คืออ ผมเป็นนักกีฬาต่อสู้ประเภทหนึ่งครับ แต่ผมเรียนอยู่ต่างประเทศ คือปิดเทิอมทีได้กลับไปซ้อมที แต่ผมได้มีโอกาสเข้าชมรมกีฬานี้ในโรงเรียนผมครับ คือผมตอนอยู่ไทยไม่เก่งอะไรมาก ผมซ้อมกับคนเก่งๆทุกวัน ซ้อมตลอดเพราะอยากเก่งขึ้น ผมอยู่ระดับล่างๆของทีมเลยละ TT แต่พอกลับมาต่างประเทศทีไร ก็ตั้งใจซ้อมและออกกำลังกายตลอด หวังว่าที่นี้จะมีคนเก่งๆบ้าง อยู่ชมรมมาหลายเดือนในที่สุดผมก็ได้มีโอกาสแข่งสักที
สรุป........ไม่ได้หลงตัวเองนะ อยู่ไทยก็โดนอัดฝ่ายเดียวตลอด.   แต่ผมชนะขาดครับ ชนะ แต่ไม่ภูมิใจเอาซะเลย
เหมือนกับว่าที่ซ้อมมาตลอดไม่รู้จะซ้อมไปทำไม ไม่มีคู่แข่งที่จะทำไห้ผมได้ใช้ฝีมือเลย.  ตอนนี้โครตไม่มีกะจิตกะใจจะซ้อมเลยซักนิด เหมือนกับว่างๆโล่งๆ ละขี้เกียจไม่อยากทำอะไรอีกละ. จนกว่าจะกลับไทยคงไม่ได้ซ้อมแบบจริงๆจัง กลัวฝีมือจะตก เลยอยากหาวิธีสร้างแรงบัลดาลใจ ตอนนี้เป้าหมายยังไม่มีเลยTT