ที่บอกว่าเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงที่หมือนทอม แทนชื่อว่า  P นะคะ แต่นางยังเป็นผู้หญิงอยู่นะ เเต่นิสัย การกระทำเหมือนผู้ชาย มันเคยบอกว่า มันเคยชอบ ผู้ชายแล้วก็ผู้หญิงมาก่อน  แล้วก็ไว้ผมสั้น เราก็ไว้สั้น เราว่าใครมองเราก็พอๆกับมันเเต่เราออกผู้หญิงกว่าอยู่มั้ง แล้วเราก็ชอบสไตล์การแต่งตัว(เท่ๆ แมนๆ) คล้ายกัน  แต่ก็เรายอมรับว่าเราเป็นไบร์ ชอบทั้ง ผชและทอม  
    แรกๆที่เจอกันเธอยังไม่ได้อยู่ในกลุ่มเรา แต่ P ก็เคยทักเราก่อนแล้วก็คุยกันนิดหน่อย วันนั้นจะไปรับน้อง ม.4 กันค่ะ แต่ว่าเรายังไม่รู้จักกัน เราก็แอบดีใจอยู่นะ ไม่คิดว่า จะมีเพื่อนเข้าหาเราก่อน โดยเฉพาะสไตล์แบบนี้ แล้วก็อีกเหตุการณ์ เราระบายกับ P เรื่องของคนที่ชอบ ว่าเราเจ็บ แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นใครในห้อง เพราะคนที่เราชอบเป็นเพื่อนร่วมชั้นดีๆนี่เอง เลยกลายเป็นว่า P เป็นเพื่อนที่สนิทนอกกลุ่ม  แต่ว่าเรื่องมันเกิดตอนที่ P เข้ากลุ่มมา

ก่อนที่ P จะเข้ากลุ่ม

    เราชอบผู้ชายคนนึง เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กแล้วพอเขาย้าย รร. มาต่อม.ต้น เราเลยตามมา แต่มาม.ปลาย พอมาม.ปลาย เราก็ได้รู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับเขามากขึ้น แต่ก็ไม่ได้ไปคุยถึงขั้นสนิทสนม แทนชื่อเขาว่า D นะคะ แล้วเขาก็เป็นบัดดี้กับเพื่อนเรา(แทนชื่อว่า M เพื่อนอีกคนในกลุ่ม) พวกเขาก็ชอบกระหนุงกระหนิง สนิทกันมากจนเกินไป ลูบหัว จับมือ หยิกแก้ม มีโทร มีแชทกันทุกวัน มีขนมนมเนยฝากกันทุกเช้า เราเคยบอกเพื่อนว่า เราชอบDมานานแล้ว( 9 ปี ) ใช่Dเป็นรักแรกของเราเลยก็ว่าได้  และDก็รู้ว่าเราชอบ แต่Dไม่ได้ชอบเรา เราบอกว่าจะตัดใจ เราหมดหวังเเล้วล่ะ ได้เเค่เพื่อนก็ดีมากแล้วสำหรับเรา เราเลยเปิดทางให้เพื่อน ไปๆมาๆ Mชอบจริงๆ เป็นใครจะไม่หวั่นไหวบ้างล่ะเนอะ มีใครมาทำดีด้วยด้วยขนาดนี้ ส่วนเราก็ยังรู้สึกอยู่ แต่ก็อาจจะน้อยลง เเรกๆ ที่เราเห็น D กับ M กระหนุงกระหนิงกัน เราก็เจ็บมากๆ จนร้องไห้เลย เพราะม.ต้น เราเเทบไม่ได้เจอกันเลย ทำให้เราคิดถึงเขามากๆ กลายเป็นคิดไปเอง จนลืมเผื่อใจ แต่ตอนนี้เราก็ทำใจได้แล้ว กลายเป็นด้านชาไปเลย

พอ P เริ่มเข้ามาในกลุ่ม เพราะมีปัญหากับกลุ่มเดิม เข้ากันไม่ด้อะไรประมาณนี้ แต่ P ก็นิสัยดีนะ
          เราก็ยอมรับนะ ว่าก่อนที่ P จะเข้ากลุ่ม เราก็สังเกตุ P เวลาอยู่กลุ่มเดิม แต่ดูเเล้วนางก็เงียบเป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยพูดอะไรกับใคร พอมากลุ่มเรา เเรกๆก็ไม่ค่อยพูด จนตอนนี้ อย่าว่าเเต่เหลือเลย คุยกันได้ทุกเรื่อง มีความเป็นกุลสตรีสูงกว่า จขกท.เสียอีก
          จากที่เราชอบสังเกตมันอยู่แล้ว พอมันเขากลุ่ม เราก็ยิ่งมองมันมากกว่าเดิม เรารู้ตัวว่า ที่เรามองมันพิเศษกว่าคนอื่น ก็แค่ในเเบบเพื่อน ก็เท่านั้นเเหละ แต่ใจไม่หยุดคิดนี่สิ ชอบยัดเยียดให้ชอบ P เวลาสัมผัสกันก็จะรู้สึกพิเศษกว่าคนอื่น แต่เอาจริงๆก็ไม่เขินหรือใจเต้นเหมือนคนที่เราชอบเลย บางทีมันจ้องหน้าเรา แบบใกล้ๆ เราสบตามันนานๆ ก็แอบเขิน แต่พอครั้งต่อไปก็ไม่เขินอีกแล้ว บางทีมือสัมผัสกัน เราก็ตกใจนิดหน่อย  เวลามันพิงหรือซบเราก็รู้สึกเฉยๆ แต่สมองมันก็สั่งให้รู้สึกเขินหรือใจเต้นบ้างสิ แต่ก็ ไม่ เราก็แอบต่อต้านสมองอยู่นะว่า ถ้า-ไม่ได้ชอบ -อย่าทำอย่างนี้ เพราะบางทีเราก็อยากอยู่ใกล้ๆ P อยากนั่งข้างๆไรงี้ ถ้าสมมติว่ามันชอบเราจริงๆ เรากลัวว่า เราไม่ได้ชอบมันอ่ะดิ เท่ากับ เราให้ความหวังเลยนะ   เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย และไม่อยากเสียเพื่อนด้วย เราเลยเลือกที่จะเก็บไว้ในใจดีกว่า
       อันนี้ตั้งกระทู้ไว้ใน dek-d  5 วันที่แล้วนะคะ

ส่วนวันนี้
    เมื่อวันศุกร์ เราถือกล้องโพลารอยด์ไปด้วย เลยได้ถ่ายรูปกันกับกลุ่มเพื่อนของเรา แล้วมี รูปนึง เราได้ถ่ายคู่กับ P รูปคู่รูปแรก แต่มันก็เอาไป แงงเค้าก็อยากได้นะ เเต่วันพระไม่ได้มีหนเดียว 555 ไว้คราวหลังเนียนถ่ายก็ได้
แล้ววันนี้ มันบอกว่าจะมาเล่นที่หอ แต่เราไม่อยู่ กรรม=_=
เราคิดว่าถ้าเราลองเว้นระยะห่าง เราจะเลิกคิดมั้ย เราจะดีขึ้นมั้ย เศร้าใจค่ะ
  
สรุป เราสับสนมาก หรืออกหักจนเพี้ยนไปแล้ว หรือเราอยากให้มันเป็นคนแก้เหงา(รู้สึกผิดมากจริงๆ) คิดว่าไงคะ