คือมีคนมาขอเป็นแฟนในวันที่เรายังลืมคนเก่าไม่ได้เรายังคุยกับคนเก่ายังไปหากันเที่ยวเล่นกันแต่ไม่ได้เป้นอะไรกันแล้ว
แล้วคนที่มาขอเป็นแฟนก็คือเพื่อนในห้องของเราเนี้ยแหละเค้าเป็นคนดีไม่ต่างอะไรกับคนเก่าเค้ามาทำให้เรารู้สึกดีด้วย
แต่ในความรู้สึกดีก็เต็มไปด้วยความกังวลเพราะเรายังรักกับแฟนเก่าอยู่แต่เราก็รู้สึกดีกับเขา
ความคิดของเราคือ "ถ้ายังลืมคนเก่าไม่ได้ ก็ไม่ควรมีคนใหม่มั้ย ยิ่งเค้าเป็นคนดีเราก็กลัวจะทำเค้าเสียใจ ถ้าคบกับเค้าตอนี้
แฟนเก่าเราเค้าก็จะเสียใจนะ เค้าสองคนเป็นคนดีกันทั้งคู่เราไม่อยากทำเค้าเสียใจ ทำไมเพื่อนกับแฟนเก่าเรามันไม่รักกันเองว้ะ
ให้เราเป็นฝ่ายเสียใจก็ได้ดีกว่าเห็นใครต้องมาเสียใจเพราะเรา"ตอนนั้นเราคิดอยู่แค่ว่าเลือกทางไหนก็มีแต่คนเสียใจ
เราเลยปฎิเสธเพื่อนไปแล้วตอนนี้เราก็คุยกับแฟนเก่าน้อยลงตั้งแต่วันนั้นเราก็คิดมากแทบทุกวันเลยเรารู้สึกผิดที่ปฎิเสธ
เราปฎิเสธไปแบบนี้เค้าก็ต้องเสียใจแต่เราไม่ได้ตั้งใจนะ #เราผิดมั้ย