เริ่มต้นเลยล่ะกันเนอะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยผิดพลาดประการใดขอโทษด้วย เริ่มด้วยมีวันหนึ่งอยู่ดีๆเราก็ไปรู้สึกดีกับผู้ชายคนนึง ซึ่งตอนนั้นเรามีแฟน เค้ามีแฟน แต่นั่นแหละมันเป็นแค่ความรู้สึกดีเฉยๆไม่มีอะไรมากกว่านั้น แค่เรารู้สึกคุยกับคนนี้แล้วสบายใจจัง อยู่มาวันนึงเราเลิกกับแฟนเรา แต่เค้าก็ยังอยู่กับแฟนเค้าเหมือนเดิมนะ(เค้ามีลูกแล้ว) ต่อมาความรู้สึกของเรากับเค้ามันก็มากขึ้น มากขึ้นไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ความรู้สึกคือห่วงใย เป็นห่วง คิดถึง แค่อยากคุย อยากเจอบ้างแค่นั้น จนวันนึงแฟนเค้ารู้ แฟนเค้าก็ขอให้เราเลิกให้ความหวังเลิกยุ่ง แต่เชื่อมั้ยยิ่งพยายามผลักออกยิ่งเหมือนทุกอย่างมันดึงเราให้ใกล้กันยิ่งขึ้น เค้าเคยจะเลิกกัน แต่เราบอกว่าเราไม่ได้ต้องการแบบนั้น เราอยากให้เค้าทำหน้าที่ที่เค้าควรทำ เมื่อไหร่ก็ตามที่เค้าจะไปกันไม่ได้เหตุผลมันต้องไม่ใช่เรา(เพราะเราเชื่อว่าคนเราจะเลิกกันมันมีเหตุผลมากมายเหมือนที่เราเลิกกับแฟนไม่เกี่ยวกับมือที่3) เค้าบอกเราว่าทั้งชีวิตทำเพื่อคนอื่นมาตลอด ถ้าวันนึงเค้าจะขอทำตามที่ตัวเองต้องการบ้างจะผิดมั้ย และเค้าก็เป็นแบบที่เค้าพูดจริงๆนะเค้าทำเพื่อคนอื่นตลอด ทุกวันเค้าจะโทรปลุกเราไปทำงาน ส่งข้อความถามสารทุกข์สุขดิบกันทุกวัน ก่อนนอนก็จะบอกฝันดีและคิดถึงกันทุกวัน เรา2คนไม่ได้เจอกันทุกวัน เราไม่เคยต้องการให้เค้ามาอยู่กับเรา มาเป็นของเรา เราแค่ต้องการเห็นเค้ามีความสุข เห็นแค่ว่าเค้ามีความสุขดีก็พอ เช่นเดียวกับเค้าก็แค่อยากเห็นเรามีความสุขดี เค้าบอกว่าถ้าวันนึงมีคนที่ดูแลเราได้และเรารักเค้าจะไปก็ขอแค่ให้บอกกัน ไม่ใช่ว่าเราไม่มีตัวเลือกไม่มีที่ไปนะ แต่ความรักมักเล่นตลกเสมอ คนที่ควรรักก็ไม่รัก คนที่ไม่ควรรักก็ดันไปรักเค้า เราไม่เคยเป็นแบบนี้และไม่เคยเข้าใจคนที่มายุ่งกับแฟนคนอื่น จนกระทั่งวันนี้ที่เราเป็นแบบนั้นเอง เราถึงเข้าใจว่าไม่มีใครอยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เราแค่อยากรู้ว่าความรักของเรา2คนผิดมั้ย เราไม่หวังให้ทุกคนเข้าใจเรา แค่อยากให้รู้ว่าใครไม่เป็นเราคงไม่เข้าใจ **เค้ากับแฟนเค้าอยู่ด้วยกันแบบเฉยชากันนานแล้วก่อนที่เราจะเข้ามา**