สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เราเขียนหลังจากอ่านแต่เรื่องราวของคนอื่นๆ

เราเพิ่งทราบว่าตัวเองตั้งท้องได้สองเดือนทั้งๆที่เรากินยาคุมตลอด แต่ก่อนหน้านี้เราก็หาหมอบ่อยเหมือนกันค่ะ ได้กินยาอย่างอื่นร่วมด้วยอยู่หลายอย่าง รวมทั้งยาคลายเครียดด้วยค่ะ

ตอนแรกเราคิดจะเอาเด็กออกด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง แต่เราเคยทำมาแล้วตอนที่ยังไม่มีวุฒิภาวะที่เพียงพอและเราเสียใจกับสิ่งที่เราทำมาตลอด (ด่าได้ค่ะยอมรับผิดทุกอย่าง) เพราะฉะนั้นเราเลยทำอีกครั้งไม่ลงถึงแม้ว่าเราคิดจะทำในตอนแรก แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี บาปบุญคุณโทษต่างถาโถมเข้ามาจนเราถึงกับคิดสั้นว่าจะหายไปพร้อมๆกับเด็กในท้องเลย (อ่านให้จบก่อนตัดสินนะคะ)

เหตุผลหลายๆอย่างที่ว่าคือ ในตอนแรก พ่อแม่พี่เราไม่ชอบแฟนเราและอยากให้เราเอาเด็กออกมาก มากถึงขนาดที่ใช้คำพูดรุนแรงทำร้ายจิตใจแบบสุดๆ แต่เราเองก็ตัดสินใจไม่ได้นะคะ เพราะเราก็รู้สึกผิดและสงสารพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเรา เราทำท่านเสียใจมากค่ะ แต่คนอื่นๆยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานะคะและให้กำลังใจดีมาก

ตอนนี้เราเลยตัดสินใจที่จะเก็บลูกไว้ค่ะ แต่ก็ต้องทนกับแรงกดดันจากครอบครัวตัวเองที่เค้ายังไม่ยอมรับค่ะ เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมคะที่ทำแบบนี้ เพราะเราคิดว่าไม่ว่าเราจะเลือกทางไหนก็บาปอยู่ดี เพราะอย่างไรเราก็ทำให้พ่อแม่เสียใจค่ะ

ก่อนที่เราจะท้องเราได้ไปพบจิตแพทย์ค่ะ เพราะเราคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งและชอบทำร้ายตัวเองเวลาเครียดค่ะ เลยกลัวตัวเองจะเป็นหนักมากกว่านี้จึงรีบทำการรักษาค่ะ
ตอนนี้สุขภาพจิตดีขึ้นมาก แต่เราก็กลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าขณะตั้งครรภ์แล้วจะเป็นอันตรายต่อลูกค่ะ เพราะบางช่วงเวลาที่เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้เราจะเริ่มฟุ้งซ่าน และคิดฆ่าตัวตายอีกเป็นครั้งคราวค่ะ เราควรทำอย่างไรดีคะ เพราะไม่รู้ว่าที่เป็นตอนนี้เป็นเพราะผลจากฮอร์โมนเปลี่ยนแปลง หรือ เป็นเพราะอาการทางจิตของเราเองคะ