สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเกี่ยวกับความรัก ที่อยากแชร์เหตุการณ์ที่หลายๆคนอาจเคยเจอ หรือไม่คิดว่าแบบนี้ก็มีด้วยหรอ รับฟังทุกคอมเม้นแต่ไม่ขอรับมาคิดมากนะคะ
เริ่มจากเมื่อเกือบ2ปีก่อน ตอนประมาณม.4เราได้มีโอกาสรู้จักกับผช คนนึงรุ่นเดียวกับเราผ่านแอพหนึ่ง ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ เพราะโปรไฟล์เค้าก็เป็นรูปหันข้างรูปเดียว ที่เหลือไม่มีข้อมูลอะไร เราเลยไม่ได้สนใจ จนเค้าทักมา เราก็ตอบไป คือใครทักเราก็ตอบเป็นมารยาททุกคนอยู่แล้วไม่ได้จริงจังอะไร ถึงจะเป็นการคุยกันวันแรกแต่สักพักก็เริ่มเข้าสู่เรื่องส่วนตัว เค้ามีปัญหากับแฟนที่อยู่รร เดียวกัน ห้องเดียวกัน เราก็เป็นคนชอบรับฟังอยู่แล้วเลยเริ่มตอบเค้าเร็วขึ้น เราสนิทกันมากขึ้นพูดคุยเป็นกันเองมากขึ้น คุยกันจนเค้าลืมเรื่องปัญหาแฟนไปเลย เค้าเป็นคนตลก ตรงๆ จริงจังกับความรัก แล้วก็นิสัยอีกหลายๆอย่างที่เหมือนเรา ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี เราเริ่มชอบเค้า เค้าก็เริ่มคุยกับเราไม่เหมือนเพื่อน เราขอไลน์เค้าจะได้คุยกันสะดวกขึ้น พอเราเห็นโปรไฟล์ไลน์ สเตตัส เรายิ่งอิจฉาแฟนเค้าที่มีเค้าเป็นแฟน แต่ตอนนั้นเราทำหน้าที่เพื่อนค่ะ ย้ำเรื่องแฟนของเค้ากับเค้าบ่อยๆ แต่ยิ่งนานความสัมพันธ์ยิ่งลึกซึ้ง ต่างคนต่างหวั่นไหว เราเลยคุยกันจริงจังเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรา ว่าเราไม่โอเคเลย มันทรมานนะเห็นคนที่ชอบรักกับคนอื่น บวกกับแฟนเค้าโทรมาหาเราว่าไม่อยากให้คุยกับแฟนเค้า เราเลยตัดสินใจหายไปจากชีวิตเค้า ก่อนไปเราก็บอกเค้าว่าเราอึดอัดแล้วก็ไม่อยากอยู่แบบนี้เราทนไม่ได้ เค้าก็รั้งเราไม่อยากให้หายไป ตัวเค้าเองก็รู้ว่ามันผิด แต่ไม่อยากให้เราไป แต่สุดท้าย เราก็ตัดใจออกมาจากเหตุการณ์ตรงนั้นแล้วดำรงชีวิตปกติ เจอคนมากมาย เรียนรู้ความรักหลากหลาย ทั้งดีไม่ดี แต่ไม่เคยเจอคนที่พอดีแบบเข้าใจกัน คุยกันรู้เรื่อง หรือเเบบที่อยากหยุดที่เค้าเลย จนกระทั่งช่วงปิดเทอมม.5ก่อนขึ้นม.6 เราไปติวเข้ามหาลัยที่กทม แล้วต้องเช่าหออยู่3เดือน ช่วงนั้นเค้ากลับมาในชีวิตเรา แต่คุยกันห่างเหินมากขึ้น คุยกันเรื่องหาหอ เพราะเค้ากับแฟนก็หาเหมือนกัน คุยกันได้ไม่กี่วันก็เลิกคุยกันไป จำไม่ได้ว่าใครหายก่อน ตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่เสียใจไม่ดีใจ เฉยๆมาก ระหว่างนั้นเราก็มีโทรไปถามความเป็นไปของเค้าบ้างแค่ครั้งสองครั้ง จนมาเมื่อต้นเดือนนี้ เราติดมหาลัยในกทม อยู่ในช่วงกิจกรรม อยู่ดีๆ ก็มีแชทในเฟสจากเค้าคนเดิม ทักมาขอไอดีไลน์ เค้าบอกลองหาตามไอดีเก่าเรามันไม่เจอ เราก็อึ้งว่าแบบจำไอดีไลน์เราได้ด้วยหรอ คนเราไม่ได้คุยกันนาน ก็ให้ไป กลับมาคุยกันขำๆแบบเพื่อน แต่สนิทมากขึ้น เพราะนิสัยที่โตขึ้นเจอโลกกว้างขึ้นคุยกันด้วยเหตุผลมากขึ้น จากที่ไม่จริงจังก็เริ่มให้ความสำคัญ มากกว่า2ปีที่แล้วอีก เราก็คุยกันเรื่องเก่าๆ คุยแล้วก็ขำตอนม.4คุยกันนี่เด็กมากการตัดสินใจแย่สุดๆ คุยไปคุยมาวกเข้าเรื่องส่วนตัว เค้าถามเราเรื่องแฟน เราก็บอกไปว่าเลิกมาจะปีแล้ว มันไม่เวิร์ค เลยได้คุยเรื่องความรักของเราสองคน ว่าเลือกคนยังไงชอบคนแบบไหน นิสัยกับแฟนเป็นยังไง ยิ่งคุยเรื่อยๆ ยิ่งรู้สึกแปลกๆ เหมือนคุยกับคนที่กำลังดูใจกันยังไงไม่รู้ เราก็พึ่งมาสังเกตว่าเค้าความคิดโตมาก ความรักของเค้ามั่นคง มีจุดหมาย นิสัยส่วนตัวเราประทับผช ความคิดดีเเบบฟังแล้วทำให้เราตาสว่าง ฟังแล้วโลกความรักเรามันกว้างขึ้น แล้วเค้าก็เป็นผช แบบนั้น แบบที่เราคุยแล้วไม่เกร็ง คุยแล้วสบายใจ คุยได้ทุกเรื่อง เพราะตัวเค้าเองก็ไม่ได้เป็นเจ้าชายแสนดีอยู่แค่ในโลกความรักนิยาย เค้าเข้าใจโลกปัจจุบัน เราก็เล่าเรื่องความรักที่ผ่านมาให้เค้าฟัง ความรักที่ล้มเหลว โดนหลอกบ้าง เจอคนไม่ใช่บ้าง ดีช่วงโปร ดีแตกตอนท้ายบ้างเยอะแยะไปหมด เราเป็นคนคุยเยอะ คุยได้กับทุกคน ใช่ก็ไปต่อ ไม่ใช่ก็เป็นเพื่อน หรือพี่น้องก็ว่าไป เราเป็นคนตรง ทุกคนที่เข้ามาคุยเราบอกหมดว่าเราคุยเยอะนะ เราไม่ปิดตัวเอง คุยได้เรื่อยๆ แต่ถ้าเจอคนที่แตกต่างทำให้เรารู้สึกดี เราก็จะตัดความสัมพันธ์กับคนคุยที่เหลือ แล้วจริงจังคนเดียว แต่ก็นั่นแหละ ดีแค่ช่วงแรก ความรักสำหรับเรามีผลต่อความรู้สึกมากถึงมากสุด ช่วงไหนความรักดี โลกเป็นสีชมพูยิ้มหน้าบานเลย ช่วงไหนเฟลก็เฟลดำดิ่งสู่โลกมืดเลยไรงี้ รักสุดเฟลสุด แต่มันทำให้เราตัดใจได้ง่ายขึ้นแล้วก็ไม่รู้สึกหวั่นไหวกับคนเดิมอีกเลย ตัดคือตัด ตัดขาดไม่มีวันรีเทิร์น แต่สถานะอื่นเป็นได้ ไม่ซีเรียส แรกๆอาจผูกใจแค้น หลังๆนี่สบาย คุยได้ทุกเรื่อง สนิทใจด้วย นิสัยรักสุดเกลียดสุดทุ่มสุดตัวร้องไห้ทีเหมือนคนบ้าเนี่ยทำให้เค้าสอนเราหลายอย่าง ว่าผช มันไม่ได้ดีทุกคนนะ สอนให้รักตัวเอง สอนให้ดูดีๆก่อนตัดสินใจ สอนเยอะมากพูดแรงมากด้วย แบบฟังแล้วน้ำตาไหลซึมไปเลยจากคนพูดเก่งคนรอบข้างมองว่าเราโลกสวยงามมาก เจอคนหลากหลายน่าจะเจอแต่คนดีๆ ชีวิตดีเวอร์ ซึ่งมันไม่ใช่ แม่เราเสียตั้งแต่5-6ขวบ พ่อมีครอบครัวใหม่ น้องสาวแม่รับเราเป็นลูกบุญธรรมตามกฎหมาย เราโตมาแบบไม่ขาดความรัก แต่ขาดความรู้เรื่องกรองผช เพราะครอบครัวเรามีแต่ผญ เราอยู่กับยายและป้า แม่ทำงานต่างจังหวัด(น้องแม่) เราไม่ใช่เด็กมีปัญหาขาดความอบอุ่น หรือปัจจัยในการดำรงชีวิตแต่อย่างใด แค่เรามองว่าคนเราไม่เหมือนกัน ทุกคนเป็นคนดีได้ ใครบอกไงเราก็เชื่อเพราะเราไม่เห็นว่าจะต้องโกหกเพื่ออะไรเลย คนเราคุยกันก็ต้องจริงใจต่อกันสิ ซึ่งมันไม่ใช่ บ้านเรามีแต่ผญ เรื่องความคิดผช เราเลยไม่รู้ มัธยมก็เรียนหญิงล้วน เพื่อนผช ก็ไม่มี ไม่เที่ยว เลิกเรียนกลับบ้าน เลยยิ่งทำให้ไม่มีภูมิคุ้มกันเรื่องการกรองผช ที่เข้ามาเลย เราฟังเค้าก็เริ่มเข้าใจโลกผช ความคิดผช มากขึ้น เด็กในวันนั้นดูโลกแคบไปเลย จนคืนนึงเราวิดีโอคอลกับเค้า คุยกันเรื่องจมูก เราบอกได้มาจากแม่แล้วก็เล่าเรื่องแม่ เรื่องครอบครัวให้เค้าฟัง อยู่ดีๆ คนที่ชอบดุเราก็หน้านิ่ง เเล้วก็ร้องไห้ออกมา อารมณ์ตอนเห็นผช ร้องไห้ตรงหน้ามันอึ้งไปเลย แบบเห้ยเป็นอะไร เรื่องผ่านมานานแล้วคุยได้ไม่ต้องซีเรียส เป็นเรื่องปกติเราไม่ได้คิดมาก เเล้วเค้าก็พูดประโยคที่เราคงจำได้ไปตลอดชีวิตคือ กูขอโทษ กูเข้าใจแล้วๆๆ กูไม่น่าพูดแบบนั้นกับเลย อย่าดื้อมากนะคนดูแลมันเหนื่อย พอเราฟังปุ้บเรางงไปเลย เราเลยถามว่าขอโทษเรื่องไรเนี่ย เค้าบอกคนที่เจอเรื่องร้ายๆมาเยอะแบบเราไม่ควรมาเจอคำพูดแย่ๆแบบนั้นของเค้า สรุปพอถามว่าทำไมร้องไห้ เหตุผลคือเค้ารู้สึกแย่กับคำพูดของเค้าที่ว่าเรา เค้าไม่รู้ว่าก่อนว่าชีวิตเราเป็นแบบนี้ เค้ารู้สึกว่าเค้าตอกย้ำซ้ำเติมชีวิตเรา ซึ่งเราไม่คิดแบบนั้นเลย เราไม่เคยเอาเรื่องอดีตของครอบครัวมาคิดรวมกับเรื่องส่วนตัวในปัจจุบัน แล้วคำพูดที่ประทับใจเราอีกคือ ไม่ว่าสุดท้ายกูกับจะได้คบกันหรือป่าว ก็ห้ามหายไป ห้ามทิ้งกูเพราะกูก็จะไม่ทิ้ง ไม่ว่าสถานะไหนกูก็จะดูแล กูเป็นห่วง เจอแต่คนไม่ดี กูจะอยู่ข้างไปแบบนี้ ทางที่ดีไปเป็นเลสเบี้ยนเลยก็ดีนะ เราก็ขำ ก็เราชอบผช จะไปคบผญ ได้ไง เค้าไม่ใช่คนพูดหวาน แต่เค้าพูดจาดี เราชอบเค้าตรงนี้ หลังจากวันนั้น ความรู้สึกของเรา2คน ก็ยิ่งดีขึ้น ไม่ใช่ความรู้สึกเพื่อนอีกต่อไป มันชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ จนเราอยากเจอตัวจริงเค้าสักครั้ง เข้าใจอารมณ์มั้ยแบบคนที่คุยกันรู้สึกกันมาเป็นปีแต่ไม่เคยเจอกัน เพราะอยู่ต่างจังหวัดทั้งคู่ เวลาก็ไม่มี แต่ตอนนี้เวลาก็เริ่มมี เพราะเข้ามหาลัยต้องอยู่หอ อิสระมากขึ้น วันนั้นเราจะไปหาเพื่อนในตัวเมืองแถวบ้าน เค้าอยู่หอใกล้มหาลัยที่เค้าติดซึ่งไม่ใช่ในกทม เค้าบอกไปหามั้ย แต่เราบอกมาไหวหรอไกลนะเกือบร้อยโล เค้าบอกไหว เค้าชอบออกทริปเดี่ยวขี่มอไซด์ไปต่างจังหวัดบ่อยๆ เราก็ตกลงไปดูหนังกัน พอถึงวันที่นัดเราสาย รอรถอยู่แถวบ้าน เค้าโทรมาบอกถึงห้างแล้ว เราก็เกรงใจมากให้เค้ามารอ เค้าเลยให้ส่งโลเคชันที่เราอยู่ไป เค้าจะมารับ ซึ่งใช้เวลาเกือบครึ่งชม เราก็ยิ่งเกรงใจแต่เค้าจะมาเราเลยส่งโลเคชันให้ พอเค้าถึง เราก็ซ้อนมอไซด์เค้าเข้าเมือง ดูหนังกินข้าว แล้วเค้าก็มาส่งเราในตัวอำเภอแถวบ้าน ส่วนเค้าก็กลับหอ ลืมบอกแฟนเค้าติดอีกที่นึง ห่างไปอีก2จังหวัดจากมหาลัยเค้า วันนั้นเป็นอะไรที่พอดีมาก การพูดคุย นิสัยทัศนคติ สายตา ความเป็นห่วงของเค้า มันไม่เหมือนใครสักคนที่ผ่านมา เรารู้สึกอยากหยุดที่เค้า ทำตัวให้ดีเพื่อเค้า อยากดูแลเค้า ซึ่งชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยอยากดูแลใครเลย อยากให้คนอื่นมาดูแลมากกว่า โลกของเราเปลี่ยนไป ความรู้สึกชัดเจนขึ้น เราตัดคนคุยทั้งหมด เริ่มศึกษาเค้าจริงจัง จากนั้นเราก็มาอยู่หอรอเปิดเทอมมหาลัยที่กทม ส่วนเค้าก็อยู่หอเค้าที่ต่างจังหวัด เราคุยกันทุกวัน มีช่วงนึง กิจกรรมเราว่างแล้วเราก็ไม่ต้องกลับบ้านด้วย เค้าก็ว่าง เค้าเลยชวนเราไปต่างจังหวัด ไปทะเล เป็นทริปที่ไปแบบไม่มีจุดหมายเท่าไหร่ ร้านไหนน่ากินก็จอด หาดไหนสวยก็จอด อยากพักตรงไหนก็พัก เราก็ตกลง เรานั่งรถตู้ไปหาเค้าที่จังหวัดที่เค้าอยู่แล้วก็เปลี่ยนเป็นซ้อนมอไซด์เค้าไปเที่ยว ตอนแรกตั้งใจไป2วัน1คืน แต่พอได้ไปใช้เวลาด้วยกัน มองเค้าจากหลายๆมุมที่ไม่ใช่แค่ก่อนนอน หรือตอนขี่มอไซด์ ยิ่งทำเราประทับใจ พอถึงวันที่จะกลับเราไม่อยากกลับ เค้าก็อยากให้อยู่ต่อ เราเลยค้างหอเค้า อยู่ดีๆ เราก็อยากซักผ้าให้ ทำงานบ้านให้ นวดให้ อยากทำให้เค้าสบายขึ้น มันแปลกมากๆเลย แต่ทำแล้วรู้สึกดีมากกกกกกกก เหนื่อยแต่ยิ้ม จาก2วัน1คืน ก็ยาวเป็น5วัน4คืน ระหว่างนั้นก็ไปต่างจังหวัดอีก ไปไหนหลายที่มาก ระยะทางรวมที่เราเดินทางกับเค้ามอไซด์วันได้600โลนิดๆ ช่วงที่เราอยู่กับเค้า เค้าก็หลบไปคุยโทรสัพกับแฟน ตอบไลน์แฟน ส่งรูปให้ตลอด เรานอยบ่อยมาก เราบอกเค้าว่าจะคุยก็คุยต่อหน้าไม่ต้องหลบเราไม่ชอบ แรกๆเรางี่เง่ามากทะเลาะกันบ่อย ร้องไห้ก็บ่อย ก็คนมันน้อยใจ อะไรที่เค้าทำให้แฟน เค้าก็ทำให้เราเหมือนกัน เราถามเค้าถ้าทริปนี้แฟนเค้าว่างเค้าจะไปกับแฟนมั้ย เค้าตอบไป เราก็ยิ่งนอยว่าสิ่งที่เราได้มันไม่ต่างจากคนอื่นเลยจะเป็นใครก็ได้ถึงไม่ใช่เราเค้าก็ไม่รู้สึกแตกต่าง เราเป็นคนนอยแล้วเงียบ แรกๆ เค้าก็เงียบบ้าง แต่ผ่านไปไม่กี่นาทีเค้าก็ทนไม่ไหวหันหน้าเรามาคุย เราเห็นเค้าตาแดงหน้านิ่งมาก เค้าถามเป็นอะไร บอกมาดิ้ หาแต่เรื่องทะเลาะทุกวันเลยเดี๋ยวก็หมดเวลา เดี๋ยวก็ต้องกลับแล้ว เราเลยบอกไปตามที่รู้สึก เค้าก็พูดเหมือนโกรธเรามาก เค้าบอกว่า คิดแบบนี้หรอ หึ แล้วกูจะเสียเงินไปเยอะขนาดนี้ทำไม ถ้ากูอยากไปกูไปคนเดียวก็ได้ไม่ต้องเอาไปด้วยหรอก ทีนี้เราก็เย็นลงพร้อมน้ำตาที่ไหลมากขึ้น เราบอกว่าเรารักเค้านะ แต่เรื่องแฟนเค้ามันวนเวียนเข้ามาตลอดเวลาเลย ไม่ให้คิดได้ไง แล้วนี่เราเป็นใคร เป็นอะไรกับเค้า เราเปิดเผยกับคนทั่วไปไม่ได้ว่านี่คือคนที่เรารักเราอึดอัด เค้าก็ร้องไห้ กอดเราแน่นมาก จับเราให้ซบเค้า แล้วก็พูดว่า กูก็รักไม่น้อยกว่ารักกู อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ แต่จะให้กูทำไง กูอยู่ตรงนี้ก็ลำบากใจ เวลาเราก็มีน้อยแล้วยังชวนทะเลาะอีก หลังจากนั้น เราก็อารมณ์เย็นขึ้นมาก เวลาเค้าคุยกับแฟนก็แซวขำๆ ไม่นอยเหมือนแต่ก่อน หลายคนคงสงสัยว่าทำไมไม่ตัดใจ เพราะเรารู้สึกมีหวังไง มันไม่ใช่รักข้างเดียว แต่มันคือเรารักกัน แต่มันไม่ถูกต้องเราคบกันไม่ได้ เราเคยถามว่าระหว่างเรากับแฟนเค้ารู้สึกกันใครกี่เปอร์บ้าง เค้าบอก50:50 เราไม่เชื่อ คนเจออะไรหลายอย่างมาด้วยกัน คบกันมาตั้งนานกับคนที่พึ่งมาคุยจริงจังไม่ถึงเดือน ทำไมรักเท่ากัน เค้าบอกเค้ารักเราเพราะเราสเปค เราเข้าใจเค้า แบบพูดนิดเดียวก็เข้าใจ ทุกอย่างดูพอดี แต่ก็มีเรื่องผช เวลามาจีบเราเค้าไม่ชอบถึงจะไม่คิดอะไรก็ไม่อยากให้คุย ขนาดเพื่อนผช เค้ายังไม่อยากให้เราคุยเลย เราเลยสวนแล้วเพื่อนผญ เค้าละสนิทกันถึงขั้นไปค้างห้องขนาดนี้ เค้าบอกมันไม่เหมือนกัน ผช ถ้าไม่คิดอะไรไม่เอาสะอย่างก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่กับผญ ถึงผญไม่คิดแต่ผช จะเอาก็ไม่รอด เพื่อนสนิทเค้าก็มีแต่ผญ วนเวียนอยู่กับผญ ตลอดอีกอย่าง ปกติเค้ามีแฟนเค้าไม่เคยสนใจผญ คนอื่นไม่เคยยุ่ง แต่เราดันเข้ามาทำให้เค้ารู้สึกเหมือนได้คุยกับแฟนที่มันใช่ เราเคยกลัวว่าสมมติเราคบกันเเล้วเค้าจะทำแบบนี้กับเรามั้ย เค้าบอกทั้งชีวิตคนสนใจผญ ไม่กี่คน นับๆรวมแฟนเก่ารวมเราก็ไม่ถึง5คน เค้าไม่ใช่คนหวั่นไหวง่ายๆ *เดี๋ยวมาต่อ