พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

ลูกรัก... พ่อเหนื่อยหนักอยากพักผ่อนตอนใกล้ฝั่ง ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ดูจริงจัง เหนื่อยจากงานมาล้านครั้งพ่อยังทน เมื่อมีเจ้าเฝ้าถนอมพร้อมทนสู้ พร้อมเป็นครูผู้ให้ใฝ่ฝึกฝน หวังให้เจ้าก้าวข้ามความยากจน บนทา

มาถึง "กวีจับคู่" กันบ้างครับ ^^ คู่แรก จับคู่กันแต่งกลอน ซึ่งมีความหมายกระตุ้นให้กำลังใจสำหรับทุกคนให้ต่อสู้กับชีวิต เหมาะอย่างยิ่งสำหรับใครก็ตามที่รู้สึกท้อแท้ หวังว่าบทกวีจากถุงมือทั้งส

ไม่มีหรอกบทกวีที่อยากอ่าน โลกอีกด้านอาจม่านหมอกหยอกความฝัน ใครบางคนบ่นพร่ำเพ้อรำพัน กลืนน้ำตาที่เกินกลั้นรั้นลีลา ขณะฟังเพลงกวีเพื่อชีวิต จึ่งความคิดสับสนราวคนบ้า หลายคนเห็นอุทกภัยในดวงตา เธอเพ้อหาโลก