เอาเเล้วซิ....มนุษย์เงินเดือนอยากเที่ยว หลังจากที่มีเเผนกับเพื่อนๆ นัดกันมาเป็นเวลาที่เนินนานมากๆ จนสรุปกันได้ว่าจะไปเสม็ดเพราะว่าไม่ไกลมากจากกรุงเทพฯ เพราะเพื่อนแต่ละคนอยู่คนละทิศละทางเลย เราเดินทางมาเจอกันที่กรุงเทพฯ เราใช้เวลาขับรถจากกรุงเทพถึงท่าเรือบ้านเพเกือบ 3 ชม เลย (รถติด+ทำถนน+ฝนตก)




ถึงเเล้วท่าเรือศรีบ้านเพ


ถึงท่าเรือเที่ยงๆซื้อตั๋วเรือเสร็จ รอเวลา เพราะเรือออก บ่ายโมง จำไม่ได้ว่าใช่เวลานั่งเรือกี่นาที แต่ไม่น่าจะเกิน 20 นาทีถึงเกาะเสม็ด
ก็เช่ารถมอเตอร์ไซค์ขับไปหาที่พักที่จองไว้ (ลืมบอกไปว่ายังไม่เคยไปเสม็ด)  ขับรถวนไปวนมาอยู่หลายรอบมาก เพราะหาที่พักไม่เจอ 5555+ แล้วขอบอกเลยว่าแดดวันนั้นก็เป็นใจกันเหลือเกิน  แต่ก็วนกันจนเจอ ดีใจๆๆ  (เราพักบ้านสายรุ้งอยู่หาดทรายแก้ว)



ถึงที่พักเช็คอินเสร็จก็เอาห้องไปเก็บ แบ่งห้องกันเสร็จสับก็ขับรถวนไปคะ 5555 เริ่มหิวแล้วซิ เลยขับรถไปกินข้าวที่อ่าวหวาย ร้านอะไรไม่รู้จำซื้อไม่ได้ รสชาติพอใช้ได้ แต่...พนักงานบริการเฮ้ยยแบบ………(ครั้งเดียว)





กินเสร็จ วิ่งลงน้ำเลยจร้า 5555 จะฟินอะไรเบอร์นั้น  ที่แรกพอใจแล้ว สาวๆถ่ายรูปเสร็จแล้ว เอ้าชะนีย้ายทัพซิคะ 555+ อ่าวต่อมาคืออ่าวปะการังและอ่าวพร้าว ไม่ไกลจากอ่าวแรกเท่าไหร่ แต่ก็วนกันไป วนกันมา ขับรถชมนก ชมไม้ ขึ้นเขานี่มันสนุกดี ช๊อบชอบ  






เริ่มเย็นก็กลับห้องอาบน้ำได้เวลาอาหารเย็นแล้วเด็กๆ ...เดินออกมาหน้าหาดประมาณ 50 เมตร ก็เจอร้านอาหารชื่อร้านหน้าสั่นโภชนา (ไม่อร่อย ให้ตบหน้าสั่น)  ทุกคนลงความเห็นร้านนี้   อาหารร้านหน้าสั่นโภชนา รสชาติไม่ผิดหวังจริงๆ กรรมการให้ 4 ผ่านคะ และแล้วทุกอย่างก็หายวับไปในพริบตา....(หิวกันมากเลย ลืมถ่ายยยรูปเลยยย 555+) หลังจากอิ่มเเล้วก็มีการเเสดงควงไฟของร้าน


เฮ้ย..ย. เท่มากกกกก
เอาซี๊ ...อาหารอร่อย  บรรยากาศดี  ดนตรีเพราะ(ใช่คำว่ามันส์จะดีกว่า) เรื่องเมาส์มอยที่ขุดย้อนกันไปตั้งแต่สมัยเรียน..งานนี้ยาววว ยาวจนต้องร้องขอชีวิต ยาวจนต้องบอกว่า  “ โอ้ยยยย..!!! ขุ่นเพื่อนค๊า ตีสองกว่าแล้วค่ะ“

เช้าแล้ว........
ตื่นๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ตื่นๆๆๆๆๆ ไปเล่นน้ำกัน (สรุปไม่มีใครตื่นเลยจร้า) เหลือวิธีเดียวคือ ”ลาก” และเราก็ได้ลากได้ทั้งหมด 3 คน แล้วที่เหลือละ ไปไหนหมด สรุปไม่ตื่นจร้า (แล้วพวกมะรึงจะเสียใจ 5555 )





น้ำใสมากกกกกก..กก!!!! ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่ตื่นเช้า


หลังจากทีทุกคนพื้นจากสกิลการยกหมดแก้วเมื่อคืนแล้วว ก็ถึงเวลาเก็บของกลับกรุงเทพฯแล้ว
ว่าเเต่..กองทัพมันต้องเดินด้วยท้องนิ..กินข้าวเช้าก่อนรอเรือกลับ


..สภาพเเต่ล่ะคน...ทำไมช่างเเตกต่างจากเมือคืนน...




ว๊า..ทำไมมันเร็วแบบนี้ ก็คงจะเหมือนคำที่เค้าว่ากันว่า “เวลาที่เรามีความสุข เวลานั้นมักผ่านไปเร็วเสมอ”



ปล.เพิ่งรีวิวครั้งเเรก ต้องขออภัยด้วยครับ