..... ตอน 2/4


จำได้ว่าคนขายตั๋วบอกว่าจะแวะให้ทานอาหารเย็นตอนเที่ยงคืนก็เลยถางตารอ เกือบจะไม่ได้กินแล้วเพราะหาตั๋วไม่เจอ
ขึ้นรถไปหาที่ๆนั่งก็ไม่มี ก็เลยลงมา แอบเหลือบไปเห็นผู้ชายคนไทยหน้ากึ่งเกาหลีผู้นั้นหายใจอย่างโล่งอกเพราะเขาก็เพิ่งหาตั๋วเจอ
อิเราก้เห้ยย ทำไงหว่าเนี่ยย หิวก็หิว อยากได้ซุปร้อนๆ ปรากฎหาไม่ดีเอง อยู่ในกระเป๋าหมวยนี้แหละ5555
ขึ้นรถมาสักพักก็อ่านได้อีกไม่นาน แววตาคู่เล็กๆก็เรียกร้องการพักผ่อน ทีนี้หลับยาวถึง 6โมงเลย
ตื่นมาอีกทีก็เห็นภูเขาหญ้าเขียวๆพร้อมหมอกตอนเช้า นึกในใจกับตัวเอง “สะบายดี หลวงพระบาง I am here”


Luang Prabang หลวงพระบาง I am here July 12-13
แอบเป็นเมืองเงียบๆ สงบๆ บ้านเมืองสมัยก่อนที่บูรณะให้ modern นิดนึง

ด้วยความที่เป็นคนตื่นเมื่อไหร่ต้องปล่อยอาวุธเช้าเมื่อนั้น จากสถานีรถบัสเลยตัดสินใจจ้างตุ้กๆ คนละ 20000 กีบ
เพราะกลัวว่าถ้าเดิน2กิโล อาวุธนั้นจะถูกปล่อยออกมา ก็แอบไกลนิดนึงนะ เอาจริง คืนนี้พักกันที่ Khanmany Inn Hostel
เป็น mixed dorm 14 เตียง แอบเหม็นอับนิดนึง เพราะคนชอบตากผ้า และแอร์ไม่ได้เปิดตลอดวัน คืนละ 170 กว่าบาท
ก้าวแรกที่ก้าวเข้าไปในห้องก็มีต่างชาติยิ้มให้ คือมันเป็นเรื่องธรรมดา (ควรทำ) มากๆ ที่จะยิ้มและทักทายคนที่เราแชร์ห้องด้วย
เป็นสัมพันธ์ไมตรีที่ดีอ่ะ พื้นที่วางของกว้างดีๆ เหมือนมี space เตียงแต่ละคู่ชั้น เตียงไม่ได้ติดกันเกินไปเท่า dream hostel ที่แรก
การมี space ก็ดีไปอย่าง เพราะถ้าอยากตากผ้าก็สามารถตากได้ แต่เอาจริงห้องเล็กก็ตากได้
ตอนพักที่แรกยังมีแหม่มตาก undies บนหัวเตียงเลย5555 ก็ free style เลยนะ ไม่ตากก็ไม่มีพอใช้อะ
เพราะบางคนก็เดินทางเป็นเดือนๆ เขาบอกเขามาไกล ห้องน้ำอาจจะน้อยไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้รถไฟระเบิดชนกัน
มีห้องถ่ายแค่ 2 ห้อง อาบแค่ 3 แต่ที่พักนี้เงียบดีนะ ที่คิดว่าควรปรับปรุงอย่างรุนแรงคือ พนักงาน
เพราะพนักงานพูดภาษาอังกิดไม่ได้เล้ยยยยยยยยย ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อง คืออย่างน้อยควรจะสื่อสารพื้นฐานได้
เอาเป็นว่า backpacer ต้องถามกันเอง หลังจากเช็คอินอะไรกันเสร็จก็ออกไปสำรวจ + หาอาหารเช้า
เพราะแอบถามพนักงานโฮลเทล ทูเดย์ เบรกฟราส? แต่ด้วยความฉลาด ยิ้มแล้วตอบกลับมาว่า ทูมอลโร่
หมวยก้นึก ก็จริงๆรู้แล้วแหละ อยากจะลองดูเผื่อได้อีกมื้อ ก็ประหยัดชดเชยมื้อเย็นมื้อแรกที่เวียงจัน 55555

จากโฮสเทลเราก็เดินตรงอย่างเดียวเลย เดินหาของกินไปด้วย



หาทัวร์ไปน้ำตก KuangSri and Tad Sae waterfall ไปด้วย
เพราะเป็น highlight ของทริปหลวงพระบาง what I realize ขณะสอบถามข้อมูลรสบัสไปวังเวียง ไปน้ำตก รู้สึกว่า
คนลาวเป็นคนใจเย็นมากๆ หมวยเป็นคนถามเยอะ ถามละเอียด ชอบชวนคุย คุยตั้งนาน
เขาไม่มีการชักสีหน้าหรือให้คนอื่นมาตอบแทน (บางครั้งเมืองไทยจะเป็นแบบนั้น คุยๆกับเราอยู่ดีๆก็ลุกหลบไปให้คนอื่นมาตอบแทน
เหมือนขี้เกียดคุยกับเราอ่ะ) แต่ที่นี้ไม่ใช่ เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปกับพนักงาน 2 คนไว้ ที่แนะนำร้านอาหารแหนมเหนืองให้เราด้วย
เราตกลงซื้อทัวร์กับเขา เป็นรถส่วนตัว Hyundai แอร์เย็น เบาะหลับสบาย คิดไปคิดมา แอบสบายไปนิดนึง
แต่ด้วยความที่ Tad Sae ไม่มีทัวร์ไป คือต้องจ้างรถไปเอง บวกกับอยากไป KuangSri อีก ก็เลยให้เขาจัดทริปรถออก 11 โมง
ไปแวะ KuangSri



และ Tad Sae ร้านอาหารแหนมเนือง และ แวะจอดส่งที่พระธาตุพูสี เพื่อดู sunset ที่ ไม่set สะที
the only thing I saw was ‘cloud’. รวม 225,000 เชี่ยยย รู้สึกผิดไหนบอกมาแบ้กแพ้ค แต่คือ แบบนี้มันลงตัวสุดแล้ว
ทัวร์ Kuangsri กว่าจะกลับก็บ่าย2-3 แล้วต้องไป Tad sae พรุ่งน แต่พรุ่งนี้ก่ะจะเดินชิวๆรอบหลวงพระบาง สำรวจ
และออกจากหลวงพระบางตอน บ่าย 3 เพื่อ head to Vangvieng ก็เลยตัดสินใจยอมใจเสีย 900 นิดๆบาทเพื่อจัดทริปแวะทุกที่ในวันนี้

ก่อนออกจากที่ขายทัวร์เราก้ถามเขาว่ามีร้านอาหารไหนที่คนลาวกินบ้าง เอาแบบพื้นๆ local local ๆ
เขาบอกให้เดินตรงมาเรื่อยๆ จะอยู่ด้านขวา เดินผ่านโรงเรียนไปก็เจอจริงๆ เพราะเห็นคนลาวนั่งกินกันอยู่
ก้จัดเลยจ้า มุ่งตรงพุ่งเข้าร้าน สั่งเฝอน้ำกะทิ (อยากแอบบอกว่าเป็นเมนูที่ปลื้มมากและยังคิดถึง)
ใส่มะนาวไป 3 ชีก ผักสด พริกนิส น้ำปลาหน่อย เอ่อ อยากจะบอกว่า ทุกร้าน พวกก๋วยเตี๋ยวเขาจะมีผงชูรสแยกไว้ให้ด้วย
คือดีที่ไม่ผูกมัดให้คนกินผมร่วง แบบ อ่า อยากร่วงแค่ไหนใส่เอาเองเลยอยู่ที่มือเรา55555 ก็ดีๆงานดี หมวยก็ไม่ใส่สิคะ



ปกติกินข้าวนอกบ้านจะสั่งไม่มันไม่ชูรส สั่งบ่อยเกิน เพื่อนบอก “ไม่ต้องแ*ก ” 5555
หมวยมีคติติดตัวที่ว่า you are responsible for your own health, if sickness caught you, then who will take care.
พอกินเสร็จก็ออกเดินทาง 40 นาทีก็ถึง Tad Sae Waterfall หน้าตาเป็นแบบนี้



เอ้ย ล้อเล่น อันนี้คือที่จอดรถ ต้องนั่งเรือ คนละ 10000กีบ ไป 3 นาที มีชูชีพให้ใส่ก็โอ แต่นั่งตัวแข็งเลยนะ
ถามลุงๆนั่งกี่นาทีเนี่ย ลุงบอกนี้ไง ถึงแล้ว โล่งอกไปที หมวยว่ายน้ำไม่เป็น เป็นน้ำวนด้วย เพื่อนบอกว่ายเป็นก็ตายเจอน้ำวนอ่ะ
อ้าวชิหายย เคๆหมวยเป็นคนโชคดี ถึงสะที รีบออกจากเรือเลยก๊า เสียค่า เข้าอีก  15000 กีบ คือที่นี้จะมีต่างชาติไม่เยอะ
คนลาว ½ ต่างชาติ ½ มีที่ให้เล่นน้ำแค่ 1 ที น้ำตกจะเล็กกว่า KuangSri น้ำไหลช้ากว่า สงบกว่า ก็มีต่างชาติโดดน้ำประปราย
หิวๆไปร้านอาหารของที่นี้ แน่นอนค่าว่าต้องสั่ง ส้มตำบักหุ้ง คือใส่ปลาร้า ทำมือบอกเอาปลาร้านิดเดียว คนจดออเดอร์ยิ้มๆให้
สั่งข้าวเหนียวถ่วงความหิวไปอีก 1 เบาๆ




จากนั้นก็มุ่งหน้าไปสู่ Kuang Sri ที่รอคอย อันนี้คือคนเยอะมาก เดินจะชนกันอยู่ละ แก็งค์เกาหลีก้เยอะมากด้วย
ไม่จำเป็นต้องบินลัดฟ้าไปหาโอบป้าที่ไหน ลาวเนี่ยแหละค่าคุณพี่ค้า งามดีอาหารตาดี ฝรงฝรั่งก็ดี
แต่ไม่ดีตรงที่มาก่ะมะเมียเนี่ยแหละ 555555555 ยอแย่น ถึงแล้วววววว




หายไปประมาน 2 ชั่วโมงก็กลับมาที่รถ พี่คนขับก็ดี๊ดี นอนรออย่างชิวอยู่ในรถและพาไปแวะกินแหนมเหนือง ชุดละ 140 บาท




พอใกล้ 6โมงพี่เขาก็มาเรียกที่ร้านว่าเดี๋ยวจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินไม่ทัน เขาพามาปล่อยทางขึ้นฝั่งที่ติดกับแม่น้ำ

เดินขึ้นไปก็ชันอยู่ แต่ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เก็บค่าเข้าอีกแหละ เงินก็เริ่มร่อยหรอ เกิดการ”เห้ย ยืมตังก่อน เดี๋ยวคืนได้ป่ะ 55555
เงินกีบเริ่มไม่พอ” โน้ตนิดนึงว่าอยู่ที่ลาว จ่ายเป็นบาทหรือดอลล่าก็ได้นะ แต่ตอนนั้นจ่ายแบงค์ขาดให้ร้านแหนมเหนือง
พี่เขาบอกว่าขอเปลื่ยนเพราะบางทีเขาไม่รับแบงค์ขาด



รอพระอาทิตย์ตกดินนานมาก อัดวีดีโอรอแล้วรออีก นึกในใจ  
หญิงไทยใจงาม ต้อง be patient แต่นี้หมวยก็ถือกล้องนิ่งๆมาจะ10กว่านาทีแล้วนะ ทำไมท้องฟ้าไม่เห็นเปลื่ยน55555




สุดท้าย พระอาทิตย์ตกแบบมีเมฆบัง จบกัน เดินลงไปหาอะไรกิน เดินไปเดินมาเจอร้านกับข้าว buffet ด้วย 15,000 กีบ
ต่างชาติตักกันใหญ่ มันก็คือ ข้าวแกงบ้านเรา ถ้าซื้อพวกเนื้อสัตว์เพิ่มต้องเพิ่มเงิน ดูๆมีอยู่ 2 เจ้าที่เป็น buffet
นอกนั้นก็พวก ส้มตำ ก๋วยเตี๋ยวธรรมดา ไม่หิวเท่าไหร่ เลยซื้อแค่ผลไม้รวม 1 ถาด ร้านตั้งอยู่หัวมุม ถาดละ 50 บาท
บอกเขาได้ว่าเอาอะไรไม่เอาอะไร แต่ตอนนั้นพูดไทยแล้วเขาฟังไม่รู้เรื่อง
ก็เลยชี้ๆว่าไม่เอาแก้วมังกรกับแตงโม หิ้วกลับที่พัก
คืนนี้นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ อาจจะเพราะคนเยอะด้วยมั้ง หรือเหนื่อยไม่พอก็ไม่รู้

ตั้งนาฬิกาปลุกตอน ตี5 ขอต่อเวลาถึง ตี5.30 มาที่หลวงพระบางขาดไม่ได้เลยคือการตักบาตรข้าวเหนียวตอนเช้า
จริงๆพระออกมาตอน 6 โมงนะ



กระติ๊บ+ขนม 1 ตะกร้า 10000 กีบ ใส่บาตรไปใส่มา สักพักคนขาย 'แม่แก้ว' ก็เอาสไบมาให้เราใส่ตอนตักบาตร
เขาบอกเวลาตักบาตรต้องใส่ด้วย งามแต้ๆ ไอ้เราก้ เสื้อลาย กางเกงลาย สไบก็ยังลายอีก นี้ชุดประเทศไหนเนี่ย ข้าวเหนียวเริ่มหมด
แม่ค้าบอกว่าใส่อีกก็ได้ลูก ในใจไอ้เราก็นึกว่าของๆเขาคงเหลือ ใส่กี่กระติ๊บแม่ค้าคงคิดแค่ 10000 กีบ
ใส่อย่างเมามันส์ คิดตังเท่านั้นแหละ 50000 กีบ 55555555555 คุยไปคุยมา แม่ค้าบอก
‘ถ้ามีเพื่อนก็แนะนำมานะ แม่ชื่อ แก้ว เฮียกแม่แก้ว แม่อยู่ตรงนี้ประจำ’

เราก็สงสัยว่าเขาไม่รังเกียดขี้มือกันหรอ ตั้งกี่ร้อยมือ ปั้นๆให้เล็กๆ แม่แก้วบอกว่า
ส่วนข้าวเหนียวเขาก็เอาไปอุ่นรวมกันใหม่อีก ก็พอค่าเชื้อโรคได้นะ คิดในใจ

กลับไปนอนต่อถึง 8 โมง ได้เวลาออกไปสำรวจแหละ




เดินไปเดินมา ไปเจอ bus stop นี้ ก็เลยตัดสินใจซื้อตั๋วจากที่พักตรงข้าม 5000 กีบ รอประมาน 20 นาที
ไม่ตรงเวลาเลย นั่งเม้าท์ไปคอแห้งหมดละ คนขับถามว่าไปไหน เราบอกไป 1 รอบเลย ตามเส้นทางสีเขียว

สารภาพว่าเม้าท์เพลินไปหน่อย นั่งแปปเดียวก็กลับมาที่เดิม แง ไม่น่าเลย จะหาร้านอาหารที่นั่งผ่านเจอยังไง
แต่จำได้คราวๆว่าอยู่แถบไหน ในที่สุดก็เดินหาเจอ มื้อนี้หมวยเลือก noodle soup ใส่หมู น้ำใส ปรุงเช่นเดิมอีกตามเคย

แต่ร้านนี้ให้หมูน้อยไปหน่อย ติดมันเยอะด้วย และฉันจะอยู่อย่างไรร ฉันชอบโปรตีน

ทำเวลาได้ดีมาก กลับไปที่พักอาบน้ำสระผม รอรถมารับ บ่าย2นิดๆ ขึ้นไปก็มีผู้หญิงต่างชาติ say hello
ระหว่างทางก็ chitchat กัน เขามาเป็นคู่ๆกันหมด เราก็ฟังเขาคุย ไม่รู้จะเข้าตอนไหน
เขาก็ถามกันว่า where are you guys from? ทุกคนก็ตอบกันเสร็จ อ้าวตูเป็นหลุม Thailand ได้แค่ในใจ
เขาคุยเรื่องค่าใช้จ่าย อ้าวเสร็จตู อัดอั้นมานาน เขาบอก แพงกว่าที่คิด เช่นน้ำเนี่ย บลาบลาๆๆ..
หมวยก็จัดสิคะ  ...

to be continue 2 ....
http://ppantip.com/topic/35400582