. . . "ฤดูฝน" หลาย ๆ คนต่างเบื่อหน่ายกับสภาพอากาศที่มักไม่เป็นใจ เวลาจะออกเดินทางไปไหนมาไหนมักมีอุปสรรคจากหยดน้ำบนฟ้าตกลงมาเป็นเม็ดฝน โดยเฉพาะการจราจรในเมืองมักจะวุ่นวายเสมอ ในยามฝนตก . . .

. . . ช่วงสายวันหนึ่ง ผมนั่งมองการจราจรที่วุ่นวายไปพร้อมกับสายฝนที่ตกผ่านหน้าต่าง คอยดูท่าทีว่าเมื่อไหร่ฝนจะหยุดลง ระหว่างที่รอฝนหยุดผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสถานะ ข้อความ ต่าง ๆ ใน facebook อย่างน้อยก็แก้เบื่อได้ จนไปเจอเพื่อนคนหนึ่งโพสสถานะขึ้นมา "ฟ้าหลังฝนที่น่านนคร" . . .

. . . ผมนั่งดูภาพในโพสนั้นซ้ำไปซ้ำมา พร้อมทั้งดูว่าสถานที่ในภาพนั้นคือที่ไหน อารมณ์ในตอนนั้นผมเลิกนึกถึงสายฝนที่ตกอยู่ด้านนอกไปชั่วขณะ แต่กลับไปใจจดใจจ่อกับภาพในโทรศัพท์ที่ผ่านมาให้ดู และเมื่อผมกลับมารู้สึกตัวอีกทีตอนมองออกไปที่หน้าต่างฝนก็ได้หยุดตกลงไปแล้ว ผมชะงักกับคำพูด "ฟ้าหลังฝน" เมื่อเดินออกมาข้างนอกพร้อมกับมองไปยังฟ้าที่ไร้เมฆฝนในตอนนั้น ได้แต่ถามในใจ "ขนาดฟ้าหลังฝนในเมืองกรุงยังสวย แล้วฟ้าหลังฝนที่น่านจะสวยขนาดไหนล่ะ" ในระหว่างที่คิดจู่ ๆ มีสายโทรศัพท์จากเพื่อนโทรเข้ามา ซึ่งเป็นสายที่เหมือนโชคชะตารู้ใจ เมื่อสิ้นเสียงโทรศัพท์ลงเป็นสัญญาณเหมือนบอกผมให้รู้ว่า วันพรุ่งนี้ผมกำลังจะเดินทางไป . . . . . .