เมื่อสองพี่น้องตัวแทนชาวมนุษย์เงินเดือน อาสาสั่นสะเทือนวงการฮิปเตอร์ไฮโซ
สวัสดีครับ เราสองคนเป็นมนุษย์เงินเดือนตัวน้อยๆ ที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ นานๆจะได้หยุดที แต่วันหยุดทั้งที ขอเที่ยวแบบไม่ธรรมดาครับ
การเดินทางเข้าสู่คุ้งบางกระเจ้า มีหลายวิธีด้วยกัน และนี่คงเป็นกระทู้ที่หมื่นปลายๆมั้ง ที่คนกล่วถึงบางกระเจ้า เพราะฉะนั้นจะไปมัวลำใยเล่าการเดินทาง ก็จะเสียเวลา งั้นมาเริ่มต้นกันที่ การเช้าจักรยานเลยละกันเนาะ
ค่าโดยสารเรือข้ามฝั่งตอนนี้ 4 บาท เราข้ามมาขึ้นที่ท่าวัดบางน้ำผึงนอกครับ เพราะว่าไม่เคยมา ก็เลยตามรีวิวเก่าๆมา เอาน่า ไหนๆก็มาถึงแล้ว ขึ้นฝั่งได้ก้เช่ารถกันเลยครับ ตอนนี้เกือบบ่ายสี่โมงแล้ว ต้องคืนรถเวลาหกโมงเย็น แสดงว่า เรามีเวลาแค่ 2 ชั่วโมงกว่าๆในการปั่นครั้งนี้
ค่าเช่าจักรยานคันละ50 บาท สองคันก็ 100 บาทไทย เช่าจากร้านลุงอ๊อดตู้โค้ก ตรงท่าเรือเลยง่ายดี  
จุดหมายที่จะไปที่แรกและที่เดียวนั่นก็คือ สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ และเวลาที่มีคือ 2 ชั่วโมง ไปเล้ยยยยย

ได้จักรยานแล้วก็ไม่รอช้าอะไร มุ่งไปสู่สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ทันที ปั่นออกจากวัดบางน้ำผึ้งนอก เลี้ยวขวาแล้วตรงไปเรื่อยๆตามถนนบัวบึงพัฒนา เลี้ยวเลี้ยวซ้ายเข้าถนนเพชรหึงษ์ เบื่ยงขวาเข้าซอย วัดราษฎร์รังสรรค์ ไม่นานก็ถึงสวน ระยะทางประมาณ5กิโมตร

จำเป็นมั้ยว่าต้องใส่ส้นตึกมาปั่นจักรยานเนี่ย

เมื่อมาถึงสวนสาธารณะและสวนพฤกษชาติ ศรีนครเขื่อนขันธ์ ชื่อสวนจะยาวไปไหนเนี่ย
ก็เรียกได้ว่าหอบแห๊กๆกันเลยทีเดียว
มาถึงแล้ว แต่ใช้เวลาเกือบ 30 นาที เพราะแผนที่ๆเขาแจกมา ดูไม่รู้เรื่อง วอนร้านเช่าจักรยาน ปรับปรุงเรื่องแผนที่ด้วยนะ ถ่ายเอกสารมาไม่ชัดเลย 55++


มาถึงแล้ว ก็เตรียมน้ำดื่มกันเพื่อปั่นต่อ แต่ปั่นมาเหนื่อยๆแบบนี้ และต้องปั่นต่อไปอีก น้ำเปล่าที่ไม่ให้พลังงานจึงใช้ไม่ได้ ขอโค้กหวานๆใส่น้ำแข็งเย็นชื่นจิตรจับใจดีกว่า

ทางเข้าสวนก็จะมีป้ายแผนที่บอกทาง แผนผังเส้นทางปั้นจักรยานในสวน มีเป็นสองโซน คือซ้ายและขวา ทางซ้านเดินชมได้ ทางขวาก็เดินเที่ยวชมได้ แต่กว้างมากมายเหนื่อยตายมาไม่รับประกัน อ่าว ...


พอเข้ามาในเขตบริเวณสวนสวนสาธารณะและสวนพฤกษชาติ ศรีนครเขื่อนขันธ์ โอ้ยยย ชื่อยาวไปขี้เกียจพิมพ์ เอาเป็นว่าต่อไปจะเรียกสวนเฉยๆนะ
พอเข้ามาก็จะเจอ แม่เหยี่ยวสาว ที่จ้องมองเราด้วยสายตานิ่งๆ คล้ายบรรณารักษ์ห้องสมุดที่กำลังมองนักเรียนอ่านหนังสือกันอย่างตั้งใจ เวิ่นเว้อไปไหน กลับมาๆ

เข้ามาในสวนแล้ว มีหน้าที่ปั่นก็ปั่นไป อย่าอู้

ปั่นวนไปค่ะ

ปั่นเรื่อยๆ ไปไม่หยุด ไปจนอแมนด้า ท้าลงแข่ง แต่สุดท้าย ก็ต้องตายเพราะสะพานสูงเกินไป ต้องลงจูง
เดี๋ยวจะมาหาว่า ไหนบอกว่ามาสวน ไหนล่ะวิว

นี่ก็วิว บรรยากาศตอนห้าโมงเย็น อากาศดีมากๆ

เนื่องจากเป็นวันหยุดของเรา แต่คนอื่นเขาทำงาน จึงค่อยไม่มีคนมาเที่ยว มีแต่

ตอนนี้ 17.20 น .แล้ว ได้เวลา กลับแล้ว เพราะต้องคืนรถก่อน 18.00น.

ระยะทางขากลับเท่าเดิม แต่เวลาน้อยลง แต่ถึงจะรีบยังไง ความปลอดภัยก็ต้องมาก่อน
ไหนก็มาแล้ว อยากมีรูปแบบฮิปๆกันบ้าง

แวะถ่ายรูปทั้งๆที่เวลาไม่มี เออเอาน่า คืนรถช้าอย่างมากก็โดนปรับ

ตอนนี้ 17.35 ก็ยังอยู่สะพานที่เดิม เพิ่มเติมคือ มีรูปคู่แล้ว

อีกสักใบ ไหนๆก็ส่งรถไม่ทันแล้ว
ได้เวลากลับจริงๆแล้ว ตอนนี้ 18.00 น. ที่รู้ได้เพราะได้ยินเสียงเพลงชาติดังมาจากในหมู่บ้าน
ขากลับก็ใช้เส้นทางเดิม ถ้าใครจำไม่ได้ ก็ย้อนไปอ่านตอนขามานะ คลองสวย จอดแป็บนึงนะ


เราปั่นมาถึงวัดบางน้ำผึ้งนอก ก็จวนมืดแล้ว ตอนไปส่งคืนจักรยาน ก็เกรงๆว่าเขาจะเรียกค่าปรับ เพราะมันเกินเวลา
แต่ไม่เลย พี่เขาใจดี แถมยังให้น้ำดื่ม และผ้าเย็นฟรี ไว้ไปเป็นที่ละลึกอีกด้วย
ถ้าอ่านตรงนี้ ยังไม่จุใจ ตามไปเพจเราได้นะ https://www.facebook.com/thiseattheworld/ มีเรื่องราวดีๆมากมายรออยู่
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนการเดินทางในครั้งนี้ครับ
ขอขอบคุณ ที่นอนสลัมเบอรู...
หลับสบายไม่ปวดหลัง เย็_ไม่ดัง เอี๊ยดอ๊าดๆ
เมื่อมีอาการจุกเสียดแน่นเฟ้อ
  นึกถึงยาธาตุตราเจ้าอาวาสใส่ที่คาดผม
ผลิตภัณฑ์ปรุงอาหาร ตราสามแม่ครัวหัวป่า
  ไข่เจียวธรรมดา หมายังไม่แ_ก
หมู่บ้านสบายแลนด์ ความสุขเริ่มที่บ้าน
   ความรำคาญเริ่มที่เมิง
และที่ขาดไม่ได้เลย ผู้ใหญ๋ใจดีของเรา "ยาอมโตบัน ปากหอมอมยา ปาก🐕อมตรีน 😁😁😁 ลาก่อย พบกันใหม่ทริปหน้า งดดราม่าทุกกรณี