ที่เราเขียนกระทู้นี้เพื่อระบายความเสียใจ และเสียดายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเรา...

              เข้าเรื่องเลยนะคะ วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๙ ออกเราเดินทาง เพื่อจะไปสอบบรรจุเป็นข้าราชการ ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี จัดโดยสำนักปลัด กระทรวงหนึ่ง เป็นการสอบใหญ่ สอบพร้อมกันทั่วประเทศ มีสนามสอบทุกภาค ซึ่งเราเลือกบรรจุพื้นที่เขต ๑๒ สนามสอบอยู่ภาคใต้ จังหวัดสุราษฎร์ธานี เวลาสอบคือ ๐๙.๐๐ น. วันที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๙

              เราเดินทางโดยรถทัวร์ บริษัทศรี... ขึ้นรถที่สายใต้ใหม่ เราขึ้นรถก่อนเวลานิดหน่อยประมาณ ๖ โมงเย็น ซึ่งในตั๋วเขียนเวลาออกรถคือ ๑๘.๓๐ น. และถึงที่ขนส่งสุราษฯ ๐๔.๐๐ น. แต่รถออกจริงๆ คือ ทุ่มกว่าๆ หลังจากที่รถทัวร์ออกเดินทางก็ไม่มีเหตุการณ์อะไร บนรถทัวร์เปิดให้ดูหนัง เปิดไฟปกติ แต่เราสังเกตเห็นผู้โดยบนรถมีไม่ค่อยมาก ที่นั่งว่างเยอะ (แอบคิดในใจรถทัวร์จะขาดทุนไหมเนี่ย) จนเวลาประมาณ ๕ ทุ่ม รถทัวร์จอดรับประทานอาหาร และออกเดินทางต่อเวลาประมาณ ๕ ทุ่ม ๒๐ บนรถก็ได้ปิดทีวี ปิดไฟ ประมาณเที่ยงคืนเราได้ยินเสียงฉีดสเปรย์ กลิ่นเหมือนสเปรย์พ่นแอร์ แอบคิดในใจรถคันนี้บริการดีจัง มีการฉีดสเปรย์ดับกลิ่นด้วย หลังจากนั้นเราก็เริ่มหลับ ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ หลับๆ ตื่นๆ แต่รู้สึกได้ว่ารถทัวร์จอดระหว่างทางบ่อยมากบางครั้งก็จอดนาน เราก็ไม่ได้เอะใจคิดว่า อาจจะพักรถ หรืออะไรประมาณนี้ จนไปถึงชุมพรเวลาประมาณตีสี่กว่าๆ (ถ้าตามเวลาในตั๋วก็ถึงขนส่งสุราษฯแล้ว )แถวๆ หลังสวน มีด่านตำรวจทางหลวงร่วมกับตม.ชุมพร รถทัวร์จอดรถให้ตรวจ และตม.ก็ขึ้นมาบนรถ ให้ผู้โดยสารทุกคนแสดงบัตรประจำตัวประชาชน เราก็แสดงบัตรปกติ จนได้ยินเสียงตำรวจที่ตรวจอยู่หลังรถพูดว่าไม่มีบัตรหรอ เราหันไปมอง คนที่ไม่มีบัตรฯ สวมใส่ชุดเด็กรถ แต่เป็นคนละคนกับเด็กรถที่บริการผู้โดยสารในตอนแรก แล้วเห็นผู้โดยสารหลายคนข้างหลังหน้าตาไม่ค่อยเหมือนคนไทย ดูออกว่าเป็นต่างด้าวแน่ๆ เราก็แอบตกใจว่าขึ้นมาตอนไหน คนที่นั่งข้างเราก็ตกใจเหมือนกัน ตม.ก็ถามคนที่สวมชุดเด็กรถที่ไม่มีบัตรคนนั้น ว่ามีอีกไหมด้านล่าง ปรากฏว่ามี รวมๆแล้ว ประมาณ ๒๐ คนได้ ได้ยินเขาพูดกับตม.ว่าอยู่ที่เก็บกระเป๋าสัมภาระด้วย แต่เราก็ไม่รู้ว่ามีคนนั่งอยู่ในนั้นจริงไหม เพราะไม่ได้ลงไปดู และแอบหงุดหงิดที่ต้องมาเสียเวลาตรงนี้ เพราะกลัวไปสอบไม่ทัน(ตอนนั้นคิดว่ายังทัน) ตม.ได้ใส่กุญแจคนที่สวมใส่ชุดเด็กรถที่ไม่มีบัตรฯ เราคิดว่า คนนี้น่าจะเป็นนายหน้าที่พาต่างด้าวขึ้นมา เพราะระหว่างนั้นเขาพยายามที่จะต่อรองกับตม.หลายครั้ง บอกจะขอโทรคุยกับนายบ้าง จะจ่ายเงินบ้าง และตม.ก็สั่งให้คนขับ ขับไปที่ตม.ชุมพร  ตอนนั้นเราไม่คิดว่าจะเสียเวลามาก และไม่รู้ด้วยว่าไปตม.ชุมพร ต้องขับย้อนไปอีกประมาณ ๑๐๐ กิโล(รู้ตอนหลัง) เลยไม่ได้แย้งอะไร เพราะคิดว่าคงไม่ไกลกัน เมื่อถึงที่ตม.ชุมพรเวลาประมาณ ตี ๕.๒๐ น. ตม.บอกว่าจะยึดรถทัวร์คันนี้ และจะประสานให้บริษัททัวร์นำรถคันใหม่มารับผู้โดยสารไป เราเห็นท่าไม่ดี คงจะเสียเวลาแน่ๆ เลยบอกกับพี่ตม.ว่า เรามีสอบที่สุราษฯ เวลา ๙ โมงเช้าของวันนั้น ตม.เลยให้เรานั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปที่แยกปฐมพร บอกกับเราว่าให้เราไปขึ้นรถตู้ที่นั่น ทันแน่ๆ แต่เราไม่กล้านั่งมอเตอร์ไซค์ เพราะเราไม่รู้จักเส้นทางเลย เรากลัวว่ามอเตอร์ไซค์จะพาเราไปที่อื่น ตม.เลยขับรถตำรวจทางหลวง ไปส่งเราที่แยกปฐมพร โดยมีผู้โดยสารอีกคนไปด้วยเพราะรีบเหมือนกัน ไปถึงแยกปฐมพรเกือบๆ หกโมงเช้า ที่จำหน่ายตั๋วรถตู้ยังไม่เปิดให้บริการ ผู้โดยสารอีกคนที่มาด้วย หาเบอร์คิวรถตู้ที่ขนส่งชุมพรจากอินเตอร์เน็ต และให้เราโทรคุย สักพักที่แยกปฐมพรก็มาเปิดจำหน่ายตั๋ว แต่กว่ารถตู้คันแรกจะออกมา ก็เจ็ดโมงกว่าแล้ว เรากังวลมากคิดว่าเข้าห้องสอบไม่ทันแน่ แล้วก็ไม่ทันจริงๆ ด้วย เราไปถึงสนามสอบที่รร.แห่งหนึ่ง จังหวัดสุราษฎร์ธานี ประมาณ ๑๐.๑๐ น. กองอำนวยการสอบ ไม่ให้เราเข้าสอบเพราะเลยเวลามาก น้ำตาเราไหลออกมา เพราะอัดอั้น กังวล ตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว ลุ้นตลอดเวลาว่าจะทันไหม สุดท้ายก็ไม่ทัน

              เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราก็สายจริง การสอบครั้งนี้เราหวังมาก เพราะจำนวนผู้เข้าสอบน้อยกว่าทุกครั้งที่เปิดสอบ แค่หลักร้อย ไม่ถึงห้า ๕๐๐ คนด้วยซ้ำ และรับหลายอัตราด้วย เรานั่งซึมทั้งวันเพราะเสียดาย การสอบครั้งนี้คืออนาคตของ เราอุตส่าห์นั่งรถมาไกล สุดท้ายก็ไม่ได้เข้าสอบ T^T  

          สุดท้ายนี้เราอยากแนะนำเพื่อนๆ ว่า ถ้าจะเดินทางไปทางภาคใต้ควรดูบริษัททัวร์ให้ดี หรือไม่ก็นั่งเครื่องบินไปเลย เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะเจอแบบเราได้