จขกท.ไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับการที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ นอกจากตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ในแต่ละวันให้ดีที่สุดคิดเสียว่าการทำงาน 7 วันของเรา  มันคุ้มค่ากว่านั่งอยู่เฉยๆ ที่สำคัญการทำงานในทุกๆวันเป็นตัวหลักในการเพิ่มรายได้ ให้แก่ครอบครัว
      เรื่องมีอยู่ว่า จขกท.ได้แต่งงานกับสามีที่อายุมากกว่า 9 ปี โดยสามี ทำงานในบริษัทของคนจีนในนิคมฯจิวเวอร์ แห่งหนึ่งค่ะ ส่วนจขกท.เองเรียนจบป.ตรี สาธารณสุขของรัฐค่ะ  และอยู่กันมาเรื่อยๆ เราเริ่มสร้างตัวมาด้วยกันทีละหน่อยด้วยความที่เราทั้งคู่ไม่ได้มีฐานะกันเลยค่ะ ต่างคนต่างสร้างตัว  (สาเหตุที่แต่งงานกะเค้าเพราะคิดว่าเค้าจะไม่เจ้าชู้และขยันทำงานค่ะ) จนกระทั่ง ปี 59 สามีของ ดิฉัน เริ่มมีปัญหาเกี่ยวกับที่ทำงาน รายได้เริ่มลดน้อยลง จากเดือนละ 2-3 หมื่น เริ่มเหลือเดือนละ ไม่ถึง 2 หมื่น ค่ะ สาเหตุคือบริษัท มีการปรับเปลี่ยนระบบงานค่ะ  ทำให้สามีมีรายได้จากส่วนต่างของงานแต่ละชิ้นน้อยลงค่ะ ( ซึ่งดิฉันไม่เคยทราบเรื่องนี้ก่อนที่เค้าจะมาขอแต่งงานค่ะ ) สรุปคือคนที่ทำงานตรงนี้อยู่ได้เพราะส่วนต่างจากงานแต่ละชิ้นค่ะ เพราะเงินเดือนก็ไม่ได้สูงมาก  
        ดังนั้นภาระต่างๆ ที่สามีดิฉันรับผิดชอบอยู่ จึงตกมาเป็นของดิฉันโดยปริยาย แต่อย่างพึ่งเข้าใจผิดนะคะว่าดิฉันเป็นคนแล้งน้ำใจไม่ช่วยเหลือจุนเจือสามี เพราะ 1.เราไม่ได้จดทะเบียนกันค่ะ 2.เราไม่ได้มีทรัพย์สินร่วมกัน 3.บ้านเป็นชื่อสามีเงินดาวน์ดิฉันออกช่วย 4.รถเป็นชื่อสามี เงินดาวน์ดิฉันก็ออกช่วย  ดังนั้น ดิฉันจึงให้สามีรับผิดชอบค่ะ ถามว่าทำไมถึงไม่ใช้ชื่ร่วมกัน เพราะตอนนั้น มีปันหาที่ดิฉันลาออกจากงาน ไม่มีสลิป เงินเดือน ในการดาวน์รถซึ่งออกมาแล้ว 3 ปีกว่าๆ ส่วนบ้านยินยอมใช้ชื่อสามีเองค่ะ  ฟังดูเหมือนโง่ที่รักเค้า ยอมเค้าทุกอย่าง แรกๆ ก็ไม่คิดอะไรเพราะยังงัยเราก็ไม่ได้ผ่อนอยู่แล้ว คนรักกันก็ช่วยๆกันไป ระยะหลังๆทะเลาะกันเริ่มบ่อย ด้วยปํญหาหลายอย่าง ทั้งญาติฝั่งเรากะสามี และตัวสามีดิฉัเอง      
       แต่ปัจจุบันเรายังอยู่ด้วยกันค่ะ แต่ปัญหาคือเรื่องเงินค่ะที่ดิฉันเริ่มรู้สึกว่า อะไรเนี่ย!!! ฉันต้องทำขนาดเลยหรอ!!!เพื่อผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่คิดจะดิ้นรนหรือหารายได้อื่นๆ นอกเหนือจากงานประจำมาช่วยเหลือครอบครัวเลย  ตรงกันข้ามดิฉันเสียอีกที่ทำงาน 7 วัน นอกเหนือจากงานประจำที่รพ. แล้วเสาร์-อาทิตย์ดิฉันไปขายเสื้อผ้าที่ตลาดนัดตลอด บางครั้งไปขายคนเดียว เพราะเค้าไม่ยอมช่วย เนื่องด้วยไปแตะฟุตบอล หรือไปหาเพื่อนกินเหล้า กับเพื่อน  มันสมควรแล้วหรอคะ กับคนที่เป็นหัวหน้าครอบครัวเค้าทำกัน
     ดิฉันเองเริ่มเหนื่อย ท้อ และสับสน ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันจะทำให้วันข้างหน้าดีขึ้นจริงหรือ แล้วสามีของดิฉัน เค้าจะเป็นแบบนี้ไปตลอดไหม? แล้วครอบครัวเราจะดีกว่านี้ได้อย่างไร?  และดิฉันจะมีวันได้พักเหนื่อยเหมือนกับภรรยาคนอื่นๆบ้างๆไหม  
     ส่วนอีกมุมหนึ่ง ดิฉันย้อนกลับมามองดูตัวเอง อนาคตของฉันคือต้องทำแบบนี้ตลอดไปไหม? หรือจะหยุด!!!  แล้วเก็บตังค์ไว้เรียนต่อ ตามความฝันที่เคยวาดไว้ และหากหยุด ดิฉันคงได้อยู่กับสามีอีก
    ท้ายนี้จขกท.หวังเพียงว่าจะได้รับคำแนะนำจากทุกท่านสมาชิกพันทิปค่ะ