สวัสดีค่ะ
วันนี้หนูมีเรื่องจะมาปรึกษาคนในpantipกันนะคะ
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนเลย ขอแทนตัวเองว่าหนูนะคะ
   หนูอายุ 18 ปี แต่มีเรื่องให้ปวดหัวและเครียดเป็นประจำเลยค่ะ ร้องไห้เสียใจกับเรื่องนี้บ่อยมากเราแย่มากเลยเหรอ ตั้งแต่เล็กจนโต
คือเรื่องมีอยู่ว่าป้าซึ่งเป็นสาวโสด3คน ไม่ได้แต่งงาน และป้าของหนูไม่อยากให้แม่แต่งงานกับพ่อเพราะพ่อจนค่ะเริ่มต้นมาจากศูนย์ไม่ได้ร่ำรวยอะไร  เป็นคนต่างจังหวัด ครอบครัวแม่เป็นคนจีนอยากให้แต่งงานกับคนจีนหรือไม่ก็คนรวย ซึ่งแม่กับพ่อรักกัน เลยดื้อที่จะแต่งงานกัน ชีวิตครอบครัวทุกครอบครัวก็ไม่ได้ราบรื่นใช่มั้ยค่ะ มีทะเลาะกันบางมีปัญหากันบางครอบครัวหนูก็เป็นแบบนั้น พ่อหนูก็ไม่ได้เก่งอะไรหาเงินได้ก็ให้ครอบครัวช่วยเหลือครอบครัวมีบางไม่มีบางถึงจะไม่ได้เก่งแต่หนูก็รักพ่อ ครอบครัวเราเดือดร้อนเรื่องค่าเทอมกับค่าบ้านคะ แม่เลยให้ป้าจ่ายค่าเทอมให้หนู 1,4000 แต่การให้ป้าจ่ายค่าเทอมคือหนูต้องไปอยู่บ้านป้า การไปอยู่บ้านป้ามันทำให้หนูเป็นทุกข์ เพราะหนูต้องอ่านหนังสือตลอด เล่นโทรศัพท์ก็ไม่ได้ ดูซีรี่ก็ไม่ได้ คือต้องเรียนเรียนแล้วก็เรียนค่ะ อยากออกไปไหนก็ไม่ได้เลย ยิ่งเที่ยวกับเพื่อนยิ่งไม่ต้องหวัง เที่ยวของหนูคือไปดูหนัง คือชีวิตอยู่ในกรอบทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ถูกบังคับทุกอย่าง บางที่เราเป็นวัยรุ่นก็อยากทำอะไรที่วัยรุ่นทั่วไปทำแต่กับลูกพี่ลูกน้องทำอะไรก็ได้ค่ะ เพราะเค้าเรียนเก่งเรียนวิศวะ อยากไปไหนก็ได้ทำอะไรก็ได้ ซึ่งหนูคิดว่าการเรียนเก่งเป็นสิ่งตัดสินคนเหรอคะ ว่าคนนั้นจะดีหรือไม่ดี จะมีอนาคตที่ดีหรือไม่ดี หนูเรียนมหาลัยปี1 ซึ่งคณะที่เรียนคือคณะเทคโนโลยีการเกษตร บางคนก็ไม่รู้จักคณะนี้เลยด้วยซ้ำไป แต่สำหรับหนูภูมิใจนะ ที่ได้เรียนเพราะเป็นทางที่เราเลือกแล้วถึงใครจะว่าไม่ดีก็ตาม การเรียนคณะนี้ทำให้หนูโดนว่าโดนด่าว่าเรียนไปทำไมจบไปมีงานทำเหรอ เรียนอย่างอื่นดีกว่า นิติศาสตร์มั้ย ครุศาสตร์ก็ดีนะ คือป้าๆและลุงบอกว่าดีกว่า ถึงกับให้หนูซิ่วเลย หนูอยากรู้ว่าเรียนคณะนี้แย่มากเลยเหรอคะ เรียนสายวิทย์-คณิตโรงเรียนไม่ได้ดังผิดมากเลยใช่มั้ยคะ เรียนได้เกรด3.15 โง่มากเลยเหรอ ป้าๆชอบเอาหนูไปเปรียบเทียบกับพี่ที่เรียนวิศวะ เพราะส่วนใหญ่หลานๆก็เรียนวิศวะ บอกว่าหนูเป็นหลานที่แย่ที่สุดแล้ว มันผิดมากเลยเหรอที่สมองมีแค่นี้ ต้องให้พยายามถึงขนาดไหนถึงจะพอใจหนูเครียดกับเรื่องนี้มาตลอด เลยเอาไปเล่าให้พ่อฟังค่ะ พ่อบอกหนูว่าจะไปสนใจทำไมเราเป็นลูกพ่อ พ่อดูแลได้  ค่าเทอมเดี๋ยวพ่อจ่ายเองไปอยู่แล้วไม่สบายใจไปอยู่ทำไม หนูเลยบอกป้าว่าพ่อจะจ่ายค่าเทอมเอง ป้าบอกถึงพ่อจะจ่ายค่าเทอมให้ก็จะดูว่าจบมาแล้วมีงานทำมั้ย ดูถูกหนูตลอดเลยค่ะ ดูถูกพ่อหนูด้วยนะคะ แต่ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้วค่ะพ่อเสียไปเมื่อ 7กรกฎาคมนี้เอง เสียไปด้วยโรคหัวใจไม่มีใครรู้ว่าพ่อเป็น พ่อต้องไปทำงานต่างจังหวัดแล้วเสียชีวิตที่นั้นหนูอยู่กรุงเทพรู้ข่าวแล้วร้องไห้มันเศร้ามาก ร้องไห้ทุกวันจนเผาศพพ่อ มันเหมือนที่พึ่งสุดท้ายไม่มีแล้ว ป้าเขาไม่สนใจเรื่องพ่อเสียเลยค่ะ เพราะไม่ชอบพ่ออยู่แล้ว ตอนนี้หนูต้องอยู่กับแม่ แล้วก็มีปัญหาเรื่องค่าเทอมอีกแล้วคือถ้าไม่ไปอยู่บ้านป้า  ป้าก็จะไม่ช่วย จะหาว่าป้าใจดำไม่ช่วยไม่ได้นะ คือการช่วยคนต้องหวังผลมั้ยคะ ในความคิดของหนูหวังผลคือจบมาต้องมีงานทำแล้วถ้าไม่มีงานทำก็โดนด่าอีก ถ้าคิดจะช่วยหลานจริงๆจะคิดเรื่องนี้กันมั้ยคะ บ้านป้ามีฐานะนะคะมีเงินเหลือใช่ แต่บังคับให้หนูไปอยู่เพราะจะบังคับทุกอย่าง ควบคุมทุกอย่าง ตามที่บอกค่ะ ป้าบอกจะหาใครแบบป้าไม่มีแล้วหนูอยากถามถ้าทุกคนเป็นหนูจะบอกว่าป้าดีมั้ยคะ แล้วอยากมีป้าแบบนี้มั้ย ไม่มีใครอยากโดนบังคับหรอกนะคะ การโดนบังคับทำให้หนูเครียดไม่มีความสุข แอบร้องไห้ในห้องน้ำบ่อยๆ นอนไม่หลับ จนหมอฟันถามว่ามีเรื่องไม่สบายใจเหรอถึงนอนไม่หลับเพราะเหงือกบวม มันเครียดนะคะกับการเป็นเด็กอายุ 18 ต้องโดนกดดันขนาดนี้ พ่อก็พึ่งจะเสียชีวิตไป หนูคิดว่าจะไม่ไปอยู่บ้านป้าค่ะแต่จะกู้ กยศ.เรียนเองโชคยังดีที่พ่อเหลือเงินให้ 90,000 หนูจะใช้เงินนี้เรียนทำให้หนูสบายใจมากกว่า ถ้าไปอยู่อาจจะเป็นบ้าได้ คิดว่าหนูทำถูกมั้ยคะ แล้วหนูอยากรู้ว่าป้าๆดีจริงเหมือนที่เข้าภูมิใจมั้ย แต่สำหรับหนูไม่เลยค่ะ  ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ
#ขอพื่นที่ระบายความในใจหน่อยนะคะเครียดจริงๆ
#ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยจากใจเด็กอายุ18
ปล.เป็นคนชอบพูดตรงๆเคยบอกแล้วว่าไปอยู่ไม่ได้จริงๆป้าเขาก็ไม่เชื่อหนูและยังบังคับอยู่ TT