบ้าง ถ้าไม่อยากให้เค้าเป็นเด็กเก็บกด ด้วยความหวังดี