เราอยู่ม.5 ค่ะ เรามีปัญหากับครูฝึกสอนวิชาเคมี ซึ่งปัญหาเราก็ไม่รู้เพราะอะไร เริ่มจากตอนเปิดเรียน ตอนแรกเราก็ได้เรียนกับครูประจำวิชา แต่พอเริ่มเรียนได้สักระยะก็มีครูฝึกสอนนี้แหละมาสอน ตอนแรกก็ปกติ เราถามครูก็ตอบ แต่พอไม่นานครูก็เริ่มคุยด้วยน้อยลง ถามก็ไม่ตอยเฉไฉไปคุยกับคนอื่นเวลาคุยกะเราก็ชอบทำหน้าอึดอัด เราก็ไม่คิดอะไร พอมาอีกสักพักก็เป็นช่วงหลังเก็บคะแนนครั้งแรก ครูก็กลับมาคุยด้วย แต่พอผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ครูก็ไม่คุยด้วยอีกแล้ว แถมอาการยังแย่กว่าเดิมอีก เวลาเจอเราจะหน้าบึ้ง ไม่มองหน้า ชอบทำหน้าไม่พอใจ เราก็เป็นนักเรียน ใจก็อยากจะถามตรงๆ แต่เขาก็เป็นครูก๋เลยเงียบไว้ดีกว่า แต่นับวันอาการยิ่งหนัก แกทำเหมือนเราไม่มีตัวตน มีวันนึงเราขอออกไปข้างนอก แกก็ยืนพูดอยู่หน้าห้องแลบ เราก็เดินไปขอ เราก็เลยพูดว่าขอไปข้างนอก แกก็หันหน้าหนีแล้วพูดต่อ เราก็ขออีกรอบ ก็ไม่มีวี่แววตอบกลับ ความรู้สึกตอนนั้นเราอยากร้องไห้มาก เพื่อนเราทนไม่ไหวก็เลยขอให้ แกก็ให้มาพยักหน้า ตอนนั้นเรายิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิม คือเราพยายามคิดตลอด ว่าเราทำอะไรให้ คือเราจะชอบเขินเวลาเห็นแก ความรู้สึกแบบปลื้มๆอ่ะ เราก็ไม่ได้แกซะคนเดียวส่วนใหญ่จะกรี๊ดเพื่อนแกซะมากกว่า เราเลยคิดว่าแกจะคิดว่าเราชอบแกหรอ แต่มันก็แปลกเราไม่ได้แสดงออกขนาดนั้นนะ เราจะแสดงอาการเขินเวลาเจอครูฝึกสอนฟิสิกส์มากกว่า แล้วครูฟิสิกส์เองคงรู้ว่าเราปลื้มๆอยู่ แกขาวอ่ะเราเลยชอบมอง แต่ครูฟิสิกส์เองก็ทำตัวปกติ สนิทกับเรามากขึ้ยด้วยซ้ำไป แต่กลับครูเคมี เรายังสงสัยว่าโกรธอะไรให้เรา ช่วงนั้นเราคิดมากตลอดนะ จนเรียนไม่รู้เรื่องอ่ะ แล้วต่อมาสักพักแกยิ่งเย็นชา คือเราอ่ะนั่งอยู่ห้องแลบเคมี แกให้ทำงาน แกก็เดินบอกทุกคน เราก็นั่งหลังสุดกะเพื่อนเราแต่คนละมุม ครูแกเดินมาทางเราอล้วเดินอ้อมหลังเราไปหาเพื่อนอีกคน นั้นก็เป็นอีกครั้งที่อยากจะร้องไห้ เราก็ไม่เข้าใจป่ะ ทำไมเมิน เราเองก็เลยเดินไปถามคยอื่น ครูแกก็มองนะ แต่พอเราหันไปแกก็ก้มลงบอกเพื่อน เรานั่งทำไปสักพักเราเข้าใจเราก็ทำเอง เพื่อนที่อนู่ข้างเรามันทำไม่ได้เลยมานั่งชิดเรา ครูอกก็เดินมาอยู่ข้างๆเรา แล้วก็พูดกะเราแต่มองหน้าเพื่อน ตอยพูดกะเราแกดูอึดอัดมือก็เย็นแต่พูดกะเพื่อนแกยิ้มแกหัวเราะ ต่อมาแกพยายามเหมือนจะทำตัวให้ปกติ แต่มันก็ไม่เหมือนแรกที่รู้จัก จนถึงวันนี้แกยังเป็นแบบนี้อยู่ เราเลยไม่รู้ว่าครูเป็นอะไร 😭😭