ผมเริ่มคุยกับเค้าปลายเดือนพ.ย.ปีที่แล้ว ทุกอย่างก้ปกติดี ไปกินข้าว วันเกิดก้ให้ของขวัญกัน แต่มีช่วงนึงผมคงยุ่งกับเค้ามากไปหน่อยเค้าเลยบอกว่า พอเหอะ เราว่าเราไม่พร้อมที่จะคุยกันแบบนี้อะ แบบที่ผ่านมา เค้าบอกว่าเค้าเปนคนที่มีโลกส่วนตัวสูง อยู่หญิงล้วนมาเคยเปนทอมด้วย ส่วนพ่อแม่เค้าก้หวงเพราะว่าเปนลูกสาวคนเดียว ส่วนผมที่เพิ่งเคยจีบผญเป็นครั้งที่สองก้ยังไม่ค่อยมีประสบการณ์ไรมาก ก้เลยคิดมากอยู่คนเดียว แต่ผมก้ยังผ่านมันมาได้โดยการรอตลอดมา รอ รอ รอ รอๆๆๆๆๆ วันแล้ววันเล่า หวังว่ามีสักวันที่เค้าจะพร้อม ก้มีบ่นให้เพื่อนฟังบ้างไรบ้างเพราะเก็บความรู้สึกคนเดียวมันไม่ไหวจริงๆ บางครั้งก้คิดถึงจนร้องไห้ก้มี หลังจากนั้นก้ยังคุยกันอยู่เหมือนเดิม แต่ตอบทีนึงช้ามากก เม้นในไอจีก้ไม่ตอบ ตอบแต่คนอื่น แต่ก้ยังพอทนได้อยู่ จนถึงวันนี้ เค้าเพิ่งกลับมาจากตปท. ก้มีโทรหากันบ้างแต่น้อย พอวันนึงเราทนไม่ไหวจริงๆ อยากจะเคลียให้มันจบๆจะได้ไม่ต้องคิดมากเพราะ ตอนนี้คุยก้เหมือนไม่ได้คุย เริ่มชินกับการอยู่คนเดียวจะนัดไปเที่ยวก้บอกไม่ว่างๆๆๆ ก้พยายามเข้าใจแต่จะให้ทำไงล่ะ เมื่อวาน.. เราใจร้อนไปหน่อย เค้าเลยบอกอีกครั้งว่า พอมั้ย เค้าไม่ชอบให้คนมาตามตลอดเวลา (อันนี้ผมตามจริงๆแหละ ก้เค้าชอบหายไปอะ) ก้เลยคุยเคลียกันเรื่อยๆ เค้าก้บอกผมว่าไม่อยากให้ผมเสียเวลา เพราะไม่รู้ว่าเค้าจะพร้อมเมื่อไหร่ เค้าไม่ชอบมีแฟน .. ทำไงดีล่ะ คือช่วงแรกๆมันดีมากเลยไง ไม่พิมแล้วจะร้องไห้
จริงๆเรื่องมันลึกซึ้งกว่านี้แต่ขอคำแนะนำคร่าวๆก้ได้ครับ