สวัสดีคะ
ดิฉันมีความรู้สึกแย่มากๆในตอนนี้อยากตายไปให้พ้นๆๆเผื่อว่าอะไรมันจะจบลง..แต่ก็เป็นห่วงพ่อกับลูกสาวตัวน้อยๆๆอายุแกยังไม่ถึงขวบ..ดิฉันติดอยู่ในวังวนหนี้สินล้นพ้นตัวตอนนี้หนี้เพิ่มพูนจนเป็นล้าน..เป็นหนี้นอกระบบตั้งแต่แม่เสียประจวบกับดิฉันคลอดลูกดิฉันหาเงินจ่ายดอกเบี้ยไม่ทันจึงถูกคิดทบต้นดอกบานปลายจนถึงเกือบล้านถูกโทรมาถามมาทวงถึงบ้านจนตอนนี้เครียดมากหาทางออกไม่เจอหาเงินมาก็ไม่มีวันพอจ่าย...
...ทุกอย่างเริ่มต้นมาจากดิฉันไปค้ำประกันการซื้อรถยนต์แล้วถูกฟ้องให้ชำระหนี้ดิฉันผ่อนจ่ายมาตลอดจนไม่ไหวจึงตัดสินใจเอาเงินนอกระบบมาหมุนจ่ายตอนแรกก็ยังจ่ายดอกไหวจนกระทั่งแม่เริ่มป่วยหนักประจวบกับดิฉันตั้งท้องทุกอย่างค่อยๆติดขัดดิฉันจึงเริ่มเล่นแชร์เพื่อเอาเงินมาหมุนแต่พอแม่เสียลงพร้อมกับดิฉันคลอดลูกจึงมีความจำเป็นต้องย้ายถิ่นฐานมาอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัดพร้อมๆกับเลี้ยงลูกไปด้วยหาเงินด้วยการขายของข้างโรงเรียนแต่เงินที่หาได้ก็ไม่พอส่งดอกเบี้ยและแชร์ที่เล่นไว้ที่บริษัทเก่าที่ลาออกมาขอผ่อนผันเจ้าหนี้ก็ไม่ยอมเค้าก็ไปเอาเงินนอกระบบร้อยละ20มาจ่ายแชร์รวมกับปรับดอกเบี้ยเงินกู้ที่ค้างรวมกับต้นแล้วคิดดอกเป็นร้อยละยี่สิบโดยให้ดิฉันรับผิดชอบยอดหนี้ที่เกิดขึ้น...ยอดหนี้เลยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ดิฉันก็ไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้ทันกับดอกร้อยละ20..ต่อมาเหมือนมีโชคดีเข้ามาแต่ไม่แน่ใจว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายมีคนใจดีเอาเงินมาช่วยสามแสนบาทให้เอาไปจ่ายหนี้ในบางส่วนตอนแรกไม่คิดดอกเบี้ยโดยให้ผ่อนคืนต้น...ผ่านไปสามสี่เดือนเค้าขอคิดดอกร้อยละสามบาทต่อเดือนดิฉันก็ต้องยอมเพราะก็คิดว่าก็ยังดีกว่าดอกแพงกว่านี้...แต่นะตอนนี้ดิฉันก็หาเงินจ่ายเงินกู้ทั้งหมดไม่ทันเจ้าหนี้ก็นำไปทบต้นให้เป็นดอกร้อยละยี่ยอดมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ..เงินที่ขายของได้ก็ได้แค่พอจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่ากับข้าวเพราะพ่อดิฉันก็แก่แล้วไม่มีรายได้อะไรนอกจากเงินเดือนคนแก่แถมดิฉันยังมีลูกน้อยอายุยังไม่ถึงขวบเลย...ดิฉันพยายามหารายได้ทุกๆทางรับจ้างทุกอย่างที่ทำได้กลางวันขายของกลางคืนนั่งทำงานฝีมือแต่ลูกยังเล็กมากเลยทำไม่ค่อยได้เยอะมากนับเวลานอนคือคืนนึงนอนประมานวันละสองชั่วโมง...เจ้าหนี้ก็โทรมาทุกวันทวงทุกทางบางคนมาตามถึงบ้านดิฉันรู้สึกทางตันมากคะตอนนี้นอนก็นอนไม่หลับสงสารพ่อกับลูก...บางครั้งรู้สึกอยากตายให้มันจบๆๆเพราะคิดว่าถ้าตายไปเจ้าหนี้คงจะไม่มาทวงแต่ห่วงพ่อกับลูกพวกเค้าจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเราแต่ก็คิดไม่ตกไม่รู้จะหาเงินทางไหนมาจ่ายหนี้ให้หมดเพราะยอดหนี้เพิ่มขึ้นเร็วมากขอต่อรองเค้าก็ไม่ให้บอกแต่จะมาตามที่บ้านดิฉันไม่อยากให้เค้ามาพูดหรือมาทำอะไรให้พ่อดิฉันคิดมากเพราะแกแก่มากแล้วลูกก็ยังเล็ก...นะวันที่ดิฉันพิมพ์กระทู้นี้ก็พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปมองหน้าลูกที่กำลังหลับแบบไร้เดียงสาคิดว่าถ้าตื่นมาพบว่าเราไม่อยู่แล้วพ่อกับลูกจะอยู่อย่างไรเงินที่มีในกระเป๋าตอนนี้ก็ไม่ไม่ถึง500บาทค่าไฟก็ใกล้เข้ามายังดีที่ลูกยังกินนมเราขนาดเสื้อผ้ายังไม่เคยซื้อให้ลูกใหม่เลยตั้งแต่แกเกิดใช้ของที่คนอื่นให้มาของเล่นก็เล่นของใช้ในบ้านพวกช้อนชามตามประสาเด็กๆ...ตอนนี้คืนนี้ที่นั่งพิมพ์ในห้องนี้คือดิฉันรู้สึกเจอทางตันอัดอั้นจริงๆอยากระบายอยากมีทางออกอยากหลุดพ้นหนี้สินนี้จริงความรู้สึกเต็มไปด้วยความกลัว...กลัวทุกอย่างกลัวเจ้าหนี้บางคนมาทวงที่บ้านกลัวเค้ามาพูดจาทำร้ายพ่อกลัวเค้ามาทำร้ายลูกกลัวมาทำร้ายเราทั้งวาจาและการกระทำกลัวจะพาพ่อกับลูกผ่านพ้นวิบากกรรมนี้ไปไม่ได้มันรู้สึกมองหาทางออกไม่เจอเลยยิ่งปล่อยวันเวลาผ่านไปหนี้ก็เพิ่มๆๆขึ้นจากยอดหนี้เริ่มต้นแค่แสนผ่านไปไม่ถึงปีเป็นล้านแล้วเพราะเค้าไม่ยอมหยุดดอกเบี้ยเลย...ขอโทษด้วยนะคะถ้ากระทู้ดิฉันสร้างความลำคาญต่อเพื่อนๆๆคนอื่นแค่ดิฉันอยากระบายอยากบอกให้คนอื่นรับรู้บ้างว่ายังมีคนๆนึงที่มองทางไหนก็มีแต่สีดำอยากเจอทางสว่างบ้าง...เผื่อจะมีคำแนะนำจากเพื่อนๆที่พอจะให้ดิฉันมองเห็นทางออกที่พอจะให้หลุดพ้นหนี้สินก้อนโตนี้บ้างอยากหนีตายแต่คนข้างหลังที่ยังอยู่พวกเค้าจะลำบากมากถ้าไม่มีดิฉัน...หรือดิฉันควรตายดีเพื่อให้สาสมกับความโง่ของตัวเอง
รู้สึกว่าชีวิตไร้ทางออกอยากตายแต่ห่วงพ่อกับลูกน้อย
ดิฉันมีความรู้สึกแย่มากๆในตอนนี้อยากตายไปให้พ้นๆๆเผื่อว่าอะไรมันจะจบลง..แต่ก็เป็นห่วงพ่อกับลูกสาวตัวน้อยๆๆอายุแกยังไม่ถึงขวบ..ดิฉันติดอยู่ในวังวนหนี้สินล้นพ้นตัวตอนนี้หนี้เพิ่มพูนจนเป็นล้าน..เป็นหนี้นอกระบบตั้งแต่แม่เสียประจวบกับดิฉันคลอดลูกดิฉันหาเงินจ่ายดอกเบี้ยไม่ทันจึงถูกคิดทบต้นดอกบานปลายจนถึงเกือบล้านถูกโทรมาถามมาทวงถึงบ้านจนตอนนี้เครียดมากหาทางออกไม่เจอหาเงินมาก็ไม่มีวันพอจ่าย...
...ทุกอย่างเริ่มต้นมาจากดิฉันไปค้ำประกันการซื้อรถยนต์แล้วถูกฟ้องให้ชำระหนี้ดิฉันผ่อนจ่ายมาตลอดจนไม่ไหวจึงตัดสินใจเอาเงินนอกระบบมาหมุนจ่ายตอนแรกก็ยังจ่ายดอกไหวจนกระทั่งแม่เริ่มป่วยหนักประจวบกับดิฉันตั้งท้องทุกอย่างค่อยๆติดขัดดิฉันจึงเริ่มเล่นแชร์เพื่อเอาเงินมาหมุนแต่พอแม่เสียลงพร้อมกับดิฉันคลอดลูกจึงมีความจำเป็นต้องย้ายถิ่นฐานมาอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัดพร้อมๆกับเลี้ยงลูกไปด้วยหาเงินด้วยการขายของข้างโรงเรียนแต่เงินที่หาได้ก็ไม่พอส่งดอกเบี้ยและแชร์ที่เล่นไว้ที่บริษัทเก่าที่ลาออกมาขอผ่อนผันเจ้าหนี้ก็ไม่ยอมเค้าก็ไปเอาเงินนอกระบบร้อยละ20มาจ่ายแชร์รวมกับปรับดอกเบี้ยเงินกู้ที่ค้างรวมกับต้นแล้วคิดดอกเป็นร้อยละยี่สิบโดยให้ดิฉันรับผิดชอบยอดหนี้ที่เกิดขึ้น...ยอดหนี้เลยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ดิฉันก็ไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้ทันกับดอกร้อยละ20..ต่อมาเหมือนมีโชคดีเข้ามาแต่ไม่แน่ใจว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายมีคนใจดีเอาเงินมาช่วยสามแสนบาทให้เอาไปจ่ายหนี้ในบางส่วนตอนแรกไม่คิดดอกเบี้ยโดยให้ผ่อนคืนต้น...ผ่านไปสามสี่เดือนเค้าขอคิดดอกร้อยละสามบาทต่อเดือนดิฉันก็ต้องยอมเพราะก็คิดว่าก็ยังดีกว่าดอกแพงกว่านี้...แต่นะตอนนี้ดิฉันก็หาเงินจ่ายเงินกู้ทั้งหมดไม่ทันเจ้าหนี้ก็นำไปทบต้นให้เป็นดอกร้อยละยี่ยอดมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ..เงินที่ขายของได้ก็ได้แค่พอจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่ากับข้าวเพราะพ่อดิฉันก็แก่แล้วไม่มีรายได้อะไรนอกจากเงินเดือนคนแก่แถมดิฉันยังมีลูกน้อยอายุยังไม่ถึงขวบเลย...ดิฉันพยายามหารายได้ทุกๆทางรับจ้างทุกอย่างที่ทำได้กลางวันขายของกลางคืนนั่งทำงานฝีมือแต่ลูกยังเล็กมากเลยทำไม่ค่อยได้เยอะมากนับเวลานอนคือคืนนึงนอนประมานวันละสองชั่วโมง...เจ้าหนี้ก็โทรมาทุกวันทวงทุกทางบางคนมาตามถึงบ้านดิฉันรู้สึกทางตันมากคะตอนนี้นอนก็นอนไม่หลับสงสารพ่อกับลูก...บางครั้งรู้สึกอยากตายให้มันจบๆๆเพราะคิดว่าถ้าตายไปเจ้าหนี้คงจะไม่มาทวงแต่ห่วงพ่อกับลูกพวกเค้าจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเราแต่ก็คิดไม่ตกไม่รู้จะหาเงินทางไหนมาจ่ายหนี้ให้หมดเพราะยอดหนี้เพิ่มขึ้นเร็วมากขอต่อรองเค้าก็ไม่ให้บอกแต่จะมาตามที่บ้านดิฉันไม่อยากให้เค้ามาพูดหรือมาทำอะไรให้พ่อดิฉันคิดมากเพราะแกแก่มากแล้วลูกก็ยังเล็ก...นะวันที่ดิฉันพิมพ์กระทู้นี้ก็พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปมองหน้าลูกที่กำลังหลับแบบไร้เดียงสาคิดว่าถ้าตื่นมาพบว่าเราไม่อยู่แล้วพ่อกับลูกจะอยู่อย่างไรเงินที่มีในกระเป๋าตอนนี้ก็ไม่ไม่ถึง500บาทค่าไฟก็ใกล้เข้ามายังดีที่ลูกยังกินนมเราขนาดเสื้อผ้ายังไม่เคยซื้อให้ลูกใหม่เลยตั้งแต่แกเกิดใช้ของที่คนอื่นให้มาของเล่นก็เล่นของใช้ในบ้านพวกช้อนชามตามประสาเด็กๆ...ตอนนี้คืนนี้ที่นั่งพิมพ์ในห้องนี้คือดิฉันรู้สึกเจอทางตันอัดอั้นจริงๆอยากระบายอยากมีทางออกอยากหลุดพ้นหนี้สินนี้จริงความรู้สึกเต็มไปด้วยความกลัว...กลัวทุกอย่างกลัวเจ้าหนี้บางคนมาทวงที่บ้านกลัวเค้ามาพูดจาทำร้ายพ่อกลัวเค้ามาทำร้ายลูกกลัวมาทำร้ายเราทั้งวาจาและการกระทำกลัวจะพาพ่อกับลูกผ่านพ้นวิบากกรรมนี้ไปไม่ได้มันรู้สึกมองหาทางออกไม่เจอเลยยิ่งปล่อยวันเวลาผ่านไปหนี้ก็เพิ่มๆๆขึ้นจากยอดหนี้เริ่มต้นแค่แสนผ่านไปไม่ถึงปีเป็นล้านแล้วเพราะเค้าไม่ยอมหยุดดอกเบี้ยเลย...ขอโทษด้วยนะคะถ้ากระทู้ดิฉันสร้างความลำคาญต่อเพื่อนๆๆคนอื่นแค่ดิฉันอยากระบายอยากบอกให้คนอื่นรับรู้บ้างว่ายังมีคนๆนึงที่มองทางไหนก็มีแต่สีดำอยากเจอทางสว่างบ้าง...เผื่อจะมีคำแนะนำจากเพื่อนๆที่พอจะให้ดิฉันมองเห็นทางออกที่พอจะให้หลุดพ้นหนี้สินก้อนโตนี้บ้างอยากหนีตายแต่คนข้างหลังที่ยังอยู่พวกเค้าจะลำบากมากถ้าไม่มีดิฉัน...หรือดิฉันควรตายดีเพื่อให้สาสมกับความโง่ของตัวเอง