เรื่องเล่าของรูมเมทที่น่าปวดหัว ไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองหรือเราเรื่องมาก รักสะอาดก็ไม่ใช่ มันสุดๆจนไม่รู้จะระบายที่ไหนก็เลยต้องขอใช้พื้นที่ในพันทิปเพื่อระบายอารมณ์บ้าง มันไม่ไหวจริงๆค่ะ พูดกับแฟนก็บอกให้เราหาหอใหม่ แต่เงินล่ะไหวไหมที่จะต้องมาจ่ายค่าหอพักคนเดียว ถามใจตัวเองดู? และแฟนเราก็ไม่สะดวกย้ายมาอยู่ด้วยเพราะเขาบอกว่ามีบ้านก็ต้องอยู่บ้านจะมาใช้จ่ายทำไมให้เปลือง อ้าวแล้วเราล่ะ T^T ปล่อยให้เราเผชิญชะตากรรมคนเดียว จ่ายคนเดียวหรอ ครั้นไอ้เราจะย้ายไปอยู่บ้านเขาโดยถาวรก็ไม่ได้ เพราะเราก็เกรงใจคนที่บ้านเขา ทำไงล่ะทีนี้เลยต้องมาอยู่หอกับเพื่อนไง หาคนแชร์ค่าห้องไง เลยต้องทนไง เฮ้อ ชีวิต!
เริ่มจากตอนแรกเลยนะคะ ไอ้เราก็บ้านไกลจากที่ทำงานอยู่ชานๆเมืองกทม. ประมาณสายใต้ก็ว่าได้ แต่ดันได้งานแถวเส้นสุขุมวิท และรูมเมทเรานางเป็นคนต่างจังหวัดเลยต้องมาหอพักอยู่แล้วค่ะ เห็นนางเคยบอกว่าตอนแรกอยู่หอกับเพื่อนแล้วทะเลาะกับรูมเมทเก่า ด้วยเหตุผลอะไรเราก็ไม่ทราบมาก่อน นางเลยต้องย้ายหอใหม่ แต่ด้วยเงินเดือนอันน้อยนิดกันทั้งคู่ทั้งเราทั้งเพื่อน ก็เลยต้องหารูมเมทเพื่อมาแชร์ค่าห้องกัน และเราก็ไม่คิดไร เห็นว่านางก็คือเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยค่ะ เราว่าตอนแรกๆนางก็นิสัยโอเคนะคะ ตอนเรียนก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับใครสักเท่าไร แต่นิสัยแย่ๆเริ่มมาเห็นได้ชัดมากขึ้น ก็ตอนมาอยู่หอพักด้วยกันตอนที่ทำงานนี่ล่ะค่ะ
ปัญหาแรกเลยค่ะ คือ เวลาตอนกลางคืน นางชอบเปิดซี่รี่หนังเสียงดังประหนึ่งนางอยู่คนเดียวทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในห้อง ความเกรงใจแทบไม่มี
ปัญหาต่อมาคือห้องน้ำค่ะ นางไม่เคยคิดจะขัดห้องน้ำเล้ยยย นี่บอกตรงๆนะ เราโครตไม่ชอบตรงนี้เลย นอกจากจะไม่ขัดห้องน้ำ เศษผม ซากปฏิกูลต่างๆมันกองทับถมเต็มไปหมด มันสกปรกมาก เราได้แต่เฝ้ารอดูนางว่าจะมีขัดห้องน้ำบ้างมั้ย แต่ไม่เลยสักนิด ยิ่งอยู่ยิ่งสกปรก ไอ้เราก็อดไม่ได้ทนไม่ไหวจนต้องขัดเองทุกครั้งไป ทั้งขวดยาสระผม ซากยาสีฟันไม่รู้กี่หลอดกองรวมกัน ขวดสบู่ หลอดโฟมล้างหน้าใช้หมดแล้วไม่ยอมทิ้งเลยค่ะ เราแม่มมมมม ...... ต้องเก็บทิ้งให้ตลอด โอยช้านจะบ้าตาย เวรกำอะไรของอิปริกกก!!!.... นี่เคยพูดไปแล้วนะคะ ว่าอะไรที่ไม่ใช้ในห้องน้ำให้ทิ้งซะ แต่นางก็ไม่ค่ะ ยังทำแบบเดิมๆ
ประเด็นต่อมาค่ะ ห้องไม่เคยจะแตะไม้กวาด แทบจะนับครั้งได้ตลอดที่อยู่กันมาเป็นปีๆนี่ จับไม้กวาดได้ 3 ครั้งมั้งคะเนี่ยยยย แรกๆคือเราก็พอทนได้แต่หลังๆทำไม ทำเท่าไรก็ไม่ชนะทุกที เพราะมีคนอยู่ 2 คนก็ต้องช่วยกันทำแต่นี่อะไร เราทำคนเดียวตามเก็บคนเดียวค่ะ บอกเลยเราก็เหนื่อยทั้งกำลังกายเหนื่อยทั้งใจ แทนที่กลับมาจากที่ทำงานจะได้พัก แต่ต้องมากวาดพื้น ขัดห้องน้ำ แถมมิหนำซ้ำนอกจากไม่ช่วยก็ยังทำสกปรกอีก คือบางทีก็นะ เวลานางเอามือหยิบรองเท้าแล้วก็ใส่รองเท้าคู่นั้นย่ำเข้าห้องน้ำแล้วล้างมือตัวเอง แล้วเดินใส่รองเท้ามาย่ำในห้องต่อก่อนไปทำงานทุกวันค่ะ เราก็กลับมาคือบ่นๆว่าทำไมห้องน้ำมันสกปรกมีรอยดิน บนพื้นหน้าห้องน้ำเป็นคราบรองเท้าเนี่ยยย พูดบ่อยมาก แต่!!! นางก็ไม่แคร์ทำนิสัยแบบนี้เรื่อยมา โหย จิตใจทำด้วยอะไร?? จนเราทนไม่ไหวบางวันก็ต้องอพยพไปนอนบ้านแฟนบ้านเพื่อจะได้ไม่ต้องมาทำความสะอาดแบบนี้ เลยลองปล่อยให้อยู่คนเดียวบ้างจะได้รู้ว่าห้องสกปรกนะ ควรจะทำความสะอาดนะ แต่!!! ทุกครั้งที่กลับมานอนที่ห้องยิ่งสกปรกมากขึ้น คือไร้!! ทำไมนางอยู่ได้ยังไง? ขยะก็ไม่ทิ้ง เราเลยปล่อยค่ะ ปล่อยให้ทิ้ง นี่ไม่ทำค่ะ โอยตายๆ หลังๆเราเลยไปนอนบ้านแฟน อาทิตย์นึงกลับมาอยู่ห้องแค่ 2 วันพอ จะได้ไม่ต้องมาทำความสะอาดบ่อยๆ แถมค่าห้องก็ จ่ายเต็มๆค่ะ ย้ำจ่ายเต็มๆ ทั้งที่บางทีเดือนนึงอยู่แค่ 6 วัน เองเราก็ไม่เป็นไร ความสมัครใจเราเองเพราะ ถ้าจะไปอยู่คนเดียวก็แพง อยู่บ้านแฟนก็เกรงใจมากๆๆ บางทีซักผ้าทิ้งไว้แล้วลืมเก็บเลยคิดว่า ถ้าฝนตกนางคงจะเก็บให้ แต่กลับมายังอยู่เช่นเดิมค่ะ ปล่อยให้ตากแดด ตากฝนทั้งวันทั้งคืน ถ้านางไม่ซักผ้าของตัวเองก็จะไม่เก็บค่ะ เราเลยคิดช่างมันปล่อยผ่านค่ะ และเรื่องราวแบบนี้ก็เกิดขึ้นซ้ำๆเดิมๆ จนเราไม่ไหวแล้วค่ะ ตอนนี้ยอมอยู่คนเดียว ไปหาหอพักละค่ะบายยยย!! ยอมอยู่คนเดียวค่ะ จริงๆยังมีอีกหลายเรื่องที่รับไม่ได้ แต่เรื่องมันเยอะเกินจะจดจำค่ะ และมันยาวกลัวผู้อ่านจะรำคาญแค่นี้พอค่ะ ขอบคุณมากๆที่อ่านนะคะ และใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแชร์กันค่ะ
ปล.นี่เป็นการเขียนครั้งแรกค่ะ หากผิดพลาดประการใดขออภัยค่ะ
ใครเคยมีรูมเมทแบบนี้บ้าง
เริ่มจากตอนแรกเลยนะคะ ไอ้เราก็บ้านไกลจากที่ทำงานอยู่ชานๆเมืองกทม. ประมาณสายใต้ก็ว่าได้ แต่ดันได้งานแถวเส้นสุขุมวิท และรูมเมทเรานางเป็นคนต่างจังหวัดเลยต้องมาหอพักอยู่แล้วค่ะ เห็นนางเคยบอกว่าตอนแรกอยู่หอกับเพื่อนแล้วทะเลาะกับรูมเมทเก่า ด้วยเหตุผลอะไรเราก็ไม่ทราบมาก่อน นางเลยต้องย้ายหอใหม่ แต่ด้วยเงินเดือนอันน้อยนิดกันทั้งคู่ทั้งเราทั้งเพื่อน ก็เลยต้องหารูมเมทเพื่อมาแชร์ค่าห้องกัน และเราก็ไม่คิดไร เห็นว่านางก็คือเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยค่ะ เราว่าตอนแรกๆนางก็นิสัยโอเคนะคะ ตอนเรียนก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับใครสักเท่าไร แต่นิสัยแย่ๆเริ่มมาเห็นได้ชัดมากขึ้น ก็ตอนมาอยู่หอพักด้วยกันตอนที่ทำงานนี่ล่ะค่ะ
ปัญหาแรกเลยค่ะ คือ เวลาตอนกลางคืน นางชอบเปิดซี่รี่หนังเสียงดังประหนึ่งนางอยู่คนเดียวทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในห้อง ความเกรงใจแทบไม่มี
ปัญหาต่อมาคือห้องน้ำค่ะ นางไม่เคยคิดจะขัดห้องน้ำเล้ยยย นี่บอกตรงๆนะ เราโครตไม่ชอบตรงนี้เลย นอกจากจะไม่ขัดห้องน้ำ เศษผม ซากปฏิกูลต่างๆมันกองทับถมเต็มไปหมด มันสกปรกมาก เราได้แต่เฝ้ารอดูนางว่าจะมีขัดห้องน้ำบ้างมั้ย แต่ไม่เลยสักนิด ยิ่งอยู่ยิ่งสกปรก ไอ้เราก็อดไม่ได้ทนไม่ไหวจนต้องขัดเองทุกครั้งไป ทั้งขวดยาสระผม ซากยาสีฟันไม่รู้กี่หลอดกองรวมกัน ขวดสบู่ หลอดโฟมล้างหน้าใช้หมดแล้วไม่ยอมทิ้งเลยค่ะ เราแม่มมมมม ...... ต้องเก็บทิ้งให้ตลอด โอยช้านจะบ้าตาย เวรกำอะไรของอิปริกกก!!!.... นี่เคยพูดไปแล้วนะคะ ว่าอะไรที่ไม่ใช้ในห้องน้ำให้ทิ้งซะ แต่นางก็ไม่ค่ะ ยังทำแบบเดิมๆ
ประเด็นต่อมาค่ะ ห้องไม่เคยจะแตะไม้กวาด แทบจะนับครั้งได้ตลอดที่อยู่กันมาเป็นปีๆนี่ จับไม้กวาดได้ 3 ครั้งมั้งคะเนี่ยยยย แรกๆคือเราก็พอทนได้แต่หลังๆทำไม ทำเท่าไรก็ไม่ชนะทุกที เพราะมีคนอยู่ 2 คนก็ต้องช่วยกันทำแต่นี่อะไร เราทำคนเดียวตามเก็บคนเดียวค่ะ บอกเลยเราก็เหนื่อยทั้งกำลังกายเหนื่อยทั้งใจ แทนที่กลับมาจากที่ทำงานจะได้พัก แต่ต้องมากวาดพื้น ขัดห้องน้ำ แถมมิหนำซ้ำนอกจากไม่ช่วยก็ยังทำสกปรกอีก คือบางทีก็นะ เวลานางเอามือหยิบรองเท้าแล้วก็ใส่รองเท้าคู่นั้นย่ำเข้าห้องน้ำแล้วล้างมือตัวเอง แล้วเดินใส่รองเท้ามาย่ำในห้องต่อก่อนไปทำงานทุกวันค่ะ เราก็กลับมาคือบ่นๆว่าทำไมห้องน้ำมันสกปรกมีรอยดิน บนพื้นหน้าห้องน้ำเป็นคราบรองเท้าเนี่ยยย พูดบ่อยมาก แต่!!! นางก็ไม่แคร์ทำนิสัยแบบนี้เรื่อยมา โหย จิตใจทำด้วยอะไร?? จนเราทนไม่ไหวบางวันก็ต้องอพยพไปนอนบ้านแฟนบ้านเพื่อจะได้ไม่ต้องมาทำความสะอาดแบบนี้ เลยลองปล่อยให้อยู่คนเดียวบ้างจะได้รู้ว่าห้องสกปรกนะ ควรจะทำความสะอาดนะ แต่!!! ทุกครั้งที่กลับมานอนที่ห้องยิ่งสกปรกมากขึ้น คือไร้!! ทำไมนางอยู่ได้ยังไง? ขยะก็ไม่ทิ้ง เราเลยปล่อยค่ะ ปล่อยให้ทิ้ง นี่ไม่ทำค่ะ โอยตายๆ หลังๆเราเลยไปนอนบ้านแฟน อาทิตย์นึงกลับมาอยู่ห้องแค่ 2 วันพอ จะได้ไม่ต้องมาทำความสะอาดบ่อยๆ แถมค่าห้องก็ จ่ายเต็มๆค่ะ ย้ำจ่ายเต็มๆ ทั้งที่บางทีเดือนนึงอยู่แค่ 6 วัน เองเราก็ไม่เป็นไร ความสมัครใจเราเองเพราะ ถ้าจะไปอยู่คนเดียวก็แพง อยู่บ้านแฟนก็เกรงใจมากๆๆ บางทีซักผ้าทิ้งไว้แล้วลืมเก็บเลยคิดว่า ถ้าฝนตกนางคงจะเก็บให้ แต่กลับมายังอยู่เช่นเดิมค่ะ ปล่อยให้ตากแดด ตากฝนทั้งวันทั้งคืน ถ้านางไม่ซักผ้าของตัวเองก็จะไม่เก็บค่ะ เราเลยคิดช่างมันปล่อยผ่านค่ะ และเรื่องราวแบบนี้ก็เกิดขึ้นซ้ำๆเดิมๆ จนเราไม่ไหวแล้วค่ะ ตอนนี้ยอมอยู่คนเดียว ไปหาหอพักละค่ะบายยยย!! ยอมอยู่คนเดียวค่ะ จริงๆยังมีอีกหลายเรื่องที่รับไม่ได้ แต่เรื่องมันเยอะเกินจะจดจำค่ะ และมันยาวกลัวผู้อ่านจะรำคาญแค่นี้พอค่ะ ขอบคุณมากๆที่อ่านนะคะ และใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแชร์กันค่ะ
ปล.นี่เป็นการเขียนครั้งแรกค่ะ หากผิดพลาดประการใดขออภัยค่ะ