สวัสดีค่ะ อยากทราบความเห็นของคู่รักที่แต่งงานกัน หรือกำลังจะแต่งงานค่ะ ว่าคนรัก แฟนกัน เค้าจะให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ในระดับไหนค่ะ
ตัวเจ้าของกระทู้คบกับแฟนมา 12 ปีค่ะ คบกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยจนปัจจุบันค่ะ เราสองคนผ่านความรักทางไกล คืออยู่คนละประเทศค่ะมา 7 ปี ช่วงที่เป็นแฟนกันมา 9 ปีก็ไม่มีปัญหาอะไร ด้วยความที่ยังเด็ก และไกลกัน ทำให้ไม่เคยคิดถึงเรื่องการได้รับ และให้ความช่วยเหลือค่ะ แต่พอเข้าปีที่ 9 เราได้ไปอยู่ประเทศเดียวกันกับแฟนค่ะ แล้วหลังจากนั้นได้จดทะเบียนสมรส และย้ายมาอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้วค่ะ เราวางแผนจะจัดงานฉลองสมรสในปีหน้านี้ค่ะ
ปัญหาเมื่อได้กลับมาอยู่ด้วยกัน และใช้ชีวิตประจำวันด้วยกันคือ เรารู้สึกว่าเวลามีปัญหามักจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากแฟนอย่างที่คาดหวังค่ะ ด้วยความอยู่ในประเทศที่มีภาษาเป็นของตัวเอง การติดต่อสื่อสารในช่วงแรก เราทำไม่ได้เลยค่ะ แต่เวลาที่เราต้องไปจัดการเอกสารกับธนาคาร ประกัน หาหมอ แจ้งความมันเลยลำบากมาก แต่แฟนเราไม่เคยเสนอความช่วยเหลือเลยค่ะ
เช่นเคยโดยโจรกรรมบัตรเครดิต ลักทรัพย์ไปประมาณสี่หมื่นต้องไปแจ้งความ ก็เป็นเพื่อนที่ไปแจ้งความด้วยกัน เคยทำผ่าตัดเก็บชิ้นเนื้อ ไม่ได้ใหญ่อะไรมากก็ต้องไปคนเดียว กลับบ้านแบบทุกรักทุเรคนเดียว ไปติดต่อธนาคาร หรือเรื่องอะไรก็ตามก็ต้องไปคนเดียว คือทุกอย่างเราต้องทำคนเดียว ด้วยตัวเองก่อนแฟนจะไม่เคยเสนอตัวช่วยออกมาเลย จนกว่าเราจะร้องไห้ไม่ไหวแล้ว หรือร้องขอ อ้อนวอนซึ่งส่วนใหญ่จะต้องทะเลาะกันก่อน เค้าถึงจะเข้ามาช่วย ถ้าพูดประมาณไปเป็นเพื่อนกันหน่อยจะได้รับการปฏิเสธอย่างแน่นอน เราเคยถามเค้าว่าทำไมไม่ไปช่วยเรื่องเอกสารไปคุยกับเจ้าหน้าที่ให้หน่อย เค้าบอกว่าเค้าเคยโดนมาแบบนี้ ก็อยู่มาได้พอทีเราก็ต้องเจอบ้าง
อยากทราบว่ามันเป็นเรื่องปกติไหมคะ หรือว่าเราเรียกร้องมากเกินไป บางทีก็รู้สึกว่า แฟนไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย เหนื่อยที่ต้องเรียกร้อง เค้าเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจให้ใคอยู่แล้ว แต่ว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน บางครั้งรู้สึกแย่ค่ะ
ึคนรักกัน ควรช่วยเหลือกันในระดับไหนคะ
ตัวเจ้าของกระทู้คบกับแฟนมา 12 ปีค่ะ คบกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยจนปัจจุบันค่ะ เราสองคนผ่านความรักทางไกล คืออยู่คนละประเทศค่ะมา 7 ปี ช่วงที่เป็นแฟนกันมา 9 ปีก็ไม่มีปัญหาอะไร ด้วยความที่ยังเด็ก และไกลกัน ทำให้ไม่เคยคิดถึงเรื่องการได้รับ และให้ความช่วยเหลือค่ะ แต่พอเข้าปีที่ 9 เราได้ไปอยู่ประเทศเดียวกันกับแฟนค่ะ แล้วหลังจากนั้นได้จดทะเบียนสมรส และย้ายมาอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้วค่ะ เราวางแผนจะจัดงานฉลองสมรสในปีหน้านี้ค่ะ
ปัญหาเมื่อได้กลับมาอยู่ด้วยกัน และใช้ชีวิตประจำวันด้วยกันคือ เรารู้สึกว่าเวลามีปัญหามักจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากแฟนอย่างที่คาดหวังค่ะ ด้วยความอยู่ในประเทศที่มีภาษาเป็นของตัวเอง การติดต่อสื่อสารในช่วงแรก เราทำไม่ได้เลยค่ะ แต่เวลาที่เราต้องไปจัดการเอกสารกับธนาคาร ประกัน หาหมอ แจ้งความมันเลยลำบากมาก แต่แฟนเราไม่เคยเสนอความช่วยเหลือเลยค่ะ
เช่นเคยโดยโจรกรรมบัตรเครดิต ลักทรัพย์ไปประมาณสี่หมื่นต้องไปแจ้งความ ก็เป็นเพื่อนที่ไปแจ้งความด้วยกัน เคยทำผ่าตัดเก็บชิ้นเนื้อ ไม่ได้ใหญ่อะไรมากก็ต้องไปคนเดียว กลับบ้านแบบทุกรักทุเรคนเดียว ไปติดต่อธนาคาร หรือเรื่องอะไรก็ตามก็ต้องไปคนเดียว คือทุกอย่างเราต้องทำคนเดียว ด้วยตัวเองก่อนแฟนจะไม่เคยเสนอตัวช่วยออกมาเลย จนกว่าเราจะร้องไห้ไม่ไหวแล้ว หรือร้องขอ อ้อนวอนซึ่งส่วนใหญ่จะต้องทะเลาะกันก่อน เค้าถึงจะเข้ามาช่วย ถ้าพูดประมาณไปเป็นเพื่อนกันหน่อยจะได้รับการปฏิเสธอย่างแน่นอน เราเคยถามเค้าว่าทำไมไม่ไปช่วยเรื่องเอกสารไปคุยกับเจ้าหน้าที่ให้หน่อย เค้าบอกว่าเค้าเคยโดนมาแบบนี้ ก็อยู่มาได้พอทีเราก็ต้องเจอบ้าง
อยากทราบว่ามันเป็นเรื่องปกติไหมคะ หรือว่าเราเรียกร้องมากเกินไป บางทีก็รู้สึกว่า แฟนไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย เหนื่อยที่ต้องเรียกร้อง เค้าเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจให้ใคอยู่แล้ว แต่ว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน บางครั้งรู้สึกแย่ค่ะ