กระทู้นี้...เป็นกระทู้ต่อเนื่องนะคะ จากการปั่นวันสุดท้ายในช่วงหน้าฝนของ จขกท. http://ppantip.com/topic/35364946 ซึ่งเป็นบันทึก หรือ ไดอารี่เล่มหนึ่งที่อยู่ใน Pantip ที่เก็บเป็นแรงบันดาลใจให้ตัวเองอยากปั่น นอกจากนั้นยังบอกเล่าถึงความประทับใจในกลุ่มผู้สูงอายุกลุ่มหนึ่ง ที่ปั่นจักรยานด้วยกันทุกเย็น

วันนี้..จขกท. มาบอกเล่าเกี่ยวกับการปั่นจักรยาน แม้ว่าจะไม่ได้ปั่นจักรยานกับทีมแปะ เนื่องจากเป็นวันหยุดยาวช่วงเทศกาลเข้าพรรษา 16-19 กรกฏาคม 2559 จขกท. กลับมาทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับครอบครัว และได้มีโอกาศได้มาปั่นจักรยานเล่นที่บ้านเกิดตัวเอง ปกติแล้ว จขกท.ไปไหนมาไหน จะพกจักรยานที่ปั่นประจำ Ridley Fenix แต่สำหรับวันนี้..ไม่เหมือนทุกวันคะ

เรื่องมันเริ่มต้นมาจาก..ที่บ้านมีหลานชายทั้งหมด 3 คน และมีหลานสาวตัวเล็กๆ อีกคน พอสายๆ ทุกครั้งที่ไปหาพี่สาว

พี่สาว : ไปตามหลานให้หน่อย
จขกท : ไปตามที่ไหน
พี่สาว : ไม่รู้สิ ไปปั่นจักรยานไปทางไหนไม่รู้
จขกท : แล้วจะรู้ไม๊ (นึกในใจ)

ทุกครั้งที่เดินไปบ้านพี่สาวจะได้ยินประโยคนี้ และทุกครั้งที่อยู่บ้าน จะได้ยินคุณแม่พูดประโยคนี้เช่นกัน ไปตามหลานที ไปปั่นจักรยานเล่นที่ไหนไม่รู้ กลัวโดนรถชนเอา เฮ้อ....  ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร รู้สึกทำไมต้องตามหลาน..บางทีเราเองก็อยากไปปั่นจักรยานเล่นเหมือนกัน ถ้าไปตามหลาน หลานก็ต้องอยากไปปั่นด้วย แล้วเราจะได้ไปปั่นไกลๆเหรอ (คิดแบบไม่เอาหลานเลย 555+)  สุดท้าย...ก็ไปตามหาหลานอยู่ดี   จขกท. ตัดสินใจปั่นจักรยานเสือภูเขาเก่าๆ ของน้องสาวคันหนึ่งไปตามหลาน ครั้งแรกที่หยิบจักรยานมาปั่น ...รู้สึกเลย เอ่อ....มันก็ฟินเหมือนกันน่ะ ยิ่งปั่นก็ยิ่งสนุก  แบบนี้ไม๊ที่เค้าว่า #สุขที่ได้ปั่น #ปั่นคันไหนก็สนุก  จากนั้น จขกท. ก็ปั่นตามหาหลานจนพบ แต่ไม่ได้พาหลานกลับบ้านนะคะ ไหนๆ..ก็มีเสือภูเขาแล้ว อยากไปลองทางภูเขาดูบ้าง จึงพาหลานๆไปปั่นท้ายหมู่บ้าน ซึ่งเป็นทางขึ้นเขาเล็กๆ ชาวบ้านแถวนี้เรียกที่นี่ว่าเขาน้อย ซึ่งสมัยก่อนนั้น...เคยเป็นสถานที่ปั่นจักรยานขายลอดช่องสิงคโปร์ ของ จขกท. จึงเป็นที่มาของการ "ปั่นย้อนวันวาน" ในกระทู้นี้คะ