ดิฉันขอเล่าประสบการณ์ที่เจอมา เกี่ยวการใช้ที่สาธารณะสักหน่อย
เรื่องที่หนึ่ง คนไหนจะหลบ
มีอยู่ช่วงหนึ่งดิฉันต้องไปรับน้องจากการเรียนพิเศษ ซึ่งเดินไปก็ถึง ใช้เวลาประมาณ15นาที
ซึ่งทางที่เดินผ่าน ต้องผ่านอาคารสำนักงานแห่งหนึ่ง ซึ่งเวลาที่ดิฉันไปรับเป็นช่วงพักเที่ยงพอดี
มีพนักงานบริษัทมากมายออกมารับประทานอาหาร ซึงเมื่อดิฉันเดินผ่านหน้าตึกมา
ก็จะเจอทางฟุตบาทแคบๆ ที่มีมอเตอร์ไซด์จอด โดยภาพรวม ทางเดินฟุคบาทเดินได้แค่สวนกันไปมา
แต่ พนักงานหญิงสองคนที่เดินอยู่ข้างหน้าดิฉัน (ลักษณะการแต่งกาย ใส่เสื้อกันหนาวทั้งๆที่อากาศร้อนมาก กางเกงขายาว เรียบร้อย ถือกระเป๋าสตางค์ไว้ในมือ เดินออกมาจากตึก) ทั้งสองคนเดินคุยกัน ด้วยความเร็วปกติ (อาจจะปกติสำหรับคนอื่น แต่สำหรับดิฉันว่า การเดินแบบนี้ช้ามาก) เดินคู่กัน
และแล้ว มีผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนมา ด้วยความที่เป็นทางเดินสวนกันไปมา
ทำให้ผู้หญิงคนที่เดินคุยมาหลบให้กับคนที่เดินสวนมา
แต่ เหตุการณ์เช่นนั้นไม่พึงบังเกิด แต่กลับเกิดเหตุการที่ผู้หญิงทั้งสองเดินต่อโดยไม่หลบ
และผู้ชายคนที่เดินสวนมาก็ต้องหลบเอาตัวชิดรั้วสังกะสี (แบบที่ก่อสร้างไว้กั้น) แล้วเดินผ่านไป
เรื่องที่สอง คุณยืนบังทางคนอื่นนะ
ดิฉันได้ไปซื้อของยังห้างแห่งหนึ่ง
เดินไปหยิบรถเข็นแต่ดิฉันเห็นแล้วว่า
มีผู้ชายยืนคุยกันสองคนซึ่งทำให้ลากรถเข็นออกมาไม่ได้
ผู้ชายทั้งสองหน้าตาดี รูปร่างสูง เป็นคนไทยแน่นอน (ยืนคุยกันภาษาไทย และห้างแห่งนี้คนต่างชาติเยอะ) แต่งตัวดีกว่าดิฉันเยอะ
แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้พวกเขาดูดีในสายตาดิฉันเลย
ดิฉันลากรถเข็นพยายามจะออก ไม่ได้ชนเขาแต่อย่างไร
เพราะเขายืนขวางแต่เหลือพื้นที่ข้างหลังพอแทรกตัวเข้าไปหยิบรถเข็น
แต่ไม่พอที่จะหักรถเข็นออก ดิฉันยืนอยู่อึดใจ เพื่อให้เขารู้สึกว่า ยืนขวางทางนะคุณ
จนดิฉันต้องพูดออกไปว่า "ขอโทษนะคะยืนบังทางค่ะ"
ผู้ชายสองคนนั้นยืนมองหน้าดิฉันอยู่ช่วงอึดใจ
แต่นานเหมือนกับว่าเขามองแล้วคิดว่า เธอเป็นเด็กทำไมพูดแบบนี้ (อันนี้คิดไปเอง)
ก่อนจะหลบให้เข็นรถเข็นออกมา
เรื่องทั้งสองดิฉันคิดว่า มันคือสถานที่ที่คนเขาเดินตลอด เมื่อคุณขวางทาง คุณควรหลบ
หรือจะให้เขาชนคุณแล้วคุณเจ็บ คุณจะโวยวายได้ไหมว่าเขามาชน ในเมื่อคุณขวางทางเดิน
คุณเลือกได้ที่จะยืนคุยโดยไม่ขวางทาง คุณเลือกได้ที่จะหลบให้คนอื่นเขาเดินทั้งที่ทางเดินมีแค่สวนกันไปมา คุณยังจะเลือกเดินคุยกัน
ทำไมคุณไม่เลือกว่ารีบเดิน ไปยังที่ที่สามารถคุยกันได้
คุณเลือกได้ว่าจะไม่ทำอะไรหรืออะไร
ประสบการณ์ทั้งสอง เป็นเพียงไม่กี่ประสบการณ์ที่ประสบมา มีอีกเยอะที่เจอมา อยากจะแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกัน
[ประสบการณ์] มารยาทในการใช้สถานที่
เรื่องที่หนึ่ง คนไหนจะหลบ
มีอยู่ช่วงหนึ่งดิฉันต้องไปรับน้องจากการเรียนพิเศษ ซึ่งเดินไปก็ถึง ใช้เวลาประมาณ15นาที
ซึ่งทางที่เดินผ่าน ต้องผ่านอาคารสำนักงานแห่งหนึ่ง ซึ่งเวลาที่ดิฉันไปรับเป็นช่วงพักเที่ยงพอดี
มีพนักงานบริษัทมากมายออกมารับประทานอาหาร ซึงเมื่อดิฉันเดินผ่านหน้าตึกมา
ก็จะเจอทางฟุตบาทแคบๆ ที่มีมอเตอร์ไซด์จอด โดยภาพรวม ทางเดินฟุคบาทเดินได้แค่สวนกันไปมา
แต่ พนักงานหญิงสองคนที่เดินอยู่ข้างหน้าดิฉัน (ลักษณะการแต่งกาย ใส่เสื้อกันหนาวทั้งๆที่อากาศร้อนมาก กางเกงขายาว เรียบร้อย ถือกระเป๋าสตางค์ไว้ในมือ เดินออกมาจากตึก) ทั้งสองคนเดินคุยกัน ด้วยความเร็วปกติ (อาจจะปกติสำหรับคนอื่น แต่สำหรับดิฉันว่า การเดินแบบนี้ช้ามาก) เดินคู่กัน
และแล้ว มีผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนมา ด้วยความที่เป็นทางเดินสวนกันไปมา
ทำให้ผู้หญิงคนที่เดินคุยมาหลบให้กับคนที่เดินสวนมา
แต่ เหตุการณ์เช่นนั้นไม่พึงบังเกิด แต่กลับเกิดเหตุการที่ผู้หญิงทั้งสองเดินต่อโดยไม่หลบ
และผู้ชายคนที่เดินสวนมาก็ต้องหลบเอาตัวชิดรั้วสังกะสี (แบบที่ก่อสร้างไว้กั้น) แล้วเดินผ่านไป
เรื่องที่สอง คุณยืนบังทางคนอื่นนะ
ดิฉันได้ไปซื้อของยังห้างแห่งหนึ่ง
เดินไปหยิบรถเข็นแต่ดิฉันเห็นแล้วว่า
มีผู้ชายยืนคุยกันสองคนซึ่งทำให้ลากรถเข็นออกมาไม่ได้
ผู้ชายทั้งสองหน้าตาดี รูปร่างสูง เป็นคนไทยแน่นอน (ยืนคุยกันภาษาไทย และห้างแห่งนี้คนต่างชาติเยอะ) แต่งตัวดีกว่าดิฉันเยอะ
แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้พวกเขาดูดีในสายตาดิฉันเลย
ดิฉันลากรถเข็นพยายามจะออก ไม่ได้ชนเขาแต่อย่างไร
เพราะเขายืนขวางแต่เหลือพื้นที่ข้างหลังพอแทรกตัวเข้าไปหยิบรถเข็น
แต่ไม่พอที่จะหักรถเข็นออก ดิฉันยืนอยู่อึดใจ เพื่อให้เขารู้สึกว่า ยืนขวางทางนะคุณ
จนดิฉันต้องพูดออกไปว่า "ขอโทษนะคะยืนบังทางค่ะ"
ผู้ชายสองคนนั้นยืนมองหน้าดิฉันอยู่ช่วงอึดใจ
แต่นานเหมือนกับว่าเขามองแล้วคิดว่า เธอเป็นเด็กทำไมพูดแบบนี้ (อันนี้คิดไปเอง)
ก่อนจะหลบให้เข็นรถเข็นออกมา
เรื่องทั้งสองดิฉันคิดว่า มันคือสถานที่ที่คนเขาเดินตลอด เมื่อคุณขวางทาง คุณควรหลบ
หรือจะให้เขาชนคุณแล้วคุณเจ็บ คุณจะโวยวายได้ไหมว่าเขามาชน ในเมื่อคุณขวางทางเดิน
คุณเลือกได้ที่จะยืนคุยโดยไม่ขวางทาง คุณเลือกได้ที่จะหลบให้คนอื่นเขาเดินทั้งที่ทางเดินมีแค่สวนกันไปมา คุณยังจะเลือกเดินคุยกัน
ทำไมคุณไม่เลือกว่ารีบเดิน ไปยังที่ที่สามารถคุยกันได้
คุณเลือกได้ว่าจะไม่ทำอะไรหรืออะไร
ประสบการณ์ทั้งสอง เป็นเพียงไม่กี่ประสบการณ์ที่ประสบมา มีอีกเยอะที่เจอมา อยากจะแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกัน