คือเรากับแฟนคบกันมา 2 ปีกว่าแล้วค่ะ อายุเท่ากันคือ 20 กว่าๆ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่มหาลัยชื่อดังทางภาคเหนือ
    แฟนเราเป็นลูกชายคนโตค่ะ มีน้องอีก 2 คน คนกลางอายุ 5 ขวบ คนเล็ก อายุ 3 เดือน (ห่างกันราวพ่อกับลูก) แฟนเราเป็นคนกลัวแม่มากกกกก (กอไก่ล้านตัว) ตอนเราคบกันแรกๆแม่เค้ายังไม่รู้ค่ะ วันไหนนั่งเล่นกันในมหาลัยที่ใต้คณะแล้วแม่เค้ามาหา เค้านี่พาเราวิ่งหนีอย่างกะหนีเจ้าหนี้ ไอ้เราก็ไม่รู้เรื่องรู้ราววิ่งไปกับเค้าอย่างกะหลบระเบิดแถวปากีสถาน วิ่งกระจุยกระจาย มารู้เอาทีหลังว่าเค้ากลัวแม่รู้ว่าเราเป็นแฟนเค้า เดี๋ยวแม่ว่า เรานี่อึ้งเลย อะไรวะเนี่ย นี่ชีวิตต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆประหนึ่งเป็นเมียน้อยไปอย่างงี้เหรอ แต่ไม่เป็นไรชั้นรักแกชั้นทนได้ วันไหนแม่เค้ามาเราก็ต้องนั่งตบยุงรอไม่ก็หนีไปแอบเป็นพักๆ ก็ทนคบแบบหลบๆซ่อนๆไป

   แต่ที่เราอึดอัดคือ แม่เค้าชอบโทรมาหาลูกชายเค้าค่ะ ว่าอยู๋ไหน กับใคร ทำไรอยู่ โอ้คุณพระ อะไรจะหวงเบอร์นั้น นี่เราเป็นแฟนยังไม่เคยโทรเช็คขนาดนี้ หนักเลยคือบางทีวิดีโอคอลมา นั่งๆอยู่แฟนนี่ไล่เราแทบจะเอาน้ำสาดไล่ให้ไปไกลๆแม่วิดีโอคอลมา โมเม้นนั้นนี่ถ้าเป็นลิงคงปีนขึ้นต้นไม้หนีไปแล้ว แฟนเราก็จะวิ่งไปนั่งกับเพื่อน หันกล้องไปให้แม่ดูว่าอยู่กับเพื่อนนะ เพื่อนก็ดี้ดีช่วยเต็มที่มาก เราล่ะเหนื่อยใจแต่ก็เข้าใจค่ะว่าเค้าน่าจะหวงลูกชายเค้ามาก เพราะแฟนเราน่ารักเป็นเด็กดีขี้อ้อน แม่ย่อมรักย่อมหวง ประกอบกับที่บ้านเค้าครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่น พ่อแม่ความคิดเห็นไม่ตรงกันเลยไม่ค่อยลงรอยกัน แม่เค้าเลยหันหน้าเข้าวัดเข้าวาซะเป็นส่วนใหญ่ ก็จะมีแฟนเรานี่แหละไปวัดกับแม่เป็นประจำเลยสนิทกับแม่เค้ามาก เราก็พยายามเข้าใจค่ะ รักเค้าก็ต้องรักคนที่บ้านเค้าด้วย

    จนมาวันนึงคบกันมาได้เกือบปีแบบวิ่งหนีระเบิดแทบทุกวันแฟนเราก็ตัดสินใจไปขอแม่เค้าว่า ตอนนี้อายุก็ 20 กว่าแล้ว อีกไม่นานก็ต้องออกมาทำงาน โตพอสมควรแล้ว ขอมีแฟนได้มั้ย ตอนแรกแม่เค้าก็ไม่ยอมค่ะ จนไปๆมาๆก็เลยยอมแบบไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่ หลังจากนั้นไม่นานแม่แฟนเราก็มาชวนเราไปกินข้าวค่ะ เรากับแฟนก็ดีใจจนแทบเต้นเป็นจังหวะสามช่าว่าแม่เค้าคงยอมรับเราแล้ว พอไปถึงจริงๆเหมือนไปสัมภาษงานเข้าทำงานที่นาซามากกว่า
    แม่แฟนถามเราทุกอย่าง ชื่ออะไร เรียนอะไร ฐานะทางบ้านเป็นไง พ่อแม่ทำอาชีพอะไร เงินเดือนเยอะมั้ย บ้านอยู่ไหน แล้วนี่จบไปจะทำงานอะไร บลาๆ ดีที่ไม่ถามว่าวันนึงขมิบตูดกี่ที เรานี่แทบจะทำพอตฟอริโอ้มายื่นให้เลยทีเดียว จุดที่พีคคือแม่แฟนบอกเราว่า เค้าอยากให้แฟนเราเจอคนดีๆ เรียนเก่ง ทำงานดี นิสัยดีน่ารัก ทำงานบ้านเก่งทำอาหารเป็น พูดภาษาอังกฤษคล่อง และที่สำคัญ ต้องดูแลลูกชายเค้าให้มีความสุขได้ เรานี่ช้อคหนักมาก อย่างกะมาขอณเดชเป็นแฟนทั้งๆที่แฟนเราก็ไม่ได้หล่อเท่าไหร่ อ้วนอย่างกะหมู แต่เราก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ แล้วบอกว่าเราจะพยายามดูแลลูกชายแม่ให้ดีที่สุด
   หลังจากนั้นเราก็พยายามทำดีทุกอย่าง คอยเอาอกเอาใจแฟน ช่วยแม่ทำงานบ้าน ดูน้อง ทำกับข้าว ทำทุกอย่างแบบที่ไม่เคยทำให้ที่บ้านตัวเองเลย (โคตรทรพี 5555) แม่เค้าก็เหมือนจะโอเคกับเรามากขึ้นนะคะ แต่ก็ยังหวงลูกชายเค้าอยู่ คอยโทรมาโทรเช็ค บอกให้กลับบ้านไวๆ เวลาเค้าอยู่บ้านตอนกลางคืนก็จะแอบโทรมาคุยกันบางทีแม่เค้าก็ลงมาด่าว่าไม่รู้จักเวล่ำเวลาคุยดึกๆดื่นๆ เสียสุขภาพ ทำตัวให้มันดีๆหน่อย เรานี่อยู่หอยังแทบวิ่งหนี ต้องไปขอโทษแม่เค้าทีหลังทั้งที่ลูกชายแม่อ่ะโทรมาชวนหนูคุยไล่ไปนอนก็ไม่ไป
   อยู่บ้านแฟนเราเลยไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กับเราหรอกค่ะ พวกไลน์อะไรพวกนี้ก็คุยกันไม่ค่อยได้ บอกกลัวแม่ว่า ไอ้เราก็อะไรวะ นี่ยังคุยไม่ได้อีกเหรอ ก็เอาวะ คุยกับเพื่อนก็ได้ ไม่มีคนคุยก็หาหมาแมว โต๊ะ เก้าอี้คุยๆกับมันไป หนักๆหน่อยก็นั่งคุยกับซิมซิมิ (ไอ้ไก่เหลืองๆที่เคยฮิตๆกัน) ไม่เคยคิดจะนอกใจ กับพ่อเค้านี่สบายๆค่ะ พ่อเค้าสปอตค่อนข้างเข้าใจลูกชาย แต่แม่นี่หวงอย่างกะไข่ในหินใส่ตู้เซฟฝากธนาคาร

   แต่จุดที่เราไม่ค่อยชอบคือแฟน แม่แฟนเราชอบเล่นอะไรแปลกๆกับแฟนเราคือเราไม่รู้นะว่าบ้านอื่นแม่เค้าเล่นกับลูกชายแบบนี้มั้ยแต่แฟนเราน่ะนอนกับแม่ (นี่อายุ 20 กว่าละนะ) ละธรรมชาติของผู้ชายอ่ะตื่นมาตอนเช้าจู๋จะแข็งใช่มะ แม่แฟนเราก็ชอบมาจับ มาล้วง แกล้งดึงกางเกงบ้าง เปิดตูดหอมก้นบ้าง เรารู้เราก็ไม่ค่อยชอบ จะเรียกว่าอิจฉาก็ได้ เพราะแบบคบกับมันมาตั้งนาน มากสุดคือหอมแก้ม แล้วนี่อะไรเป็นผู้ชายอายุปาไป 20 กว่าละนะ แม่ก็เป็นผู้หญิงมาเล่นแบบนี้เราก็ค่อนข้างหงุดหงิดแต่ไม่เคยว่านะ เข้าใจว่าเป็นเรื่องครอบครัว แต่เหมือนแม่แฟนรู้ว่าเราไม่ค่อยชอบเวลาเราไปบ้านแฟนหรือไปเที่ยวห้างแล้วแม่แฟนไปด้วย แม่แฟนเค้าจะคอบเดินข้างๆแฟนเรา จับมือ โอบเอว ควงแขน ซบไหล่ นอนตัก หอมแก้ม ไอ้เราก็นั่งตาลุกเป็นไฟ อย่างจะขุดกระเบื้องออกมาแล้วเอาหน้ามุดลงไปให้รู้แล้วรู้รอด แฟนเรายังงงว่าทำไมแม่เค้าทำแบบนั้น ทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยทำ เพราะพ่อแฟนเรา เค้าว่าว่ามันไม่เหมาะสม จนบางทีคนอื่นยังเข้าใจผิดว่าแฟนเรากับแม่เค้าเป็นแฟนกัน (น่านนนนนน แล้วกรูล่ะคนข้างบ้านมั้ง 555555) เราก็ไม่ค่อยอะไรกับเรื่องนี้ พยายามจะคิดว่าเรื่องของคนในครอบครัว แต่บางทีก็น้อยใจว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้

   แล้วแม่แฟนเรามักจะพูดเรื่องอนาคตแฟนเราให้เราฟังเสมอว่า เดี๋ยวจะให้แฟนเราไปเรียนต่อเมืองนอก กลับมาก็จะได้มาทำงานส่งน้อง 2 คนเรียน เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ เราก็ยิ้มหน้าระรื่นไปกับเค้าแต่ในใจก็แอบน้อยใจนะ ว่าในอนาคตของเค้าไม่มีเราอยู่ด้วยเลย ซึ่งก็คงจริงพ่อแม่เค้าอายุค่อนข้างมากแล้วแต่น้องคนเล็กยังคลานไม่คล่องเลย คนกลางก็ตัวสูงเลยเข่าเรามานิดนึง คงต้องเป็นแฟนเราที่รับหน้าที่นี้ เค้าก็เคยบอกเราว่าไม่อยากแต่งงานเพราะเค้าอยากดูแลน้องกับแม่ (หน้าสั่นเลยเรา) แต่แฟนเรารักเรามากนะ อันนี้เราสัมผัสได้ เค้าดูแลเราดีมาก ดีกับเราทุกอย่าง เราก็รักเค้ามากเหมือนกัน อยากให้เค้ามีความสุขมากๆ คิดว่าก็ดีแล้วที่แม่เค้ารักเค้าขนาดนี้ เพราะถ้าวันนึงเราเลิกลากันไปยังไงเค้าก็มีคนที่รักเค้ามากอยู่ คือเราไม่มีพ่อแม่ค่ะ พ่อแม่เราเสียตั้งแต่เด็ก อาศัยอยู่กับป้า  ป้าก็ให้คำแนะนำว่า ให้เราดูให้ดี อย่าไปถลำลึกเพราะถึงจุดนั้นจะถอนตัวไม่ขึ้น แม่เค้าเป็นแบบนี้เรามันคนนอกจะให้เค้าเลือกเรามันก็ไม่ได้ สุดท้ายเค้าย่อมเลือกแม่เค้า เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ต่อให้เค้ารักเรามากแค่ไหนแต่สุดท้ายเค้าย่อมรักคนในครอบครัว พ่อแม่พี่น้องเค้ามากกว่า ยิ่งแฟนเราเป็นคนรักครอบครัว ติดแม่ เป็นอะไรจะนึกถึงแม่ก่อนเสมอต่อให้ตอนนั้นมีเรายืนอยู่ข้างๆก็เถอะ เค้าเชื่อแม่เค้าทุกอย่าง เพื่อนชวนไปเที่ยวทะเลค้างคืน แม่ไม่อนุญาติก็ไม่ไป เข้านอนตอน 4 ทุ่ม กลับบ้านตรงเวลา แม่ไม่ให้ไปเตะบอลกับเพื่อนก็เชื่อแม่ ตั้งใจเรียน นอนกอดแม่ทุกคืน อ้อนแม่ทุกวันแลดูแฮปปี้แฟมิรี่ (กุนี่เหี่ยวเฉาไปทุกวัน) มองไปข้างหน้าเราเห็นแต่ภาพครอบครัวสุขสันต์ที่ไม่มีเราอยู่ในนั้นเลย


    เลยอยากจะทราบว่ามีใครเป็นแบบนี้มั้ยคะ คือถึงจะวัยรุ่น ยังเรียนอยู่แต่คบกับใครก็มองไปถึงอนาคตไม่ใช่คบกันหวังฟันแล้วทิ้ง อยากสร้างเนื้อสร้างตัว ไม่ใช่คบๆเลิกๆไปวันๆ แต่มองไปนี่ไฟจากหน้าจอโทรศัพท์ยังสว่างกว่าชีวิตคู่เราเลยค่ะ รักมากนะแต่แบบนี้ไม่รู้จะไปกันรอดมั้ย เคยคิดว่าเออ จบมาก็อยู่ไปเรื่อยๆไม่ต้องแต่งงานมีครอบครัวมีลูกก็ได้ เดี๋ยวเราทำงานช่วยเค้าเลี้ยงดูพ่อแม่เค้า ส่งน้องเค้าเรียน แต่ใจนึงเราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากอยู่กับคนที่เรารัก มีครอบครัวที่อบอุ่น เลยไม่รู้จะเลือกทางไหน จะเดินหน้าไปต่อหรือควรหยุดที่ตรงนี้ดี ใครพอมีประสบการณ์ คำแนะนำดีๆบ้างคะจะอายุมากกว่าหรือน้อยกว่าเราก็ได้ ช่วยให้คำแนะนำทีค่ะ จะด่าก็ได้ ไม่ว่ากันนะ


ปล. แก้ไขเพื่อให้อ่านง่าย ขอโทษนะคะที่พิมพ์ติดเป็นพรืด พอดีนี่กระทู้แรก เลยไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ 5555