คือช่วงนี้เราเซงมากๆกับชีวิตสุดๆค่ะ เราเป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าออกไปไหน เพราะกลัวการเจอคนรู้จักแล้วต้องได้คุย คือคิดว่าอยู่บ้านคนเดียวสบายใจกว่าเราชอบอยู่คนเดียวค่ะบางครั้ง พ่อต้องบ่นเสมอว่าไปเที่ยวบ้างก็ได้นะ เวลาเราไปธนาคารหรือไปทำอะไรที่แบบต้องมีคนจ้องมองเยอะๆเราจะทำตัวไม่ถูกค่ะ แบบทำตัวตะกุกตะกะเลย คือคิดว่าถ้าจะได้ไปไหนเนี่ยคนๆเยอะๆตื่นเต้นใจสั่นเลยค่ะ คิดว่าเค้ามองมาที่เราบ้าง คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้มั้ย ต้องทำตัวยังไงถึงจะดี เวลาอยู่กับเพื่อนครอบครัวเราพูดมากค่ะ แต่ว่าเวลาเจอคนไม่รู้จักไม่สนิทไม่กล้าพูดค่ะ กลัวเค้าจะเกลียดถ้าพูดอะไรไม่ดี ซึ่งมันเป็นปัญหากับเรามากเพราะว่าแม่เคยบ่นว่าทำไมไม่ยอมคุยกับลูกค้า ไม่ถามลูกค้า เพราะเราไม่กล้าถาม(บ้านเราทำธุรกิจบริการค่ะ) เวลาญาติผู้ใหญ่มา กลัวจะทำอะไรผิดกาละเทศะ ไม่กล้าเข้าหา ไปตลาดไม่กล้าต่อราคาซึ่งความกล้านี้เราเคยจะแก้ปัญหาแต่มันดันผิดพลาดไปหมด คือเค้าถามแล้วเราตอบไปแบบไม่รู้เเล้วมันเป็นสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องจะตอบเพราะเราไม่รู้รึเปล่าค่ะ พอเรามาถามแม่แม่บอกไม่เป็นไร เพราะเราไม่รู้ แล้วเราคิดมากจะเก็บทุกเรื่องมาคิดเสมอค่ะ เราควรทำยังไงดีค่ะ