สวัสดีค่ะ เราเฟินนะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยค่ะ เราใช้แอ็คเคาท์ของเพื่อน มาตั้งกระทู้ ถ้ามีความผิดพลาดตรงไหนหรืออ่านไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ เราขอโทษด้วยนะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนอะ เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนเราอยู่ ป.3 โคตรเด็กเลยอ่ะ555 โรงเรียนนี้ จะมีการย้ายห้องคละๆกันทุกๆปี ตอนนั้นเราเป็นเด็กที่เรียบร้อยแหละมั้ง ชมตัวเองไว้ก่อน555เป็นเด็กตัวดำๆ หัวหยิกๆหัวฟูๆ เปิดเรียนมาเพื่อนก็จองที่นั่งกัน เรามา โรงเรียนเช้ามาก ตอนนั้นประถมนี่เนอะ555 เรานั่งอยู่เกือบหลังสุดแล้ว ในห้องจะเป็นที่นั่ง 3:2:2:3 เรานั่งตรงที่เป็นคู่2โต๊ะติดกัน พอเพื่อนเริ่มมากัน เพื่อนก็เลือกโต๊ะ แต่!!!!!!!!!!! ไม่มีใครมานั่งข้างๆเราเลย แต่แล้วก็....มีเด็กผู้ชายคนนึง เค้าน่าตา น่ารัก ตัวขาว ปากแดง >< เด็กคนนั้นชื่อที ที เดินมาทางโต๊ะที่ติดกับเรา แล้วถามว่า "มีใครนั่งมั้ย" เราก็บอกว่า"ไม่มี" ทีก็บอกว่า "งั้นนั่งนะ" เราพยักหน้าพร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ ตอนนั้นเรารู้สึกใจเต้นแปลกๆ แต่ยังเด็กอยู่ไม่รู้หรอกว่ามันคืออาการอะไร ตั้งแต่วันนั้นเรากับทีก็สนิทกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน พอตอน ป.4 ก็จะต้องย้ายห้องอีกครั้ง แต่หลังจาก ป.4ก็จะไม่มีการย้ายห้องแล้ว เราภาวนาขอให้ได้อยู่ห้องเดียวกับที ลุ้นมาก-0- จนวันที่ทาง ร.ร. ประกาศว่าใครอยู่ห้องไหน สิ่งแรกที่เราทำ เราเดินไปที่บอร์ดติดชื่อแล้วเราก็หาชื่อของที พอเจอชื่อของที เราก็หาชื่อของเราในห้องที่ทีอยู่ เห้ยยยยย เราได้อยู่ห้องเดียวกัน>< เลขที่ก็ติดกันด้วยอ่ะ พอวันเปิดเทอม เราก็นั่งข้างๆกัน เราสนิทกันมากขึ้น ไปทำงานก็ทำบ้านที มีธุระอะไร แม่ทีก็โทรหาเรา รู้สึกดีมากเลยอ่ะ >< เปิดเทอมประมาณ2อาทิตย์แหละมั้งนานเกินจำไม่ค่อยได้555 คุณครูได้จัดโต๊ะนั่งใหม่และให้ทำงานและเรียนระบบกลุ่ม ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกว่าทำไปเพื่ออะไร แต่ที่รู้ๆ เราได้นั่งตรงข้ามที แล้วก็ได้มองหน้าที ทุกคาบเลย55555 แต่! เพราะจัดกลุ่มแบบนี้ ก็เริ่มมีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาสนิทกับที นางชื่อ พิม นางเข้ามาคุยกับต้น พิมเป็นคน น่ารัก ตัวขาว ปากแดง หึยยย โคตรน่ารักเลยอ่ะ แล้วอยู่ๆ2คนนี้ก็สนิทกัน จากที่เป็นเราเคยอยู่กัน2คนก็กลายเป็น3คน ดูทีจะชอบพิมมากเลยนะ ความสนิทของเรากับทีเริ่มลดลง เรารู้สึกได้ แต่ทีไม่น่าจะคิดอะไร พอ ป.5 เราโคตรห่างกับทีเลย ทีนึกถึงแต่พิม จะทำอะไรๆก็พิม เราเลยออกมาอยู่กับเพื่อนอีกกลุ่ม ไม่คุยกับทีเลย จนขึ้นป.6 วันเปิดเทอม ในกลุ่มมีอยู่5คน เวลานั่งเราก็จะเป็นเศษแล้ววันนั้นทีก็เข้ามานั่งข้างๆเรา แล้วบอกว่า "เรานั่งนะ" เราหันหน้าหนี ในใจคิดแล้วว่า พิมมา เราต้องย้ายที่แน่ๆ ต้นนั่งได้ไปถึงนาที พิมก็เข้ามา แล้วถามทีว่า "อ่าว ! แล้วเรานั่งไหนอ่ะ?" ทีก็ชี้ไปข้างหลัง พิมทำหน้าเหมือนโกรธเราเลยบอกพิมว่า "นั่งนี่แหละ"แล้วเราก็เดินไปนั่งข้างหลังหลังจากวันนั้นเราก้หนีทีตลอดถึงจะอยู่ห้องเดียวกันเราก็ไม่คุยหลบหน้าตลอดเปิดเทอมได้ประมาณเดือนนึงได้ละมั้งจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันศุกร์ และวันนั้นก็เป็นวันเกิดของทีทีก็เอาขนมมาให้เพื่อนๆเหมือนทุกๆปี ครูประจำชั้นเลยให้เพื่อนๆเขียนคำอวยพรให้ที วันนั้นเราไม่มา ร.ร.พอดี เลยไม่ได้เขียนอวยพรวันเกิด วันจันทร์จู่ๆทีก็เอาขนมมาในเราแล้วบอกว่า "คนอื่นเขียนอวยพรให้หมดแล้วนะ เหลือแกคนเดียว" เราทำหน้างงๆแล้วเดินหันหนีไป "เฟินนน!!!!!" อยู่ๆ ทีก็ตะโกนเรียกแล้วพูดว่า
ที:โกรธอะไรเรา? ทำไมไม่คุยกัน มันอึดอัดนะ
เรา:เปล่านี่
ที:แล้วทำไมต้องทำเหมือนโกรธ
เรา:ไม่ได้มีอะไร
ที:คุยด้วยก็ไม่ยอมคุย!
เรา:...
ที:ขอโทษนะ เป็นเหมือนเดิมเถอะนะ
เรา:....
ที:นะ
เราพยักหน้าตอบรับพร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ ก็ไม่รู้อ่ะ ตอนเด็กๆไม่มีจริตจก้าน555
ตั้งแต่วันนั้นเรา2คนสนิทกันมากกว่าเดิมแหละ555ส่วนพิมอะหรอ ไปอยู่แก๊งนางฟ้าแล้ว เค้าเริ่มแตกเนื้อสาวกันแล้ว555
พอเทอม 2ช่วงใกล้สอบไปมัธยมแล้ว ช่วงก่อนสอบก็จะเป็นวาเลนไทน์ ทีมาขอร้องให้เราเรียกพิมมาเพื่อที่จะบอกชอบพิม TT แล้วความรู้สึกกูหละ งือออออ วันนั้นเราก็เรียกพิมมาก ที่ห้องเรียน ในห้องไม่มีใครอยู่เพราะทุกคนกำลังไปกินข้าว ทีคลุกเข่า ยื่นดอกไม้ให้พิม แล้วพูดว่า "เราชอบพิมนะ" แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพิมไม่ชอบที นางปฏิเสธทีจ้าเราเนี่ยยืนยิ้มเลยอ่ะ 555ดูร้ายเนอะ ต้นร้องไห้เสียใจมาก แต่เด็กๆไง เสียใจไม่นานหรอก เราเข้าไปปลอบที่แล้วบอกว่า"ไม่เป็นไรนะ" ทีก็พูดขึ้นมาว่า"อย่าทิ้งกันนะ" เห้ยยยย ยิ้มแก้มแทบปริ พอวันรุ่งขึ้น ดีออกกกกก ทีทำหน้าตาสบายใจเหมือนเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น อ่อมม......... แล้ววันสอบก็มาถึง ร.ร.เราสอบตั้ง5วันแหนะ เห้อออ เราคุยกับทีเรื่องไปเรียนต่อมัธยมตั้งใจว่าจะต่อที่เดียวกับที แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทีมาบอกเราว่าทีได้ทุนไปเรียนที่จังหวัดอื่น ห้ะ!!!ตามไทันมั้ย ขอบอกเลยว่าทีเรียนเก่งมากกกกกก เราโกรธทีมาก
เรา:ยื่นทุนทำไมไม่บอกเลย
ที:ขอโทษไม่คิดว่าจะได้
เรา:ก็ได้แล้วนี่
ที:......
เราเดินออกมาแล้วก็ไม่คุยกับที
พอวันสุดท้ายของวันสอบตอนนั้นตอนเย็นแล้วเรารอพ่อมารับหน้า ร.ร. แล้วจู่ๆต้นก็เดินมาหา แล้วบอกว่า "มะรืนนี้ไปแล้วนะ แกยังไม่อวยพรวันเกิดเราเลยนี่" เราหันไปมองหน้าที แล้วก็เดินมาขึ้นรถ ตอนนั้นพ่อมาพอดีได้จังหวะสุดๆเลยอ่ะTT
ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อทีอีกเลย ช่วง ม.ต้นเราไม่ได้คิดถึงใครเลย ไม่สนใจใครไม่สนใจเรื่องความรักเลย พอขึ้น ม.ปลาย เราย้าย ร.ร. เราได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนเก่าตอนประถม เราคุยกันโคตรสนุกเลย กลับบ้านมา เราลื้อพวกเฟรนชิพของเก่าๆตอนประถม มาดู แล้วเราก็เจอ การ์ดที่เราเขียนอวยพรที แต่ยังไม่ได้ให้ TT โอ้ย คิดถึงว่ะ เรานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เราตามหา เฟซบุ๊ค ไอจี ทวิตเตอร์ของทีก็ไม่เจอ เดี๋ยวมาต่อนะๆๆๆ อ่านกันเยอะๆนะ เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง