จากใจของคนที่เกือบจะเป็นมือที่ 3

จขกท.เคยแอบชอบผู้ชายคนนึง ชอบมา1ปีแล้ว ตั้งแต่เขายังไม่มีแฟน เคยโทรคุยกันประมาณอาทิตย์นึง แต่ก็หายไปจขกท.ของออกมาขอไม่ติดต่อเพราะคิดว่าเราไม่คู่ควรกับเขา เรายืนคนล่ะจุดกันเหมือนเขาดูสูงมากเราเลยถอยออกมา  ณ ตอนนั้น เขาไม่รู้ว่าเราคือใคร รู้แค่คณะเดียวกันรู้แค่ชื่อเรา แต่เราว่าเขาน่าจะรู้เพราะเราเห็นเขามองเราบ่อยเหมือนกันทั้งที่ปกติเราจะคอยมองตามเขาแต่เดี๋ยวนี้เรารู้สึกมีคนมองก็เจอเขามองเราตลอดบ่อยครั้งมากๆ
                                เราหายไปเลยหลังจากนั้น ผ่านมา8เดือนเห็นจะได้เขามีแฟนเราก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรแต่ก็แอบไปส่องนิดๆ หลังจากนั้นมาเปิดเทอม เริ่มมีเรื่องมาเรื่อยๆ มีเพื่อนเรายืนอยู่ข้างเขา เพื่อนเราเรียกชื่อเรา เขารีบหันมามองเราพอดีมองแบบเหมือนจะจับผิดเราก็ได้แต่หลบ ผ่านไปมีมาจอดรถข้างรถเราทั้งที่ปกติเขาไม่จอดไกลตึกเรียนแบบเรา เราขับรถผ่านเขาก็มอง พอเรามองคอยเขาหลบสายตา ตอนนี้เหมือนเราจะใกล้กันมากขึ้น  บังเอิญเรียนเซคเดียวกันทุกวิชา เดินสวนกันเขาก็มองเราแล้วก็หันไปทางอื่นแล้วแอบยิ้มแต่เราแอบเห็นพอดี เหมือนเขาอยากจะเข้ามาคุยด้วยอะไรประมาณนี้ ขอร้องผู้ชายหรือคนมีแฟนแล้วอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ กำลังจะตัดใจได้ทุกอย่างเป็นศูนย์หมด  ในใจเราอยากได้นะแต่เราทำใจไม่ได้จริงเพราะเขามีแฟนอยู่แล้ว เราชอบเขามาเป็นปีแต่ก็ไม่ใช่เรื่องดีที่จะเข้าไปในตอนที่เขามีแฟนและเขาก็ไม่น่าทำแบบนี้แต่ก็มาแหละเราเป็นมากกว่าชอบเขาไปแล้ว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่