เวลาเราเรียกหาความเสมอภาค ทำนองว่า
เธอทำได้แล้ว ฉันก็ควรจะทำได้ เธอมีเสรีภาพนั้นแล้ว ฉันก็ควรจะได้รับบ้าง

เราจะใช้กับสิ่งที่ดี ๆ ถูกศีลธรรม ถูกจริยธรรม เช่น

สมัยก่อนผู้ชายเท่านั้น ที่สามารถเข้าโบสถ์ได้
ผู้หญิงต้องยืนฟังอยู่ หน้าโบสถ์ หรือข้าง ๆ โบสถ์ เท่านั้น

หรืองานหลายอย่างที่ สงวนไว้เฉพาะผู้ชาย ผู้หญิงไม่ได้ทำ ทำไม่ได้
หรือลูกชายได้เรียนหนังสือ ผู้หญิงไม่ต้องเรียน องค์หญิง เป็นรัชทายาทไม่ได้ พวกนี้เป็นต้น

แต่สิทธิ หรือเสรีภาพ ในการทำชั่ว ทำสิ่งที่ไม่ดีนั้น
เขาไม่ได้อนุญาตให้ใครทำ ไม่ว่าผู้ชาย หรือผู้หญิง

การที่ผู้ชาย เลือกจะทำความชั่ว เลือกทำความผิด หรือกระทั่งเลือกประกอบอาชญากรรมนั้น
สังคมเขาห้ามนะครับ แต่คนที่ทำนั้น เลือกฝ่าฝืนไปทำ

ถามว่า ถ้าผู้หญิง จะฝ่าฝืน จะทำสิ่งที่ผิดศีลธรรม ผิดจริยธรรม ผิดคุณธรรมบ้าง จะได้ไหม ?
แน่นอนว่า เขาห้าม แต่เราก็มีสิทธิที่จะเลือกฝ่าฝืน เลือกไม่ปฏิบัติตามด้วย

อย่างไรก็ตาม เราก็พึงสังวรณ์ไว้ว่า ทำดีนั้นทำยาก และ เมื่อทำความดีแล้ว ความดีจะคุ้มครองเรา
ขณะที่ ความชั่ว สิ่งเลว ๆ ที่เราเลือกทำนั้น ทำง่าย และมันก็จะเป็นปลัก ดึงเราไว้ให้จมลึกลงเรื่อย ๆ ด้วย

วันหนึ่ง เมื่อเราอยากจะพ้นจากโคลนนี้ จากปลักชั่วร้ายนี้
อยากจะสลัดชีวิตโสมมนี้ทิ้งแล้ว

เราจะหาน้ำใด มาล้างมลทินที่ติดตัวเรานี้
ให้ออกไป จากตัวเรา จากใจเรา และจากสายตาคนรอบข้างเราได้

ถ้าเราคิดว่า แค่นี้ไม่เท่าไหร่ หรือแค่ครั้งเดียวไม่เป็นไร

ก็ขอให้เราลองคิดดูว่า เราจะสามารถเล่าเรื่องนี้ ให้ใคร ๆ ฟังได้ไหมว่า
เพื่อความเท่าเทียมกันแล้ว เราได้ไปสถานอโคจร ได้ใช้ชีวิตอย่างนี้มาแล้ว เราภูมิใจกับมันมาก

ลูกชาย ลูกสาวเราจะมองเรา ตาโตด้วยความชื่นชม พ่อแม่เราจะยกนิ้วให้ พ่อแม่สามีจะปรบมือในวีรกรรมนี้
เพื่อนสนิทของเรา เพื่อนที่ทำงานของเรา แบบอิจฉาเรา

หรือเราต้องแอบซ่อนไว้ลึก ๆ ไม่อยากแม้แต่จะไปนึกถึง

เรื่องบางอย่างนั้น เราไม่ทำ ไม่เลือกทำ หรือเราไม่เคยแม้แต่คิดจะทำ
ไม่ใช่เพราะเราไม่มีโอกาสทำ หรือ มีคนห้าม

ที่เราเรียนมา ที่เรารับการอบรมมา ก็เพิ่อให้เรามีสติ มีปัญญา คิดได้เอง ตัดสินได้เองว่า
สิ่งใด เป็นสิ่งที่ถูก ที่ควร ไม่ใช่แค่ ทำได้หรือทำไม่ได้ มีสิทธิ์ทำ หรือไม่มีสิทธิ์ทำ เท่านั้น