คือเรามีเรื่องจะมาเล่าค่ะ..ยอมรับเลยว่ารู้สึกแย่มากๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่า..วันนี้เรานัดกันไปซื้อของเข้าให้กับเพื่อนคนนึงเธอดูหมวยๆน่ารักสวยผิวดีดูเป็นลูกคุณมากเธอเป็นลูกเสี้ยวจีนค่ะนิสัยขัดกับบุคลิกมากหน้าตาดูเป็นคนหยิ่งๆแต่จริงแล้วนางน่ารัก.ขอใช้นามสมมุติว่า"ริน"นะคะเป็นความบังเอิญหรือโชคชะตาก็ว่าได้เพราะเราทำพาทไทม์ร้านเดียวกันแถวยังแอดติดม.เดียวกันอีกด้วย(แค่คนละคณะ)เราสนิทกันเร็วมากเพราะตอนแรกๆคนที่ร้านไม่ค่อยกับรินเท่าไหร่(เขาบอกว่าไม่กล้าคุยเพราะรินดูเป็นคุณหนูดูหยิ่งเกินไป)เหมือนเราตอนแรกๆก็ไม่กล้าคุยแต่เราเป็นพวกสายฮาบ้าๆบอหน่อยไงพอทำงานได้2-3วันเท่านั้นแหละสนิทกับคนทั้งร้านรวมถึงรินด้วยแต่กับรินจะสนิทสุดเพราะเป็นรุ่นเดียวกัน....มาเรื่องเลยดีกว่าบรรยายยาวเกินไปแล้ว
นั้นแหละค่ะพอไปซื้อของกับเพื่อนเสร็จพ่อเพื่อนก็มารับเพื่อนบอกยังไงก็ผ่านซอยบ้านติดรถฉันกลับก็ได้เดี๋ยวพ่อก็จะมาแล้วเราก็โอเคเพราะของก็ถือว่าเยอะนิดนึงพอพ่อรินมาถึงก็สวัสดีพ่อกันแล้วก็ขึ้นรถออกไปพ่อเพื่อนก็ถามนั้นนี่ไปเรื่อยจนมาถึงประเด็นของเรื่อง...
พ่อเพื่อน:แล้ว(ชื่อเรา)เป็นคนที่ไหนหรอ?
เรา
จ.ทางภาคอีสาน.ที่เขาเรียกกันว่าบอกนอก)
พพ:โห..มาจาก(จังหวัดที่เราพึ่งบอกไป)เลยนี่มาอยู่กรุงเทพได้นั่งรถพ่อเพื่อนราคาเป็นสิบล้านเลยต้องถ่ายรูปกลับบ้านซะแล้วไปให้คนที่บ้านดูว่าได้นั่งรถแพงโชคดีนะเนี้ยคนงานที่บ้านก็คนจังหวัดนั้นเยอะ
เราก็จุกๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทำได้เพียงแค่หัวเราะหึหึกับรินแค่นั้นไม่ได้พูดอะไรต่อแต่จริงๆโคตรเจ็บเลยคือเป็นผู้ใหญ่สมควรพูดดูถูกคนอื่นต่อหน้าแบบนี้มั้ยแล้วคือเราเด็กรุ่นลูกเลยนะเว้ย(ยอมรับว่าตัวเองถูกเลี้ยงมาแบบเอาแต่ใจไม่เคยโดนดูถูกขนาดนี้ถ้าเป็นลุงๆหรือป้าๆข้างบ้านคงสวนกลับทันที) แต่นี่คือพ่อเพื่อนไง...คือแบบคำพูดคุณเหยียดหนูดูถูกหนูมาก...หนูก็ไม่มีทุกอย่างที่คุณพูดนะรถคันเป็นล้านที่บ้านมีธุรกิจคืออยากพูดแบบนี้นะเพื่อไม่ให้ขาดูถูกเราถูกดูครอบครัวแต่ก็ได้แค่คิดแหละเพราะตอนนั้นยอมรับว่าจุกจริงๆ
เราถึงบ้านเรื่องราวผ่านไปประมาณ3ชั่วโมงเรายังคิดเรื่องเดิมไม่เลิกเราเลยโพสต์เฟสว่า"ดูถูกกันขนาดนั้นเลย? #คุณขี้อวด!" ด้วยความที่เป็นคนเจ้าอารมณ์เลยโพสต์ไปแบบนั้นแต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะคิดมาก.หลังจากรินเห็นโพสต์นางก็โทรมา(5ทุ่ม)ว่าแกโพสต์ถึงใครอ่ะ? ถ้าเป็นเรื่องพ่อที่คุยกันบนรถฉันขอโทษนะเว้ย..ที่นี้พึ่งนึกได้ถึงความรู้สึกเพื่อนเลยโกหกออกไปว่าโพสต์ให้อีคนข้างห้องมันเป็นรุ่นพี่ม.ดั่งของเอกชน..บลาๆเล่าเรื่องพี่ข้างห้องมั่วๆ+ความจริงไปรินมันเลยบอกโล่งอกไปฉันคงคิดมากเอง.จากนั้นคุยกันนิดหน่อยแล้วก็วาง
เราคิดนะว่าอยากพูดไปตรงๆว่าฉันไม่ชอบพ่อแกแต่รินมันดันเป็นเพื่อนที่ดีเลยไม่อย่าทำให้มันไม่สบายใจเราทำถูกใช่มั้ย? แล้วถ้าคนที่เข้ามาอ่านเป็นคนรวยคุณจะดูถูกคนที่มาจากบ้านนอกว่าเขาจนรึเปล่า? แล้วเราควรทำไงดีกับเรื่องนี้เพราะดูท่ารินไม่ค่อยเชื่อเรื่องโพสต์เราเท่าไหร่? ปล.เพื่อไม่ใช้เพื่อนจับผิดเราได้เรามีการเปลี่ยนวันเลานิดๆหน่อยๆและคำพูดเล็กๆน้อยๆแต่เนื้อเรื่องยังคงเป็นความจริง
เจอ+คุยกันแค่ครั้งเดียวจำเป็นต้องดูถูกกันขนาดนั้นเลย!?
เรื่องมันมีอยู่ว่า..วันนี้เรานัดกันไปซื้อของเข้าให้กับเพื่อนคนนึงเธอดูหมวยๆน่ารักสวยผิวดีดูเป็นลูกคุณมากเธอเป็นลูกเสี้ยวจีนค่ะนิสัยขัดกับบุคลิกมากหน้าตาดูเป็นคนหยิ่งๆแต่จริงแล้วนางน่ารัก.ขอใช้นามสมมุติว่า"ริน"นะคะเป็นความบังเอิญหรือโชคชะตาก็ว่าได้เพราะเราทำพาทไทม์ร้านเดียวกันแถวยังแอดติดม.เดียวกันอีกด้วย(แค่คนละคณะ)เราสนิทกันเร็วมากเพราะตอนแรกๆคนที่ร้านไม่ค่อยกับรินเท่าไหร่(เขาบอกว่าไม่กล้าคุยเพราะรินดูเป็นคุณหนูดูหยิ่งเกินไป)เหมือนเราตอนแรกๆก็ไม่กล้าคุยแต่เราเป็นพวกสายฮาบ้าๆบอหน่อยไงพอทำงานได้2-3วันเท่านั้นแหละสนิทกับคนทั้งร้านรวมถึงรินด้วยแต่กับรินจะสนิทสุดเพราะเป็นรุ่นเดียวกัน....มาเรื่องเลยดีกว่าบรรยายยาวเกินไปแล้ว
นั้นแหละค่ะพอไปซื้อของกับเพื่อนเสร็จพ่อเพื่อนก็มารับเพื่อนบอกยังไงก็ผ่านซอยบ้านติดรถฉันกลับก็ได้เดี๋ยวพ่อก็จะมาแล้วเราก็โอเคเพราะของก็ถือว่าเยอะนิดนึงพอพ่อรินมาถึงก็สวัสดีพ่อกันแล้วก็ขึ้นรถออกไปพ่อเพื่อนก็ถามนั้นนี่ไปเรื่อยจนมาถึงประเด็นของเรื่อง...
พ่อเพื่อน:แล้ว(ชื่อเรา)เป็นคนที่ไหนหรอ?
เรา
พพ:โห..มาจาก(จังหวัดที่เราพึ่งบอกไป)เลยนี่มาอยู่กรุงเทพได้นั่งรถพ่อเพื่อนราคาเป็นสิบล้านเลยต้องถ่ายรูปกลับบ้านซะแล้วไปให้คนที่บ้านดูว่าได้นั่งรถแพงโชคดีนะเนี้ยคนงานที่บ้านก็คนจังหวัดนั้นเยอะ
เราก็จุกๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทำได้เพียงแค่หัวเราะหึหึกับรินแค่นั้นไม่ได้พูดอะไรต่อแต่จริงๆโคตรเจ็บเลยคือเป็นผู้ใหญ่สมควรพูดดูถูกคนอื่นต่อหน้าแบบนี้มั้ยแล้วคือเราเด็กรุ่นลูกเลยนะเว้ย(ยอมรับว่าตัวเองถูกเลี้ยงมาแบบเอาแต่ใจไม่เคยโดนดูถูกขนาดนี้ถ้าเป็นลุงๆหรือป้าๆข้างบ้านคงสวนกลับทันที) แต่นี่คือพ่อเพื่อนไง...คือแบบคำพูดคุณเหยียดหนูดูถูกหนูมาก...หนูก็ไม่มีทุกอย่างที่คุณพูดนะรถคันเป็นล้านที่บ้านมีธุรกิจคืออยากพูดแบบนี้นะเพื่อไม่ให้ขาดูถูกเราถูกดูครอบครัวแต่ก็ได้แค่คิดแหละเพราะตอนนั้นยอมรับว่าจุกจริงๆ
เราถึงบ้านเรื่องราวผ่านไปประมาณ3ชั่วโมงเรายังคิดเรื่องเดิมไม่เลิกเราเลยโพสต์เฟสว่า"ดูถูกกันขนาดนั้นเลย? #คุณขี้อวด!" ด้วยความที่เป็นคนเจ้าอารมณ์เลยโพสต์ไปแบบนั้นแต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะคิดมาก.หลังจากรินเห็นโพสต์นางก็โทรมา(5ทุ่ม)ว่าแกโพสต์ถึงใครอ่ะ? ถ้าเป็นเรื่องพ่อที่คุยกันบนรถฉันขอโทษนะเว้ย..ที่นี้พึ่งนึกได้ถึงความรู้สึกเพื่อนเลยโกหกออกไปว่าโพสต์ให้อีคนข้างห้องมันเป็นรุ่นพี่ม.ดั่งของเอกชน..บลาๆเล่าเรื่องพี่ข้างห้องมั่วๆ+ความจริงไปรินมันเลยบอกโล่งอกไปฉันคงคิดมากเอง.จากนั้นคุยกันนิดหน่อยแล้วก็วาง
เราคิดนะว่าอยากพูดไปตรงๆว่าฉันไม่ชอบพ่อแกแต่รินมันดันเป็นเพื่อนที่ดีเลยไม่อย่าทำให้มันไม่สบายใจเราทำถูกใช่มั้ย? แล้วถ้าคนที่เข้ามาอ่านเป็นคนรวยคุณจะดูถูกคนที่มาจากบ้านนอกว่าเขาจนรึเปล่า? แล้วเราควรทำไงดีกับเรื่องนี้เพราะดูท่ารินไม่ค่อยเชื่อเรื่องโพสต์เราเท่าไหร่? ปล.เพื่อไม่ใช้เพื่อนจับผิดเราได้เรามีการเปลี่ยนวันเลานิดๆหน่อยๆและคำพูดเล็กๆน้อยๆแต่เนื้อเรื่องยังคงเป็นความจริง