นี่เป็นกระทู้แรก ถ้าผิดประการใด ต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะ

เริ่มกันเลยนะคะ ขอเรียกตัวเองว่าเราแล้วกันนะคะ เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราไปเจอเพื่อนเก่าคนหนึ่ง แบบบังเอิญเจอค่ะ เราทั้งคู่จำกันได้ คือเราเห็นครั้งแรกคือแบบใช่เลย ชอบ อยากคุยกับเขาต่อค่ะ เราก็แค่ยิ้มให้กัน แล้วก็ถามไถ่กันนิดหน่อยว่ามาจากโรงเรียนนี้ใช่ไหม พอกลับบ้านเท่านั้นแหละค่ะ เปิดเฟสบุ๊คพิมพ์หาชื่อเขาเลยค่ะ คือจำชื่อจริงๆของเขาได้ ก็หาแล้วหาอีก หาหลายวันอยู่นะคะจนหาเจอก็แอดไป แต่ก็ไม่ได้คุยกันนะคะ เพราะตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว คือตอนนั้นก็ไม่อยากทะเลาะกับแฟน เพราะเราก็รักแฟนอยู่

จนมีอยู่ช่วงนึง เราก็เลิกกับแฟนค่ะ คือก็มีคนคุยเรื่อยๆ เดิมเราแต่ก่อนเป็นคนไม่เที่ยวเลยเพราะไม่อยากมีปัญหากับแฟน พอเลิกปุ๊บก็ใจแตกเลยค่ะ เที่ยวเยอะมากก แบบเยอะมากจริงๆ ถี่สองวันติด อย่างน้อยอาทิตย์นึงต้องมีสามครั้งอ่าค่ะ แล้วคนนี้เขาทักมา ก็ทักมาในเฟสแชทเราเนี่ยแหละค่ะ ก็พูดว่าแบบเรานี่เที่ยวบ่อยนะ คุยกันไปกันมา คือเขาก็เพิ่งเลิกกับแฟนมา ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เพราะเพื่อนก็คือเพื่อน แล้วอยู่ๆเขาก็บอกเราค่ะว่า เขาคิดกับเราแค่เพื่อน เขาบอกว่าเขาไม่รู้นะว่าเราคิดยังไง คือในตอนนั้นเราคิดกับเขาแค่เพื่อนค่ะ เราก็บอกเขาไปว่า เราคิดกับเขาแค่เพื่อน ไม่ได้อะไร เพราะตอนนั้นคุยกันแปปเดียว เจอหน้าก็ยังไม่ได้เจอแบบจริงๆจังๆ เขาก็หายไปค่ะ เราก็มีคนคุย ก็คุยไปเรื่อยๆ จนเราโดนเทไป ตอนนั้นก็ดราม่าในเฟสตลอดเลยค่ะ คือเฮิร์ทมากว่าแบบทำไมชอบใครแล้วต้องเป็นแบบนี้ด้วย

แล้วเขาก็ทักเรามาในเฟสแชทอีก ทักมาตอนดึกแล้วค่ะ เรานอนไม่หลับ เขาก็ถามเราว่าเราอยู่ไหน เราก็บอกไปปกติว่าเราอยู่บ้าน คุยกันนิดๆหน่อยๆ เขาก็ขอตัวไปนอน ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะ ก็ไม่ได้คุยกันต่อ จนเรามีปัญหาอย่างนึง ก็เห็นว่าเขาเรียนด้านนี้มา ก็ทักเขาไปถามว่าเป็นอย่างนี้ควรทำยังไงอะไรประมาณนี้ เขาก็บอกๆเรา แล้วก็บอกแบบประมาณว่ามีอะไรถามเราได้เลยนะ ปรึกษาได้ตลอด เราก็หยอดไปเล่นๆว่าต้องพาไปเที่ยวแล้วแหละแบบนี้ เขาก็ชวนเราค่ะ ว่าไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า ก็นัดกัน เขาก็บอกว่าเออเดี๋ยวเขาจะมารับเรา สะดวกกว่า เขาก็ถามว่าเราอยู่แถวไหนงี้ ก็ย้ายไปคุยในไลน์เพื่อที่แชร์โลเคชั่นไปให้ ก็นัดมารับแถวๆบ้านเรานี่แหละค่ะ ก็ไปกินข้าวนู้นนี่นั่นปกติ ค่าใช้จ่ายก็หารครึ่งปกติค่ะ ตอนเจอกันครั้งแรกคือเรากับเขาก็คุยแบบสนุกมาก เหมือนคุยได้ทุกเรื่องเลย คุยกันไม่หยุดเลยค่ะ ต่างจากคุยในไลน์มาก เพราะในไลน์ส่วนใหญ่แล้วเราจะเป็นคนทักเขาไปตลอด บางทีเขาเปิดอ่านแล้วไม่ตอบ เราก็ปล่อยไป ถ้าเราอยากคุยเราก็ทักเขาไปใหม่ ถ้าเขาตอบก็คุย ถ้ารอบสองที่เราทักไป เขาไม่ตอบ เราก็ไม่คุยค่ะ เพราะก็ดูออกว่าถ้าเขาอ่านไม่ตอบขนาดนี้จะทักไปอีกทำไม แต่คือเขาก็ตอบค่ะ ถ้าตอบปกติเราก็ไม่อะไรนะ แต่บางทีก็จ๊ะจ๋ามา จนตอนนั้นเราก็เริ่มคิดละค่ะ วันนั้นเขาก็มาส่งเราถึงหน้าบ้านเลย แล้วคือช่วงที่คุยกับเขา เราก็ยุ่งๆบางวัน เขาก็ชวนไปกินนู้นนี่ บางวันก็ไปไม่ได้ วันไหนที่ไปได้ก็ไปค่ะ รอบสองที่ไปกินกันเขาก็เลี้ยง เพราะครั้งนี้ไปรถเราก็พาเขาไปทำธุระ คือตอนนั้นเราก็ว่าง แล้วเราก็เพื่อนเขา เขาชวนเราก็ไป ไม่อะไรค่ะ คือความรู้สึกตอนนั้นก็ชอบเขาระดับนึงแล้วแหละ แต่คือก็รู้ว่าคงเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้ เราก็อยากคุยกับเขา ถ้าเขาชวนไปไหนก็อยากไป มันรู้สึกสบายใจดีในฐานะเพื่อนก็ยังดี เหมือนไม่อยากให้เขาหายไปไหนเท่าไหร่ พอครั้งที่สามเราก็ไปทำธุระของเราปกติ เขาก็ทักเรามาว่าแบบเออช่วยพาไปนี่หน่อย ช่วงบ่ายเราก็ว่างก็พาไป แล้วเขาก็ต้องเดินทางไปที่นึงใช้รถไฟฟ้านี่แหละ เราก็บอกเขาว่าเอาบัตรเราไปใช้ก็ได้ รอบมันเหลืออยู่แล้วเราก็ไม่ได้ใช้แล้วตอนนั้นเสียดาย แล้วก็คุยตลอดนะคะตอนนั้น ปรึกษานู้นนี่ เราก็บอกว่าไว้เจอคราวหน้าค่อยมาคืนก็ได้ แต่ก็ไม่ได้นัดวันที่แน่นอน จนวันถัดไป เขาก็เราว่าเราอยู่บ้านรึเปล่า ตอนนั้นคือเราไม่ได้อยู่บ้าน สักพักคงกลับ เราก็บอกว่าเดี๋ยวถึงบ้านแล้วบอกนะ ก็ถึงบ้านเขาก็เอาของมาคืน เราก็นึกว่าแบบจะออกไปข้างนอกเลยแวะมาคืน เปล่าค่ะเขามาคืนแล้วก็กลับบ้านปกติ ก็คุยบ้างไม่ได้คุยบ้าง จนอยู่ๆเขาก็บอกเราว่า เออช่วงนี้เราไปเที่ยวนะอาจจะไม่ว่าง เราก็คิดในใจว่าแบบบอกก็ดี แต่คือบางทีความเป็นเพื่อนมันก็ไม่จำเป็นต้องบอกกันทุกเรื่อง ก็เริ่มคิดว่ามันน่าจะไม่ใช่แค่เพื่อนละมั้ง แต่เราก็คิดเผื่อไว้ก่อนตลอดว่า ถ้าเขาชอบเราได้ก็ดี แต่ถ้าคิดแค่เพื่อนก็ไม่อะไร เราคุยกันแบบเพื่อนก็ได้ ตอนนั้นเราก็หยอดเขาไปอีกว่าแบบเอองั้นพรุ่งนี้ว่างมั้ยไปกินเค้กกัน เขาก็บอกว่าไปได้ แต่ไม่นาน ตอนแรกเราบอกว่าเดี๋ยวเราไปรับ แต่พอวันนั้นรถเราพังก็เอาไปซ่อม เขาก็เลยมารับเราแทน ก็คือคุยกันรู้เรื่องอะ แบบสบายใจ ไม่ต้องคิดอะไร พอกลับมาเราก็ทักไลน์ไปคุยปกติ แล้วคือเราคุยกับเขาเนี่ย เพื่อนคนอื่นๆไม่มีใครรู้ว่าเราคุยกันนะคะ ใกล้ถึงวันเกิดเขาแล้วด้วย เขาก็ทักมาบอกว่าไปเบิร์ดเดย์ก็อย่าเขียนอะไรไม่ดีลงไปนะ เดี๋ยวพ่อแม่เขาว่าเอา เป็นเราก็คงไม่เขียนอะไรแย่ๆไปหรอก จนดึกๆคือเราจะนอนก็เลยบอกฝันดีปกติไป แต่นอนพลิกตัวไปมาก็นอนไม่หลับ เราก็ไปโพสในเฟสปกติว่า นอนไม่หลับ
ก็เลื่อนๆเฟสไปก็เห็นเขาลงรูป เราก็กดไลค์ปกติ แล้วอยู่ดีๆเขาก็เขียนมาประมาณว่า ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือ แบบเขามองเราเป็นเพื่อนคนนึงจริงๆ เขาไม่รู้ว่าเราคิดอะไรยังไง เขาก็ย้ำว่าเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ คือตอนนั้นนึกในใจ นกแล้วค่ะ 555 เราก็ไม่มีอะไรจะเสียอ่ะ คือนั่งนึกในใจ คือเขารู้แล้วว่าเรารู้สึกยังไง เราก็ไปต่อไปไม่ถูก กลัวว่าทักไปอีกเขาก็จะคุยกับเราน้อยลงรึเปล่า ก็เลยพิมบอกเป็นนัยๆไปว่าเออเราชอบเขานะ แต่ไม่ได้บอกตรงๆนะ เพราะกลัวว่าแบบจะหายไปเลย เอาจริงๆตอนนี้เขาก็หายไปเลยแหละค่ะ คือเรารู้สึกว่าเราไม่อยากให้เขาหายอ่ะ คุยแล้วสบายใจ คุยแบบเพื่อนก็ได้ คือถ้าเขาไม่บอกแบบนั้นออกมา เราก็คุยกับเขาได้ไปเรื่อยๆในฐานะเพื่อนก็ได้ ถึงแม้ว่าเราอาจจะคิดมากกว่านั้นอยู่ ก็เหมือนเพื่อนอ่ะทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

ตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกันเลย จบบทสนทนาตรงที่เราบอกเขาไป เขาอ่านแล้วไม่ตอบ เราก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง คิดในใจถ้าเขาไม่พูดอะไรออกมา เราก็ยังคุยกันได้ปกติในฐานะเพื่อน แต่ตอนนี้คือมันไม่ใช่แล้วอะ เขารู้ว่าเราคิดกับเขามากกว่านั้น คือเขาเป็นเริ่มให้เราคิด เราก็คิดว่าเขาก็เล่นกับเราด้วยคือบางทีการกระทำมันดูเหมือนเกินเพื่อน ก็อดคิดไม่ได้ แต่เเขาบอกว่าเราเป็นเพื่อนก็เป็นเพื่อน แต่แค่ไม่อยากให้เขาหายไปไหนแค่นั้นอ่ะ อาจจะดูเห็นแก่ตัวนิดนึง เราก็บอกเขาไปเผื่อว่าเขาอาจจะคิดอะไรกับเราบ้าง เพราะเราก็คิดอยู่แหละว่าเขาก็คงคิดแล้วคิดอีกกว่าเขาจะส่งข้อความนั้นมา ตอนนี้เราก็เลยไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปดี