สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากปรึกษา รบกวนเพื่อนๆแนะนำด้วยนะคะ ขอเล่าเรื่องคร่าวๆ(แต่ยาวหน่อย) ว่าคือเรากับแฟนคบกันมาสี่ปีกว่าแล้วค่ะ แฟนเราเป็นชาวต่างชาติ ช่วงแรกๆที่คบกันปัญหาหลักเลยคือ เราค่อนข้างดื้อค่ะ ไม่ค่อยฟังเค้า คิดว่าตัวเองถูกซะเป็นส่วนใหญ่ โมโหง่าย หงุดหงิดง่ายกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ชอบควบคุมให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่เราคิดว่าดีที่สุด

ตลอดเวลาสี่ปีมานี้ เราพยายามแก้ไขปัญหา ปรับปรุงตัวเองมาตลอด จนตอนนี้ปัญหาหลักๆเหลือแค่ ขี้โมโห กับชอบควบคุม

เวลาที่เรากับแฟนไม่ทะเลาะกัน เรามีความสุขกันมากค่ะ มากจนแบบว่าเรานึกภาพตัวเองตอนทะเลาะกันไมาออกเลย เรารู้สึกพิเศษ แบบhead over heelsมากๆ แต่เวลาทะเลาะกันที แทบเลิกกันเลยค่ะ คิดๆดูก็เหมือนจะงี่เง่าที่เกือบจะเลิกกันหลายครั้งเพราะ...

ชอบควบคุม: เรา2คนชอบทำอาหารมาก แต่เราทำเป็นส่วนใหญ่ แต่เวลาแฟนทำที เราจะชอบถามคำถามนั่นนี่ บางทีเค้าทำผิดวิธี เราก็จะติ และแย่งมาทำเอง ทำให้แฟนไม่พอใจ และเริ่มทะเลาะกัน

ไม่ปล่อยวาง: เวลาทะเลาะกันที เราชอบพูดถึงเรื่องเดิมซ้ำๆ จนทำให้เรากลับมาทะเลาะกันอีกทั้งๆที่เรื่องเกือบจบแล้ว

ซึ่งจริงๆแล้วเรารู้ปัญหานี้ของตัวเองดีค่ะ แต่พอมันเริ่มโมโหแล้วก็หยุดไม่อยู่เลย

เราลองวิเคราะห์ตัวเองดูว่าเราเป็นแบบนี้เพราะอะไร แล้วควรแก้ยังไง ซึ่งผลคือเราไม่รู้เหตุผลค่ะ เดาว่าเพราะเรามาจากครอบครัวที่ชอบควบคุม เราเลยเป็นแบบนี้ วิธีแก้คือ พยายามปล่อยวาง ซึ่งมันนำไปสู่อีกปัญหาค่ะ

ทุกครั้งที่เราขาดการควบคุมตัวเองจนเลยเถิดมาถึงขั้นโมโห แฟนเราก็มักจะโมโหตอบ (จนเลยมาถึงขั้นทะเลาะ) เราเคยขอแฟนว่า ถ้าเราโมโหขอให้เค้าใจเย็นกับเรา จับไหล่เราแล้ว เตือนเราว่า " you are going crazy now" แต่ผลคือพอเราพลาดแล้วโมโห เค้าก็โมโหตอบทุกทีเลยค่ะ เราขอให้เค้าช่วยแก้ตรงจุดนี้เค้าก็บอกว่า "you have a right to be mad at anything but i dont have a right to be mad at u that u r mad at silly thing?" เราก็บอกเค้าว่ามันไม่ใช่แบบนั้น เราแค่อยากให้เค้าช่วย แต่เค้าก็ไม่พยายามเข้าใจตรงนี้เลยค่ะ

เราทะเลาะกันเพราะเหตุผลแบบนี้มา3-4ครั้งจนถึงช่วงนี้ ยกแรกคือเมื่อวานค่ะ

ตอนกลางวัน: เราโมโหที่เค้าซื้อของที่ใช้ทำอาหารแพงเกินไป(คือเราอยู่ในช่วงเก็บเงินกันค่ะ) เราก็โมโหก่อนแล้วมาคิดได้ทีหลังว่ามันก็ไม่ได้แย่ ทันทีที่เราคิดได้เราก็บอกเค้าว่า do u wanna come and  cuddle m?  (เรานั่งบนเตียงดูทีวี เค้านั่งที่เก้าอี้อ่านบทความทางมือถือ) ตอนแรกเค้าพูดว่า wait i need to  do this ซักพักเค้าเดินมานั่งกะเราแล้วพูดงึมงัมอะไรบางอย่าง พอเราถามกลับเค้าก็ทวนคำพูดโดยการตะโกนใส่ค่ะ เราไม่ชอบเลยถามกลับ why r u doing this?

ทีนี้เค้าหงุดหงิดใส่เลยค่ะ พูดว่าก็คุณหงุดหงิดเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่ เราก็พยายามอธิบายว่าเราโมโหแต่เราพยายามแก้ไขโดยการชวนเค้ามากอดกันไง เค้าก็ตอบกลับว่า คุณแค่ต้องการควบคุมผมให้ผมมาหาคุณ ถ้าคุณต้องการแก้ไข ทำไมคุณไม่ไปกอดผม? เราก็บอกว่า ก็เก้าอี้ที่คุณนั่ง มันนั่งได้คนเดียว ถ้าชั้นไปกอดคุณ ชั้นจะนั่งตรงไหน? อีกอย่างชั้นโมโหเพราะมีเหตุผล คุณขอให้ชั้นเป็นคนจัดการการเงินในบ้าน ให้พยายามประหยัด แต่คุณก็ใช้ไม่คิดเลย! พอชั้นมาคิดได้ทีหลังว่ามันก็ไม่แย่มาก เลยเปิดโอกาสให้คุณมากอด ให้เราเลิกหงุดหงิดใส่กัน คุณก็มาขึ้นเสียงใส่เพราะชั้นได้ยินที่คุณพูดไม่ชัด!

เรื่องดำเนินต่อซักพัก เค้าก็ขอโทษที่ขึ้นเสียง เราก็ขอโทษที่โมโหเร็วไป

ตอนเย็น: เราตกลงทำอาหารอินเดียเป็นมื้อเย็นด้วยกัน ส่วนประกอบที่นำไปสู่การทะเลาะคือ chili pasteและginger garlic pasteแฟนเราอยากทำchili paste แบบเต็มสูตรคือตำแล้วเอาไปผัดน้ำมัน แต่เราไม่อยากให้ผัดเพราะเดี๋ยวก็ต้องเอาไปผัดกับส่วนประกอบอื่นทีหลังอยู่ดี และเพราะเราหิวแล้ว เราก็บ่นเรื่องนี้งึมงัมๆแต่ก็ปล่อยเค้าทำไป

ส่วนเรามาทำginger garlic paste (แบบลัด) พอเค้าทำพริกเสร็จจะมาทำขิงบดกระเทียมต่อ เราก็บอกเค้าว่าเราทำไปแล้ว ตอนรอเค้าทำพริก เค้าก็เริ่มหงุดหงิดบอกว่าเราเป็นคนชอบควบคุม ชอบทำทุกอย่างแบบที่เราชอบ ไม่ยอมให้เค้าทำ เราก็แบบเฮ้ย เราพยายามช่วยนะ จะได้เสร็จเร็วๆ แต่ถ้าคุณอยากทำคุณก็มาบดเพิ่มก็ได้ (คือเราไม่ได้บดค่ะ เราสับละเอียดแทน)

เค้าก็โมโหบอก งั้นผมไม่ทำละ เราก็ไม่ๆๆๆคุณมาทำดิ มาบดเพิ่ม สุดท้ายก็ลงเอยทะเลาะกันว่า เราเป็นคนชอบควบคุม (ทั้งที่เราไม่รู้ตัวเลย) ประกอบกับเค้าบอกเรา(ทีหลัง)ว่าน้ำเสียงเรามันเหมือนชวนทะเลาะ(แต่คือเราไม่รู้อ่ะค่ะ) ตอนทะเลาะเราก็บอกเค้าว่าเราไม่ได้พยายามควบคุมนะ เราปล่อยให้เค้าบดพริกอยู่เลย เค้าก็บอกว่า แต่คุณบ่นตลอดนี่ นั่นแหละแสดงว่าคุณไม่ให้ผมทำ คุณอยากควบคุมทุกอย่างเอง (แต่คือเราก็ปล่อยฮีตำ ผัดจนเสร็จป่ะ ไม่ได้ซ่อนกะทะหรือไล่ฮีออกจากครัว)

สุดท้ายก็ขอโทษ (แต่ไม่ได้พยามเข้าใจกัน) อีกครั้ง

วันนี้: คือจะไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนแฟน เลยจะเตรียมอาหารด้วย

แฟน:  วันนี้คุณดูแลส่วนtaco นะ ผมจะดูแลส่วนtequila

เรา: โอเค ว่าแต่ว่าคราวก่อนยูไม่ได้ทำเตอกีล่าเรอะ ที่ต้องโยนทิ้งอ่ะ จำได้ว่ายูบอกว่ายูเคยดื่มจนอ้วก แต่จำชื่อไม่ได้จนกระทั่งวันที่ทำแล้วลองชิมดู ถึงรู้ว่าเข็ดเครื่องดื่มนี้ เลยต้องทิ้งหมดเลย

แฟน: ไม่ๆ อันนั้นอีกอันนึง

เรา: อ่อ แล้วของที่ใช้ทำเตอกีล่าแพงป่าว

แฟน:ไม่แพง รัมราคา... แล้วก็มะนาว กะมื้นต์

เรา: ยูดูสูตรจากไหนอ่ะ (คือเราอยากรู้ว่าต้องซื้ออะไรอย่างละเท่าไหร่ จะได้ลิสต์ไว้ตอนไปซุปเปอร์)

แฟน: กูเกิ้ลแล้วคลิ๊ดลิงค์แรกอ่ะ

เรา: โอเค (เปิดอ่านสูตร) สูตรนี้พิลึกจัง เห็นเค้าบอกว่าใส่โซดา แต่ไม่บอกว่าเท่าไหร่

แฟน: เดี๋ยวผมกะเองแหละ ให้เป็นเรื่องผมเถอะ

เรา: คุณเคยลองละเหรอ

แฟน: ไม่เคย ผมถึงอยากลองไง

เรา: โอเค... หวังว่าคงไม่ต้องทิ้งเหมือนคราวก่อนนะ แต่ก็ดีเหมือนกัน ซื้อรัมจะได้เอามาลองใส่คัพเค้ก ส่วนมิ้นก็เอามาทำสลัดตุรกีด้วย ถือว่าไม่เสียของ (เตอกีล่าใช่ใบมิ้นต์แค่7-8ใบตามสูตร)

ซักพัก...ยูได้ดูสูตรที่คนอื่นทำด้วยป่าว เผื่อเค้าบอกปริมาณโซดา (คือแฟนเรามีประวัติด้านนี้ค่ะ คือไม่อ่านสูตรอาหารให้ทั่ว แล้วบางทีเค้าใช้สิ่งที่เราไม่มี หรือบางทีก็ทำสลับขั้นตอน)

แฟน: คุณนี่ต้องควบคุมทุกอย่างเลยใช่มั๊ย ทำไมคุณไม่เชื่อผมเลย จำไม่ได้เหรอว่าผมถูกทุกครั้ง คุณไม่เชื่อผมตลอดแต่พอผมลองทำมันก็ออกมาดีตลอด

เรา: ไม่เลย คุณทำผิดด้วย บางที่ก็อ่านสูตรไม่ดี ทำสลับขั้นตอนกัน คุณจำได้มั๊ยตอนนั้น...(เราก็ย้อนอดีตไป)

แฟน: ผมก็ทำผิดบ้าง แต่ผมก็ได้เรียนรู้ไง ไว้ใจผมบ้าง

เรา: มันยากนี่ ก็คุณอ่ะขี้ลืม

แฟน: แล้วทำไมคุณต้องชอบควบคุมเนี่ย ผมบอกว่าเตอกีล่าเป็นของผม คุณก็ดูทาโก้ไป

เรา: ก็ให้คุณทำไง แต่แค่มีคำถาม หรือถามไม่ได้?

แฟน: ก็ถามได้ แต่ผมไม่เคยถามหรือสงสัยเรื่องคุณทำอาหารเลยเพราะรู้ว่าคุณจะโกรธ(เราเคยโกรธค่ะ แต่พยายามปรับปรุงแล้ว) แล้วทำไมคุณต้องถามผมเยอะ?

เรา: ชั้นก็แค่อยากรู้ คราวหน้าคุณก็ลองถามชั้นสิ คุณไม่ถามเองนี่ (คือทุกครั้งที่เราทำอาหารในครัว เค้ามักจะนั่งอ่านบทความเกี่ยวกับหุ้น ไม่ก็ดูทีวี เวลาเราเสนอเมนูอาหาร เค้าก็โอเคตลอด เพราะจากมุมมองเราคือเค้าดูยุ่ง ไม่มีเวลาคิด เคยให้คิด ก็มักจะเป็นพวก ไส้กรอกกะพาสต้า ทูน่าพาสต้า สลัดพาสต้า พาสต้ากับน้ำมันมะกอกแค่นี้)

ก็ทะเลาะกันอีกค่ะ เราบอกเค้าว่าที่เราทะเลาะกันซ้ำๆเพราะเราไม่ได้พยายามเข้าใจปัญหา เราแค่มองข้ามปัญหา เราถึงลงท้ายด้วยการทะเลาะกันจากสาเหตุเดิมอีก

เราก็พยายามอธิบายต่อค่ะว่าเราแค่ห่วง ไม่ใช่ต้องการควบคุม เค้าก็บอกว่าจากลักษณะน้ำเสียงเรามันคือต้องการบงการชัดๆ (แต่เราไม่รู้จริงๆค่ะ) เค้าเลยแสดงออกแบบนั้น สุดท้ายก็จบด้วยการพยายามเข้าใจ และให้อภัยกันอีกครั้ง

แต่เรากลัวค่ะ กลัวมันจะเกิดขึ้นอีก เราไม่อยากทะเลาะแล้ว เรารู้ว่าเราผิด เรากำลังพยายามอยู่ เราควรทำยังไงดีคะ รู้สึกจิตตกมากค่ะตอนนี้