- เรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนผมได้ 2ปี ตลอดเวลา 2ปีนี้ผมรักเขามากมีเขามาตลอด ช่วงนี้เป็นช่วงที่เขากำลังจะไปเรียนที่ ชลบุรี
(เราอายุเท่ากัน) ส่วนผมก็กำลังจะทำงาน หลังจากที่เขาไปเรียนชลบุรีได้ เทอมกว่าๆ ก่อนไปเธอบอกทุกครั้งว่าให้รอเธอกลับมา
ทุกครั้งที่เธอกลับมาเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก เราเที่ยวด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกัน ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดแต่ผมรู้สึกว่า
ผมมีความสุขมากพอ บางครั้งผมก็ทำให้เธอเสียใจ บางครั้งก็ไม่ฟังเหตุผล ผมรุ้ว่าผมทำผิด จนกระทั่้งวันนึงเธอบอกเลิกผม เธอไปคบกับเพื่อนที่อยู่ในห้อง ผมรุ้สึกเีสียใจมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย ผมมารู้ว่าตอนที่เธอคบกับผม เธอคุยกับ ผช ที่เป็นเพื่อนนี้อยู่ตลอด ตอนนั้นผมสติแตกมากๆ ไประรานในเฟสผมก็รู้ว่ามันไม่ดีดูน่าสมเพสด้วยซ้ำ แต่ความรู้สึก ณ ตอนนั้น มันไม่ไหวจริงๆ ผมรู้สึกว่าโง่มาก คำทุกคำที่ไม่เคยได้ยินจากปากเธอ มันโผล่ขึ้นมาหมด คำสัญญาที่เธอเคยสัญญา มันหมดไปแล้วในตอนนั้น ที่มารู้อีกที คือเธอไปนอนด้วยกัน แต่บอกว่าเป็นเพื่อน ครั้งนั้นเป็นครั้งแรก แล้วต่อมาเธอยอมไปบ้านผช คนนั้นที่อยู่ อุทัยธานี ไปพบปะครอบครัว ผช ดูเธอมีความสุขมาก ผมรู้สึกละอายตัวเองเหลือเกิน ผมไม่รู้จะทำยังไงได้แต่เสียใจเหมือนคนโง่ว่าทำไม ผญ ที่ผมซื่อสัตย์มาตลอด 2ปี ผมถึงได้เจออะไรแบบนี้ เพราะผมที่ไม่ฟังเหตุผลหรือเพราะเธอและเขาที่คุยกันตลอดเวลา  ณ ตอนนี้ก็ผ่านมา 3 เดือนแล้ว ผมบังเอิญไปเห็นเฟสเธอเข้า (หลังจากที่ลบแล้วไปแล้ว) เธอมีความสุขกับแฟนใหม่เธอมาก คนนั้นดีพร้อมกว่าผมทุกอย่าง มีทุกอย่างที่เธอต้องการ ผมรู้สึกว่าตัวเอง ด้อยเหลือเกิน รู้สึกเสียใจ เกลียดบางอารมย์ที่ไปคิดถึง ตอนที่ผมอยู่คนเดียว ผมอยากจะดีขึ้น อยากให้เพื่อนๆช่วยกันแชร์ความคิดและประสบการณ์ ขอกำลังใจหน่อยฮะ ตอนนี้ผมอายุ 19ปี เด็กไปรึปล่าวผมก็ไม่รู้หรือว่าแก่เกินไป TT" ขอบคุณฮะ