สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังมีปัญหากับความรู้สึกตัวเอง คือก็ตามชื่อกระทู้แหละค่ะ เราแอบชอบพี่รหัสตัวเอง พี่เค้าเป็นคนเฟรนด์ลี่ น่ารักมากๆๆๆๆ เรียกได้ว่าไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่น่ารักขนาดนี้มาก่อน เราเริ่มรู้สึกกับพี่เค้าตอนหลังจากวันเฉลยค่ะ (ก็ชอบมาเมื่อ 2 อาทิตย์กว่าๆแล้วค่ะ) พี่เค้าไม่ใช่คนที่หล่ออะไรมากมายแต่ถือว่าหน้าตาก็พอใช้ได้ (เืพื่อนบอกหน้าตาน่ารัก) พี่เค้าเป็นคนที่ไม่น่าจะมีคนชอบเยอะ แต่ตรงกันข้ามค่ะ คงเป็นเพราะพี่เค้าน่ารักและเข้ากับคนง่ายด้วยมั้ง นั่นล่ะค่ะ พอหลังจากวันเฉลยเราก็เริ่มมองพี่เค้า เริ่มสอดส่อง เริ่มสนใจพี่เค้ามากขึ้น แต่อีกใจมันก็สั่งห้ามนะคะว่า พี่รหัสน้องรหัสไม่ควรมีความรู้สึกแบบนี้ ไม่ควรทำแบบนี้ แต่มันชอบไปแล้วจะให้ทำไงได้ล่ะคะ เคยลองทำเป็นไม่สนใจพี่เค้า แต่...มันทำไม่จริงๆค่ะ (คนที่แอบชอบแล้วพยายามตัดใจ ไม่มอง ไม่ีอยากรู้สึก ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าอีกแล้วจะเข้าใจดีว่ามันรู้สึกยังไง มันยากแค่ไหนที่จะทำแบบนั้น) แต่ทำได้ไม่นานก็เลิกล้มความพยายามที่แสนทรมานนั้นไป เพราะห้ามใจตัวเองไม่ได้ค่ะ เราเริ่มทักพี่เค้าไปตั้งแต่รู้ว่าชอบพี่เค้า ตอนแรกก็ทักไปถามนู่นนี่ ปรึกษา พอหลังๆก็เริ่มคุยกันเรื่องอื่น แต่ตอบแบบไม่เป็นปัจจุบัน คือคุยกันทิ้งไว้แล้วค่อยเปิดอ่านน่ะค่ะ) จึงไปรู้มาว่าพี่เค้ามีคนที่พี่เค้าก็แอบชอบอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าคุยกันอยู่หรือเปล่า เมื่อวานพอรู้เรื่องก็ช็อคเลยค่ะ มันช็อคแบบเหมือนมีคนเอาเข็มเป็นพันๆเล่มมาจิ้มพร้อมๆกัน แล้วเอาน้ำเย็นที่มีน้ำแข็งสาดใส่ ทุกอย่างมีนเทาจริงๆนะคะ แต่มันร้องไห้ไม่ออก ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ก็อยากร้องแต่มันไม่มีน้ำตาเลย เราก็เลยคิดว่าเราควรที่จะหยุดความรู้สึกไว้เพียงแค่นี้พอ เพราะเราก็หวั่นใจเหมือนกันว่าเกิดเรายังคงรู้สึกต่อไป ความรู้สึกเหล่านั้นมันจะมากขึ้นๆ จนเก็บไม่อยู่ ทีนี้ล่ะค่ะงานเข้าเพราะการที่คนๆนึงรู้สึกกับคนอีกคนที่ไม่ควรรู้สึกมันจะเก็บอาการไม่อยู่ถึงแม้จะไม่แสดงออกทางท่าทางก็สีหน้า แล้วเกิดพี่เค้ารู้ เราอาจมองหน้ากันไม่ติด หรือสายขาดกันไปก็ได้ ก็รู้สึกแย่ว่าทำไมเราจะต้องมารู้สึกกับคนๆนี้ อยากฝากถึงคนที่เป็นคนหวั่นไหวง่ายหรือคนที่กำลังรู้สึกกับคนที่เราไม่ควรรู้สึกอยู่นะคะ ถ้ารู้ว่าเราไม่ควรรู้สึกกับเค้าแล้วกำลังจะมีความรู้สึกนั้น ควรรีบออกมานะคะ เพราะการที่เราจะลืมใครคนนึงตอนที่รู้ตัวว่ารู้สึกกับเค้าไปมันสายไปแล้ว และทำให้ความรู้สึกกลับไปเป็นแบบเดิมยากกว่าการกระโดดข้ามผ่านความรู้สึกที่กำลังจะเกิดขึ้นนะคะ ก็ตั้งใจมาแบ่งปันเหตุการณ์ เพราะก็ไม่อยากให้เกิด มันทรมานมากจริงๆค่ะ ส่วนใครที่มีวิธีการตัดใจหรือวิธีที่ทำให้เราไม่หวั่นไหวกับใครง่ายๆ ก็แชร์ได้นะคะ ต้องการมากจริงๆ (เป็นคนรู้สึกหวั่นไหวง่ายนะ) ใครมีความคิดเห็นเสนอก็ได้นะคะ ส่วนใครที่อยากระบายประสบการณ์แบบนี้ก็ระบายนะคะ เพราะเราก็เหมือนมาระบายเหมือนกัน จะให้ระบายกับใครก็ไม่กล้าค่ะ มันอัดอั้น มันทรมานมากๆเวลาที่เราต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ และขอบคุณถ้ามีคนที่เข้ามาตอบหรืออะไรก็ตามนะคะ ขอบคุณที่ฟังเสียงเล็กๆจากคนๆนึงนะคะ ขอบคุณค่ะ