สวัสดีครับ
คือผมมีเรื่องอยากมาปรึกษา ผมเคยเป็นเด็กซิ่ว ในระหว่างที่ซิ่วก็ได้เจอกับผญคนนึงเธอซิ่วเหมือนกัน อยู่ชัยภูมิ(ผมอยู่ชลบุรี) เราคุยไลน์กันทุกวันเลยครับ จนสนิทกันและเป็นแฟนกัน ตอนนั้นยังไม่เคยเจอตัวกันด้วยซ้ำ เต็มที่ก็แค่เฟสทาม ตอนนั้นผมกับเธอเราเลือกสถาบันที่จะเข้าเป็นที่เดียวกันทั้งสี่อันดับ แต่ ตอนก่อนหน้านั้นม.บูรพามีรับตรงแพทย์ ซึ่งมันใกล้บ้านผม ผมเลยชวนเธอมาสอบ เธอก็ตกลงมาสอบ แต่ก็สอบไม่ติดกันทั้งคู่ สนามต่อมา คือที่ม.เทคโนสรุนารี เธอชวนผมไปสอบ ผมก็รับปากไว้ แต่วันจริงดันไม่ไปสอบ วันประกาศผล เธอสอบติดครับ ใกล้บ้านเธอด้วย แม่เธอเลยให้เรียนที่นั่นเลย
ส่วนผมก็ไปสอบรับตรงของกสพท. ติดอีกสถาบันนึง(มหาลัยเราไกลกันประมาณ3ชม.)

ช่วงใกล้สอบกสพท. ช่วงนั้นเธอสอบติดแล้ว ทำให้ผมตีตัวออกห่างจากเธอผมไม่ได้คุยกับเธอเป็นเดือนๆเลย จนเรากลับมาคุยกันอีกครั้ง(ช่วงหลังสอบติด) ถ่านไฟเก่าก็ครุกรุ่นขึ้นมา ผมกลับไปขอเธอคบอีกครั้ง ทั้งๆที่อยู่มันคนละมหาลัยเนี่ยแหละ แต่ก็คบๆเลิกๆอยู่พักนึง จนตอนนี้เริ่มคบกันด้วยเข้าใจกันมากขึ้น

ที่เสียใจคือถ้าผมไปสอบม.เทคโนสุรนารี ผมมั่นใจมากๆ ว่าผมจะสอบติด เพราะว่าผมมีความรู้พอๆกับเธอ  เหตุการณ์นี้แหละครับ ที่มันหลอกหลอนผมอยู่ตลอด ผมจมอยู่กับคำว่า “ถ้าไปสอบก็ได้เรียนที่เดียวกันแล้ว” ผมร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงอดีต ผมคิดว่าปีนี้ผมจะซิ่วอีกปีดีไหมครับ ผมทรมานกับความรู้สึกผิดนี่ไม่ไหวแล้ว ผมสงสารแฟนผม ที่มีแฟนเห็นแก่ตัว ขอให้เค้ามาสอบที่ชลบุรี แต่พอถึงโอกาสของเค้าบ้าง ผมกับขี้เกียจ ไม่ไปสอบที่โคราช ผมไม่ไหวแล้ว ผมควรจะซิ่วไปหาเธอดีไหม หรือควรจะทำยังไง ถ้าจะซิ่วควรจะพูดกับพ่อแม่ว่ายังไงดี ผมไม่ไหวแล้วครับ ขอบคุณครับ