สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เรามีประสบการณ์ชีวิตเกี่ยวกับชีวิตจะมาเล่าให้ฟัง เรามีรุ่นน้องคนนึงที่เรารู้จักกันเพราะเพื่อนเราชอบ คือเพื่อนเราแบบปลื้มน้องคนนี้มากกกกก ก ตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจว่าน้องเขามีอะไรดี 555 จน ช่วงซัมเมอร์ที่ผ่านมา โรงเรียนเราบังคับให้มีการเรียนพิเศษซัมเมอร์ แล้วเราเองก็เป็น ม.5 ที่กำลังขึ้น ม.6 และต้องเริ่มเรียนพิเศษเกี่ยวกับคณะที่เราอยากเข้า ซึ่งตอนนั้นเราอยากเข้าสถาปัตย์มากกกก ก ย้ำว่ามาก แล้วเพื่อนเราอีกคนนึงก็เลยชวนไปเรียนพิเศษกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่เขาจบแล้ว เพราะพี่เขาเปิดสอนอะไรเกี่ยวกับพวกนี้ แล้วบังเอิ๊ญ พี่ที่สอนเรา แม่เขาเป็นครู แล้วเขาก็รู้จักกับน้องคนนี้ สมมติว่า น้องคนนี้ชื่อ พี แล้วน้องพีก็ดันอยากเข้าสถาปัตย์เหมือนกัน เราก็เลยได้เรียนพิเศษด้วยกัน พร้อมเพื่อนอีกสองคน แล้วก็เรา รวมๆแล้วคือ 4 คน แรกๆเราก็แซวน้องพีกับเพื่อนเราอีกคนที่นางปลื้มน้องพีอยู่เหมือนกัน เรากับน้องพีก็จะเดินไปเรียนพิเศษด้วยกันทุกเย็นเลย เนื่องจากที่เรียนพิเศษเรากับโรงเรียนค่อนข้างใกล้กัน แต่ว่า แดดช่วงนั้นร้อนมากค่าาาา า เรียกว่าจะเผากันเกรียมเลย เราก็เลยพกร่มไปจ้าาา า ส่วนเพื่อนอีกสองคน นางมีหมวกใส่ไปกันคนละใบ ก็เหลือน้องน้อยของเรา พีไม่พกอะไรมาเลย (พีเป็นผู้ชายขาวนะ ขาวมาก ขาวกว่าเราอีก) เราก็เลยกลัวน้องพีจะตัวดำ555 เราเลยกลางร่มให้พี แต่ประเด็น เราตัวเตี้ยกว่าพี พี่เลยแบบ อาสาถือร่มให้เราตลอดทุกเย็นค่ะ แล้วน้องเขาเป็นผู้ชายที่วาดรูปสวยมาก แบบอย่าเอาผลงานน้องกับเรามาเทียบกันนะ!! ลืมบอกไปว่า ก่อนหน้านี่เราจำหน้าน้องไม่ได้เลย เราเป็นคนที่จำคนยากมาก ต้องใช้เวลาถึง1อาทิตย์ในการจำหน้านาง (ความจำปลาทอง) คุณเคยได้ยินคำว่า ความใกล้ชิดทำให้เกิดความรักมั้ยคะ? คือเหมือนกับเพราะน้องเขาเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมากคนนึง สุภาพบุรุษแบบเลดี้เฟิร์ตอ่ะงี้ คือเรารู้จักแม่นางแล้วรู้ว่าบ้านนี้เขาสอนลูกมาดีมาก แน่นอนว่า ผู้หญิงที่ไหนเจอผู้ชายแบบนี้ก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา จากที่เราชอบไปแกล้งไปแหย่น้องเกือบทุกวัน เราก็เริ่มสังเกตอะไรในตัวน้องเขาหลายๆอย่าง จนแบบ มารู้สึกตัวอีกทีก็แบบ "เฮ้ย! เราละสายตาจากผู้ชายคนนี้ไม่ได้แล้ว" แล้วอีกใจนึงก็แบบ "
แล้ว เพื่อนเราชอบคนนี้อยู่" ตอนนั้นแบบ กังวลมากค่ะ คือเราไม่อยากทำร้ายเพื่อน คือแค่ชอบนี่เราก็ว่าผิดแล้วนะ แต่ตอนนั้นเราก็ คิดว่าตัวเองหน้าจะอยู่ในขั้นหลงอยู่ แต่แน่นอน ความหลงมักจะนำพาความรู้สึกเราให้ถล่ำลึก ตอนเย็นหลังเรียนพิเศษ พ่อของเราจะขับมารับเราที่เรียนพิเศษทุกเย็นแล้วน้องก็จะติดรถเราไปลงที่ป้ายรถประจำทางด้วย จนถึงช่วงก่อนปิดซัมเมอร์ที่น้องต้องไปเข้าค่าย 1 อาทิตย์ ก็เลยไม่ได้เจอกัน เรายอมรับว่า เราคิดถึงน้องมาก จนแบบ เอาก็เอาวะ บอกเพื่อนไปตรงๆเลยล่ะกัน ว่าตอนนี้ชอบคนนี้อยู่เหมือนกัน เพื่อนเราก็บอกว่าไม่ได้ว่าอะไร เพราะมันแค่ปลื้มน้องเขาเฉยๆ เราก็แบบลั้นลาซิค่ะ 555 แต่แล้วหลายๆอย่างมันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด เพราะว่าน้องดันน่าจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เพราะทั้งดิสไลน์ ทั้งเพลงที่นางชอบฟัง ดันเป็นเพลงแนวๆเพ้อรัก แล้วเพื่อนเราดันไปรู้มาว่า มีคนไปสารภาพรักกับน้องแล้วโดนน้องปฏิเสธมาเพราะน้องมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเมื่อปีก่อน ก็เลยไม่แน่ใจกันว่า ตอนนี้นางยังชอบผู้หญิงคนนั้นอยู่มั้ย แต่ว่าเราก็คิดตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่หวังอะไรกับความสัมพันธ์แบบนี้ เราคิดว่า อาจเป็นเพราะเราไม่เคยเจอผู้ชายที่แบบ เรียนเก่ง ขยัน หน้าตาดี กีฬาได้ ร้องเพลงเก่ง แล้วก็เป็นสุภาพบุรุษล่ะมั้ง คิดว่าคงจะแบบ แค่ชอบเผินๆ เดี๋ยวก็เลิก!
แต่ว่า...มันก็ไม่ใช่อย่างที่เราคิด เพราะว่า พอปิดเทอมแล้ว เราก็ยังต้องไปเรียนพิเศษอยู่แล้วเราเองก็แบบ ดันโดนจับให้นั่งโต๊ะเดียวกับนางแล้วคือ เราเป็นปะรเภทอยู่ไม่สุข เท้าก็ดันไปเตะโดนเท้านางค่ะ นางก็แบบ หันมายิ้มให้ เรานี้แบบ อ๊ายยยย ย คือเค้าใจความรู้สึกของคนที่แอบชอบใช่ป่ะ แบบ...ชั้นมีความสุข หลังจากเลิกเรียนพิเศษ เราก็ไปกินข้าวต่อ แล้วทีนี้ เพื่อนเราก็ช่วนน้องพีไปกินข้าวด้วย แต่ว่า มันมีอยู่หลายวันมาก ที่เพื่อนเราไม่อยู่ แล้วเราต้องไปกินข้าวกับน้องแค่สองคน บอกเลยว่าตื่นเต้นมากค่ะ เรานี่ลนมาก เลยเผลอทำตัวเบอะๆไปต้องหลายครั้ง แล้วก็มีไปซื้อหนังสือด้วยกันบ้าง หรือไม่บางที เราก็แบบไปยืนรอนางซื้ออุปกรณ์วาดรูป บอกตามตรงๆว่า มีความสุขมากค่ะ กับการที่ได้อยู่ใกล้ๆกับผู้ชายคนนี้ แต่อย่างว่า ความสุขนั้นมักอยู่ได้ไม่นาน เราเริ่มหันมาดูตัวเองกับน้อง เรารู้สึกแบบ โห! นี่เรารักผิดคนป่าวเนี่ย เราดูด้อยกว่าน้องมาก แล้วดูด้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นด้วย เราไม่ใช่ ผู้หญิงสวย การเรียนก็ปานกลาง ทุกอย่างปานกลางแบบคนธรรมดาทั่วไป แต่ทำไมผู้ชายที่เราชอบมันดันเหมือนเจ้าชายหรือคนที่เพอร์เฟ็คชิบ เราพยายามจะใกล้ชิดน้องนะ เช่น ส่งข้อความไปถามเรื่องงานการบ้านแบบเนียนๆ แต่ก็นะ กว่าจะตอบก็ อีกวันนึง หรือไม่ก็ อ่านแล้วไม่ตอบ แต่กับของคนอื่น ของพี่ที่เรียนพิเศษ ของเพื่อนเรา น้องก็ตอบตามปกติ แล้วพอมาของเราโห น้องเขาไม่อยากคุยกับเราป่ะวะ ? แต่ว่าถ้าเจอกันตรงๆ น้องเขาก็คุยปกติแบบพี่น้อง แต่ความรู้สึกเรา เรารู้สึกนอยด์มากอ่ะ เพราะเราอยากคุยกับน้อง น้องไม่ตอบเรา แต่ตอบคนอื่น แล้วคือเราเป็นคนที่ค่อนข้างอารมณ์ร้อน และอะไรที่มันทำร้ายเราหรือทำให้เรารู้สึกไม่ดี เราก็จะตัดมัน เราเริ่มถอยหางจากน้องทีละนิด เริ่มไม่คุย เริ่มไม่มองหน้า เริ่มปล่อยทุกอย่าง และทิ้งความรู้สึกของตัวเอง แต่ว่า มันทำไม่ได้หรอกค่ะ เราก็ยังคงยังมองน้องเขา แต่ก็ได้แต่มองนะ แล้วคือเพื่อนเราก็รู้ว่าเราชอบน้อง แล้วเหมือนเวรกรรมค่ะ ล้อเพื่อนไว้เยอะ ทีนี้แบบ โดนหนักมาก จนบางทีเราก็คิดนะ ว่า น้องมันคงรู้แล้วล่ะว่าเราชอบ เพราะเพื่อนเราแบบมันล้อกันเปิดเผยมาก แต่เราก็ยังนิ่งอยู่นะ แต่จิงๆในใจอ่ะ แทบจะกระโดดกัดคอเพื่อนอยู่แล้วค่ะ แล้วมันก็กลับสู่สภาวะปกติ คือ แอบมอง ส่องๆๆๆๆ ทุกวันค่ะ555 ท้อมาก มีอารมณ์แบบ จะเลิกชอบม้าง แต่ก็ทำไม่ได้อ่ะค่ะ
และแล้ว วันนี้ค่ะ!! ตอนหลังเลิกเรียน ปกติเราก็จะแบบไปเดินหาซื้อของกินที่ตลาดของโรงเรียน แล้วคือขาลงมาจากตึก เนื่องจากเราเป็นคนสวยตาสั้น เราก็เลยมองผิดนึกว่าน้องอีกคนนึงเป็นน้องพี เราเลยหันไปถามเพื่อนว่า ใช่น้องพีมั้ย เพื่อนเราบอกว่าไม่ใช่ แต่พอหันหลังจะเดินไปลงบันได ก็โป๊ะแตกค่ะ นางอยู่ข้างหลัง บอกตรงๆว่าตอนนั้นเราตกใจมากแล้วคือเพื่อนเรามันก้จะแกล้งเรา มันเลยหันไปเรียกพี แล้วด้วยความที่เราสติแตกเพราะอาการช็อก เราเลยรีบวิ่งหนีไปลงบันไดกลางแทน แล้วก็กะว่าจะไปเจอกับเพื่อนที่บันไดหน้า แต่พอไปยื่นรอที่บันไดหน้า กับเจอเซอร์ไพรส์กว่าด้วยการที่เพื่อนของเราดันชวนน้องพีไปเดินตลาดด้วย เราก็ทำตัวไม่ถูกกันเลยค่ะ แบบเดินหนีกลับบ้านได้เดินไปแล้ว แต่ก็จำใจเดินไปกับน้องค่ะ แล้วคือน้องทำตัวปกติมาก แบบชวนเรากินอะไรสักอย่าง ซึ่งเราก็ไม่รู้จัก น้องพี่จากที่เดินอยู่อีกฝั่งที่มีเพื่อนเราอยู่ก็เปลี่ยนฝั่งมาเดินอยู่ข้างเราเเทน คือแบบ ถ้าน้องจะเข้ามาใกล้พี่ขนาดแต่ด้วยความที่เราสติแตกเป็นทุนเดิม แล้วเราก็ดันประสาทเพราะเพื่อนชอบแซว เราก็เลยพยายามทำเฉย โดยพยายามนิ่งใส่น้อง สุดท้าย เราก็มานั่งเสียใจเองแทน คือ น้องพีแลคุยกับคนอื่นและเข้ากับคนอื่นง่ายมาก โดยเฉพาะกับผู้หญิง บอกตามตรงว่าเราไม่ชอบเลย เราหึง แต่แบบ เราก็ไม่อยากให้น้องรู้ว่าเรารู้สึกยังไงอ่ะ คือ เราอยากชอบน้องเขาไปเรื่อยๆ มองเขาไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้คิดจะเข้าไปจีบหรือสารภาพ แต่บางทีมันก็อึดอัดไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะเราเองก็ไม่ชอบที่นางสนิทกับผู้หญิงอื่นอ่ะ
เพื่อนๆว่าเราควรทำยังไงดี ระหว่าง มองไปเรื่อยๆ หรือ เข้าไปบอกเลยทั้งๆที่โอกาศโดนปฏิเสธสูง
จะทำยังไง เมื่อเราตกหลุมรัก?
แต่ว่า...มันก็ไม่ใช่อย่างที่เราคิด เพราะว่า พอปิดเทอมแล้ว เราก็ยังต้องไปเรียนพิเศษอยู่แล้วเราเองก็แบบ ดันโดนจับให้นั่งโต๊ะเดียวกับนางแล้วคือ เราเป็นปะรเภทอยู่ไม่สุข เท้าก็ดันไปเตะโดนเท้านางค่ะ นางก็แบบ หันมายิ้มให้ เรานี้แบบ อ๊ายยยย ย คือเค้าใจความรู้สึกของคนที่แอบชอบใช่ป่ะ แบบ...ชั้นมีความสุข หลังจากเลิกเรียนพิเศษ เราก็ไปกินข้าวต่อ แล้วทีนี้ เพื่อนเราก็ช่วนน้องพีไปกินข้าวด้วย แต่ว่า มันมีอยู่หลายวันมาก ที่เพื่อนเราไม่อยู่ แล้วเราต้องไปกินข้าวกับน้องแค่สองคน บอกเลยว่าตื่นเต้นมากค่ะ เรานี่ลนมาก เลยเผลอทำตัวเบอะๆไปต้องหลายครั้ง แล้วก็มีไปซื้อหนังสือด้วยกันบ้าง หรือไม่บางที เราก็แบบไปยืนรอนางซื้ออุปกรณ์วาดรูป บอกตามตรงๆว่า มีความสุขมากค่ะ กับการที่ได้อยู่ใกล้ๆกับผู้ชายคนนี้ แต่อย่างว่า ความสุขนั้นมักอยู่ได้ไม่นาน เราเริ่มหันมาดูตัวเองกับน้อง เรารู้สึกแบบ โห! นี่เรารักผิดคนป่าวเนี่ย เราดูด้อยกว่าน้องมาก แล้วดูด้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นด้วย เราไม่ใช่ ผู้หญิงสวย การเรียนก็ปานกลาง ทุกอย่างปานกลางแบบคนธรรมดาทั่วไป แต่ทำไมผู้ชายที่เราชอบมันดันเหมือนเจ้าชายหรือคนที่เพอร์เฟ็คชิบ เราพยายามจะใกล้ชิดน้องนะ เช่น ส่งข้อความไปถามเรื่องงานการบ้านแบบเนียนๆ แต่ก็นะ กว่าจะตอบก็ อีกวันนึง หรือไม่ก็ อ่านแล้วไม่ตอบ แต่กับของคนอื่น ของพี่ที่เรียนพิเศษ ของเพื่อนเรา น้องก็ตอบตามปกติ แล้วพอมาของเราโห น้องเขาไม่อยากคุยกับเราป่ะวะ ? แต่ว่าถ้าเจอกันตรงๆ น้องเขาก็คุยปกติแบบพี่น้อง แต่ความรู้สึกเรา เรารู้สึกนอยด์มากอ่ะ เพราะเราอยากคุยกับน้อง น้องไม่ตอบเรา แต่ตอบคนอื่น แล้วคือเราเป็นคนที่ค่อนข้างอารมณ์ร้อน และอะไรที่มันทำร้ายเราหรือทำให้เรารู้สึกไม่ดี เราก็จะตัดมัน เราเริ่มถอยหางจากน้องทีละนิด เริ่มไม่คุย เริ่มไม่มองหน้า เริ่มปล่อยทุกอย่าง และทิ้งความรู้สึกของตัวเอง แต่ว่า มันทำไม่ได้หรอกค่ะ เราก็ยังคงยังมองน้องเขา แต่ก็ได้แต่มองนะ แล้วคือเพื่อนเราก็รู้ว่าเราชอบน้อง แล้วเหมือนเวรกรรมค่ะ ล้อเพื่อนไว้เยอะ ทีนี้แบบ โดนหนักมาก จนบางทีเราก็คิดนะ ว่า น้องมันคงรู้แล้วล่ะว่าเราชอบ เพราะเพื่อนเราแบบมันล้อกันเปิดเผยมาก แต่เราก็ยังนิ่งอยู่นะ แต่จิงๆในใจอ่ะ แทบจะกระโดดกัดคอเพื่อนอยู่แล้วค่ะ แล้วมันก็กลับสู่สภาวะปกติ คือ แอบมอง ส่องๆๆๆๆ ทุกวันค่ะ555 ท้อมาก มีอารมณ์แบบ จะเลิกชอบม้าง แต่ก็ทำไม่ได้อ่ะค่ะ
และแล้ว วันนี้ค่ะ!! ตอนหลังเลิกเรียน ปกติเราก็จะแบบไปเดินหาซื้อของกินที่ตลาดของโรงเรียน แล้วคือขาลงมาจากตึก เนื่องจากเราเป็นคนสวยตาสั้น เราก็เลยมองผิดนึกว่าน้องอีกคนนึงเป็นน้องพี เราเลยหันไปถามเพื่อนว่า ใช่น้องพีมั้ย เพื่อนเราบอกว่าไม่ใช่ แต่พอหันหลังจะเดินไปลงบันได ก็โป๊ะแตกค่ะ นางอยู่ข้างหลัง บอกตรงๆว่าตอนนั้นเราตกใจมากแล้วคือเพื่อนเรามันก้จะแกล้งเรา มันเลยหันไปเรียกพี แล้วด้วยความที่เราสติแตกเพราะอาการช็อก เราเลยรีบวิ่งหนีไปลงบันไดกลางแทน แล้วก็กะว่าจะไปเจอกับเพื่อนที่บันไดหน้า แต่พอไปยื่นรอที่บันไดหน้า กับเจอเซอร์ไพรส์กว่าด้วยการที่เพื่อนของเราดันชวนน้องพีไปเดินตลาดด้วย เราก็ทำตัวไม่ถูกกันเลยค่ะ แบบเดินหนีกลับบ้านได้เดินไปแล้ว แต่ก็จำใจเดินไปกับน้องค่ะ แล้วคือน้องทำตัวปกติมาก แบบชวนเรากินอะไรสักอย่าง ซึ่งเราก็ไม่รู้จัก น้องพี่จากที่เดินอยู่อีกฝั่งที่มีเพื่อนเราอยู่ก็เปลี่ยนฝั่งมาเดินอยู่ข้างเราเเทน คือแบบ ถ้าน้องจะเข้ามาใกล้พี่ขนาดแต่ด้วยความที่เราสติแตกเป็นทุนเดิม แล้วเราก็ดันประสาทเพราะเพื่อนชอบแซว เราก็เลยพยายามทำเฉย โดยพยายามนิ่งใส่น้อง สุดท้าย เราก็มานั่งเสียใจเองแทน คือ น้องพีแลคุยกับคนอื่นและเข้ากับคนอื่นง่ายมาก โดยเฉพาะกับผู้หญิง บอกตามตรงว่าเราไม่ชอบเลย เราหึง แต่แบบ เราก็ไม่อยากให้น้องรู้ว่าเรารู้สึกยังไงอ่ะ คือ เราอยากชอบน้องเขาไปเรื่อยๆ มองเขาไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้คิดจะเข้าไปจีบหรือสารภาพ แต่บางทีมันก็อึดอัดไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะเราเองก็ไม่ชอบที่นางสนิทกับผู้หญิงอื่นอ่ะ
เพื่อนๆว่าเราควรทำยังไงดี ระหว่าง มองไปเรื่อยๆ หรือ เข้าไปบอกเลยทั้งๆที่โอกาศโดนปฏิเสธสูง