ผม อายุ 25 ปี จะเข้า 26 แล้ว ทำงานแล้ว ไม่มีเวลาส่วนตัวเลย เหตุเพราะพ่อแม่...ตามติดชีวิตตลอด อยากไปเที่ยวก็ไม่ให้ไป เที่ยวกลางคืนก็ไม่ให้ไป อยากไปนั่งชิวๆที่ไหนสักที่นึงก็ไม่ให้ไป ขอตรงๆไม่เคยได้ไปเลย

คือคนคุยชวนโทรเเต่เราไม่กล้าโทรเพราะอายที่ตัวเองเสียงเเมนๆกลัวเขาจะไม่ชอบต้องทำตัวยังไงดีคะtt

ตามหัวข้อเลยค่ะ พอดีเราเป็นคนขี้อายไม่ชอบพูดกับใครถ้าไม่สนิท แล้ววันนี้พี่ก็ชวนไปทานข้าวที่บ้านเพื่อนเขาก็มีพ่อแม่พร้อมหน้ากัน แต่เราดันทำตัวไม่ถูกเพราะไม่ค่อยได้ไปทานข้าวบ้านใครที่เราไม่รู้จัก เขาก็พ

ตามหัวข้อครับ คือผมทักไปถามว่าแบบ ไปได้ไหม แต่เขาไม่ตอบเลย มีแค่ลงโพสเชิญชวนทุกคนไปถ่ายรูป ควรไปไหม หรืออยู่ตรงนี้ยินดีเงียบๆ

เนื่องจากทั้งเราและเขาขี้อายน่ะค่ะ เขาพยายามทำตัวให้ดีขึนทุกๆอย่าง แต่เราไม่ได้ต้องการเลยค่ะ อยากให้พัฒนาความสัมพันธ์กันก่อน รักเกิดจากการคุยกันนะคะ อยากให้ลดความเขินอายลงบ้าง ไม่งั้นเราคงต้องไปคุยกับ

อีกไม่กี่วันจะถึงวันรับปริญญาแล้ว เราอยากเจอเขามาก อยากเห็นหน้าเขา อยากไปร่วมแสดงความยินดี แต่เรากลัวว่ามันจะไม่เหมาะเพราะเรากับเขาเลิกคุยกันอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่มีโอกาสได้คุยเลย และท่าทีของเขาก็เมิน

ตามนั้นเลยค่ะ ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง เขาเป็นผู้ชายขี้อายมาก เจอกันยังแทบไม่กล้ามองหน้าเลย มีคนบอกว่าให้ลองสารภาพรักไปตรงๆ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี เขาเป็นรุ่นน้องซะด้วย ใครมีไอเดียดีๆมาแบ

เคยไหมครับที่ผู้ชายอย่างเราๆ - เข้าไปขอเบอร์ - ขอfacebook/line - ชวนไปเที่ยว ชวนไปทานข้าว - หรือกระทั่งขอเขาเป็นแฟน/แต่งงาน แต่สาวเจ้านั้นเขาปฎิเสธเรา เพื่อนๆทำอะไรต่อครับ เพื่อนๆปั่นสีหน้าอย่างไรครั

สวัสดีค่ะ ;( เราเจอปัญหานี้อยู่ คือคนที่เพื่อนชอบเนี้ย เขาดันมาชอบเรา เราก็รู้จักเขานะ เขาทักมาคุย เข้ามาหาเราก่อน เราก็พยายามไม่คุยด้วย เพราะเพื่อนเราชอบเขานะ แต่มันรู้สึกไม่ดีเลยอะ รู้สึกอึดอัดมากเ

เรามีเพื่อนร่วมงานอยู่คนนึ่ง​ เขาเป็นคนพูดเก่งมากพูดกับใครคือพูดไม่หยุด​  ตั้งแต่เรามาทำงานที่นี้วันแรก​เขาก็ปกติทักเราบ้างแต่เราเป็นคนไม่ค่อยพูด​เจอก็จะสวัสดี​ทักทายปกติ​ แต่ไม่ค่อยหาเรื่องคุยหร