[เเฟนผู้ล้างอาถรรพ์] เเละครองหัวใจผมเเล้วทิ้งผมในวันนี้

กระทู้คำถาม

สวัสดีครับผมชื่อ กร อายุ 16 นามสมมุติ ผมเคยพี่เเฟนคนนึงชื่อ ตาล อายุ 18  นามสมมุติ
ผมกับตาลเรารักกันบ้างทะเลาะกันบ้างประมาณปีกว่า เรารักกันมากจนยอมให้กันได้ทุกอย่าง ตาลเคยทำร้ายผมเเต่ด้วยความที่เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ ผมก็ไม่ยอมสิครับ 5555 เวลามีไรตาลจะพาผมไปด้วยตลอด ไม่ว่าจะเที่ยว เข้าวัด ไปไหว้เเม่ ไปไหนเราไปกัน ผมรักตาลมาก จนมาถึงๆจุดที่เราทะเลาะกันเเล้วเลิกกันมากกว่า 10 ครั้ง เเต่ผมกับตาลไม่เคยมีใครใหม่ จน วันนึง ผมได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเเถวๆท่าเรือสาทร เวลาประมาณ  6 หกโมงเย็นกว่า ตาลโทรมาหาผมเเล้วพูดว่า จะให้ตูไปรับไหม ผมเลยตอบไปว่า ท่าจะมาก็มา ท่าไม่มาก็ไม่ต้องมาอีก พอผมพูดจบผมก็ตัดสายเเล้วเที่ยวเล่นกับเพื่อน ใครจะคิดล้ะครับว่าเเค่คำพูดของผม ทำให้ผมเสียใจมากที่สุด ผมได้รับโทรศัพท์จากตาลอีกครั้ง เเต่มีเสียงพูดมาว่า ใช่ กร หรือป่าวครับมาดูตาลด้วยครับ ตอนนี้ตาลประสบอุบัติเหตุ ขอไม่พูดถึงน้ะครับ ------ เเละหลังจากที่ตาลจากไปได้ไม่นานผมไม่เคยคิดจะมีใครอีกเลย ผมอยู่คนเดียว ไปหาตาลในวันครบรอบที่วัดทุกวัน เป็นเวลากว่า 1ปี จนกระทั่งเข้าปีที่ 2 มีคนเข้ามาคุยกับผมมากมายไม่ว่าจะเด็กรือผู้ใหญ่ ผมก็ลองคุยลองคบ เเต่ไม่เคยมีใครเกิน 1 อาทิตย์ หรือ 1 เดือนเลยสักคน ไม่ว่าจะใครที่เข้ามาเป้นต้องออกไปจากชีวิตผมทุกคน (คงเป็นเพราะผมยึดตึดกับพี่ตาลไปเเล้ว) จนกระทั่งวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 ผมได้เล่นเว็บๆนึง
เป็นเว็บเเชทออนไลน์ ผมเล่นได้ประมาณ 2 อาทิตย์ก็มีคนๆนึงทักมา ชื่อเดช อายุ 16 นามสมมุติ เราคุยกันประมาณ 2 ช.ม. เเละเราก็ได้เเลก facebook กัน
เเละเปลี่ยนมาคุยทาง facebook เราคุยกันได้ประมาณ 2 วัน รู้สึกว่าเข้ากันได้ รู้สึกคนนี้คือคนที่พอดีสำหรับเรา ผมกับเดชได้ตกลงกันมา เดชจะให้เบอรืผมวันล่ะตัวเเลกกับการที่จะจีบกัน ผมก็ยอมข้อตกลง เดช ทุกอย่าง เเต่เเล้วระหว่างที่ผมกำลังกลับบ้าน ผมได้ไปเเวะซื้อหนม (เเหม๋ก็คนมันหิวหนิ) เดชได้ทักไปหาเพื่อนผมเเล้วถามว่าติดต่อกรไดิไหม เป็นห่วงมากไม่ถึงบ้านสักทีดึกเเล้ว เพื่อนผมได้ตอบกลับมาว่าที่หลังเเลกเบอร์กันไว้สิ มีไรจะได้ติดต่อกัน โทรหากัน ผมจึงได้เบอร์เดชมา อย่างสมบรูณ 555555 ผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับผมให้เดชฟัง เราคุยกันทุกวัน เเซวกัน เราตกลงคบกันวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 เราบอกข้อดีล้ะข้อเสียของกันเเละกัน จนยอมรับเเละปรับตัวกันได้ ผมเคยโกหกเดชว่าผมซิง เเต่สุดท้ายผมก็ต้องสารภาพกับเดช ผมรุ้สึกเสียใจมาก ที่ทำเเบบนั้น เเต่สุดท้ายเดชก็ให้อภัยผม จนกระทั่ง อาทิตเรกที่คบกัน เดชบอกว่าฝันถึงผมตลอด ฝันว่าจะจากกัน ฝันว่าจับมือกัน เเละอาทิตนั้น เป็นอาทิตย์ที่ผมเล่าเรื่องเเฟนเก่าให้เดชฟัง จนกระทั่งเราคบกันถึง 1 เดื่อนผมได้ทำของครบรอบเเละส่งไปให้เดช เดชชอบมากเเล้วยิ้มไม่หยุด เราทั้งคลอกัน โทรหากัน (อ่อผมลืมบอกน้ะครับเดชอยู่เชียงใหม่ผมอยู่กรุงเทพ) ล้ะในเดือนต่อมา เดือนธันวาคม เดชสัญญาว่าจะลงมากับป้าเพื้อมาหาผม เเต่เเล้วฝันนั้นต้องสลายเพราะป้าของเดชเปลี่ยนจะมาเดือนเมษายนเเทน ผมจึงรอ เเละ เดชสัญญากับผมว่า จะมาอีกทีเดื่อนเมษายน เเละเมื้อถึงเดช เมษายน มันก้ต้องสลายอีกครั้ง เพราะเดชดันไม่มีตังเเล้วติดทำงานกระทันหัน ตอนนั้นผมเศร้ามาก เเต่ผมก็ได้เเต่เศร้า จนกระทั่งเราคบกันต่อมาเราเรื่มทะเลาะกันมากขึ้นๆๆ ทะเลาะหนักมาก เบาบ้าง ยอมกันบ้าง เดชเรื่มเเปลกไป ผมไม่ได้คิดว่าตัวผมดีน้ะครับ เเต่เดชเรื่มตอบช้าขึ้น นานๆมาตอบบ้าง พอผมดุก็ดีขึ้น กลับมาดีขึ้นได้สักพัก  ทะเลาะจนบอกเลิกกันบ้าง ทะเลาะจนด่ากันบ้าง เดชเป็นคนที่พ่อกับเเม่ไม่รู้ว่าเป็นเกย์ จึงได้เเต่คบกันปิดๆ สถานะไม่สามารถขึ้นได้ ไม่สามารถโพสบอกรักผมได้เเม้เเต่ประโยค ผมไม่สามารถกดเลิฟให้เดชในเฟสได้ ทุกครั้งที่ทะเลาะผมจะงอลบ้าง เดชจะงอลบ้าง เเต่ทุกครั้งผมเป็นฝ่ายร้องตลอด เดชจะปลอบตลอด เดชจะโทรมาเสมอปลอบผมเสมอ เเล้วเมือคบกันเเล้วทะเลาะกันมากขึ้น เดชเรื่มสนใจผมน้อยลง 10-15 นาทีมาตอบผมที ผมงอลมากโกระมากเราทะเลาะกันเป็นเดื่อนด้วยเรืองนี้เเค่เรืองเดียว จนกระทั่งผมบอกเลิกเดช เเล้วเราก็ได้กลับมาคบกันใหม่เพราะเดชขอไว้ เดชบอกว่าทำใจไม่ได้ เเต่เดชบอกกับผมไว้ว่า ไม่ค่อยมีเวลาน้ะ ผมจึงบอกเดชว่า ผมรับได้ ขอเเค่อย่ามีใคร รักกันเข้าไว้ ใส่ใจกันบ้าง หลังจากเรื่มปรับความเข้าใจกันใหม่ เดชก็เปลี่ยนไปมากกว่าเดิม กลายเป็นหายไปเป็ยชั่วโมงเเล้วมาตอบ บอกผมกินข้าว 2 ครั้ง เเต่ผมก็ไม่โวยวายอะไรเพราะผม ท่องไว้เสมอว่า ยิ่งรักกันมากเท่าไหร่ต้องให้อภัยกันมากเท่านั้น คบกันเเรกๆเดฃส่งภาพไอเลิฟยูมาเสมอ(ชูมือ) ส่งเสียงมาเสมอ โทรมาหาผมเสมอ พอมาถึงตอนๆนี้เเล้ว เดชกับไม่โทรมาหาผมเลย ไม่ส่งมือมาอีกเลย ตลอดที่เราคบกัน ตอนนี้ก็ 7 เดือน 10 วัน  - 4เดื่อนให้หลังผมเเทบจะไม่เห็นน่าเดชเลย เเทบจะไม่ได้คลอ ไม่ได้โทรหากัน ผมพยายามเข้าใจเสมอว่า เดชไม่มีเวลา เดชติดดูน้อง เดชติดทำงาน ผมพยายามคิดเเบบนี้มาตลอด เเต่คืนๆนึงผมทักเดชไปว่า นอนล้ะน้ะฝันดีน้ะที่รัก เเต่เดชไม่ตอบผมล้ะไม่ออนเฟสเเต่เปิดเน็ตไว้ ผมเข้าใจว่าเดชคงเผลอหลับ เพราะเดชเผลอหลับบ่อยมากๆ เป็นคนขี้เซ่า อ่อลืมบอกไปครับเดชจะเรืมตอบผมช้าๆลง ไม่ออนบ้าง โทรเฟสไปถึงจะตอบบ้าง ท่าผมไม่จี้เดชก็จะไม่ตอบผม หรือนานๆจะมาตอบที
ผมได้เเต่ไม่คิดมาก เเล้วพอเช้าวันต่อมาผมเข้าไปดูในไลน์เดช ผมเห็นเดชเเชร์ลิ้งเกมใน วอไลน์ ตั่งเเต่ 3 ทุ่มครึ่ง ยัง 5 ทุ่มครึ่ง ในขณะที่ผม บอกฝันดีตอนนี้ 4 ทุ่มกว่าๆ เดชตอบผมกลับมาว่า น้องเล่น ผมก็พยายามไม่คิดมาก รักกันต้องให้อภัยกัน ผมคิดเเบบนี้ตลอด จนกระทั่งมาถึงวันที่ 10 กรกฎาคม 2559 เราทะเลาะกันหนักมาก เวลาที่ทะเลาะกันผมจะพิมอธิบายเสมอ เพื้อให้เดชเข้าใจ เเล้วผมจะถามเดชเสมอ ไปไหนมาไม่ตอบกัน หลับหรือเปล่า เเต่เดชไม่ตอบผม เพียงเเต่ส่งไอคอน น่าเศร้า เเล้วทั้งๆที่ผมเป็นฝ่ายงอลเเล้วรู้สึกไม่ดี เดชกับหายไปอีก 2 ชั่วโมง เเล้วพอเดชกลับมาผมถามว่า ไปไหน มาเป้นห่วง เดชกลับตอบมาว่า
ไม่ได้ไปไหน ผมก็ถามว่าทำไม่ออนไม่ตอบกัน เดชก็บอกว่า ไม่ได้ออน ผมจึงถามว่าบอกกันหน่อยไปไหนมาเป็นห่วงมาก เดชก็ส่งเเต่ไอคอน จึงทำให้ผมโมโหด่าเดชไป 1 ชุด เเล้วบอกว่าเลิกกันไหม เดชตอบว่า เออ เลิก จบ  ผมรู้สึกเเย่มากที่ด่าเดชไปเเบบนั้นผมขอโทษเดชตลอด ขอโทษเเล้วขอโทษอีก เเต่เดชกับหายไป ผมก็ตามไปทักในไลน์เพื้อเดชจะตอบผม เเต่เดชก็ได้เเต่บอกเลิก บอกว่าเราไปกันไม่ได้เเล้ว มันไม่เหมือนเดิมเเล้ว ผมรู้สึกเศร้ามาก ผมร้อง ร้องหนักมาก จนวันนี้วันที่ 11 กรกฎาคม 2559 ผมยื้อเดชมาได้เเค่นี้จริงๆ ประโยคสุดท้ายที่ผมขอเดช ขอโทรคุยกันครั้งสุดท้าย เเล้วผมจะไปไม่กับมายื้ออีกเเต่เดชกับบอกว่า ไม่โทรเเล้ว ไม่โทรเเล้ว ------
มันก็เเปลกดีน้ะครับ คนที่บอกรักเรา สัญญาจะไม่ทิ้งเราจะอยู่ข้างเรา จะเรียนด้วยกัน จะทำงานด้วยกัน ทำให้กันทุกอย่าง ในวันนี้กลับทิ้งเราไปอย่างไม่มีเยื้อใย ถามว่าตอนนี้ผมทำใจได้ไหม ตอบเลยครับ ไม่ เเต่ผมคงทำอะไรไม่ได้เเล้ว ได้เเต่อยู่คนเดียวเหมือนปีที่เเล้วที่ผ่านมา เเค่คิดว่า เรื่องที่ผ่านมา เเค่ฝันเเล้วตื่นขึ้น เดชเป็นคนเเรกที่เข้ามาทำลายอถรรพ์รักเก่าของผม เเล้วทำให้ผมมีความสุขมากๆ เวลาผมเศร้าผมท้อกับทางบ้าง ผมจะมีเเต่เดชที่ค่อยปลอบ คอยโทรมาหา เเต่ตอนี้มันคงไม่มีอีกเเล้ว ที่ผมตั้งกระทู้ในวันนี้หวังว่าเดชจะมาเห็น ใครจะด่าก็ด่าผมได้น้ะครับผมไม่ว่าอะไร
6/11/59
หลังจากนั้นได้ไม่นานผมได้ลองเรื่มคุยกับคนๆนึง ผมขอลองสมมุติชื่อว่า เฟิส เเล้วกันน้ะครับ พี่เฟิสเป็นพี่คนนึงที่ทักผมเข้ามาในไลน์เราคุยกันได้เกื่อบๆ 2 อาทิตย์ พี่เฟิสเป็นคนที่ ออกสาว เเต่ไม่มาก เป็นรับคนเเรกที่ผมรู้สึกว่าน่ารักมาก พี่เฟิสเป็นคนตรงไปตรงมา นิสัยดี เป็นคนขี้เบื่อ 2 อาทิตย์เเรกที่เราคุยๆกัน พี่เฟิสจากคนที่เคยนอนตรงเวลา 4 ทุ่ม ตรงในทุกๆวัน พี่เฟิสก็ต้องนอนดึกตลอดเพราะพี่เฟิสมั่วเเต่โทรคุยกับผม เเรกๆ ตี 1 บ้าง ตี 2 บ้าง เเล้วหลังจากนั้นพี่เฟิสก็โทรมาบอกว่า จะลงไปกรุงเทพน้ะลงไปทำรายงาน ตอนนั้นผมยอมรับน้ะว่า ผมตื่นเต้นมาก เราคุยกันในวันนั้นวันที่พี่เฟิสบอกข่าวดีผมจนดึก เเล้วก็มาถึงวันที่ เราเจอกัน ผมซื้อดอกไม้ช่อนึงไปให้พี่เฟิส เราเดินจูงมือกัน ผมหอมเเก้ม/กอด มัดจำ ไว้เพราะผมคงได้เจอกับพี่เฟิสเเค่ 1 วัน เพราะหลังจากนั้นพี่เฟิสก็ต้องไปทำรายงานผมเองก็ต้องทำธุระของผม หลังจากที่เฟิสกลับถึงขอนเเก่น เราก็คุยกันปกติ เเต่เเล้วจู่ๆ พี่เฟิสก็ค่อยๆเปลี่ยนไป 555 เหมือนคนที่ 2 เลยครับ เวลาเราโทรกันพี่เฟิสจะเงียบบ้างคุยบ้าง เวลาคุยไลน์ ก็ตอบผมเเต่สติ้กเกอร์บ้าง ตอบสั้นๆบ้าง เราเรื่มทะเลาะกันบ่อยๆ บ่อยขึ้ย บ่อยขึ้น จนวันนนึง พี่เฟิสโทรมาบอกผมลองเลิกกันเเล้วจีบไหม ซึ่งผมก็โอเค พี่เฟิสขอให้ผมเปลี่ยนนิสัยทุกอย่าง 1. ไม่งอแง 2.ไม่ต้องพิมเยอะ 3. คุยกันวันล่ะนิดพอ 4.ต้องยอมรับในนิสัยพี่เฟิสให้ได้ 5.จะได้โทรคุยกันเเค่อาทิตย์ล่ะครั้งในวันเสาร์ หรือเดื่อนล่ะครั้ง ซึ่งมันจะตรงข้ามกับนิสัยผมอย่างมากเเละทำให้ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนที่มีใครเข้ามาคุยหรือเข้ามาจีบผมต้องหายไปเพราะผมจะตอบน้อย ตอบเเต่สติ้กเกอร์ เห้อ  ในวันครบรอบเท่านั้น หลังจากที่ผมตกลง การคุยไลน์การโทรของ 2 เราทั้ง 2 คน ก็เเทบจะไม่มีอีกเลย วันๆเราคุยกันอยู่ไม่ถึง 10 ประโยค พี่เฟิสเรื่มเหินห่างไปเรื่อยๆ จนวันนึง ผมได้โอกาสโทรคุยกับพี่เฟิสอีกครั้งวันนั้นเป็นวันเสาร์ พอโทรคุยกัน พี่เฟิสกับเงียบเเทบจะไม่พูดอะไรเลย เสียงดูเย็นชา ถามคำตอบคำ ผมเลยตัดสินใจวางสายเเล้วสักพักทักไปถามพี่เฟิสว่าเราเลิกกันดีไหม พี่เฟิส ก็ถามผมว่าคิดดีเเล้วใช่ไหมที่พูดเเบบนี้ออกมา ผมเลยตัดสินใจบอกพี่เขาว่า ผมคิดดีเเล้ว พี่รักผมอยู่ไหม (พี่เฟิสบอกยังรัก) ผมเลยตัดสินใจถามอีกครั้งว่า พี่ยังรักผมอยู่จริงๆไหม อย่าฟื้นใจตัวเอง พี่เฟิสจึงตอบมาว่า ไม่ได้รักเเล้ว หมดรักเเล้ว ผมเลยถามว่าทำไมไม่บอกผม ตั่งเเต่เมือไหร่ พี่เฟิสบอกว่า 1 อาทิตย์กว่าๆเเล้ว พี่เฟิสจึงบอกกับผมว่าตอนนั้น พี่เฟิสต้องการใครสักคน เเต่ตอนนี้ มันไม่ต้องเเล้ว ผมจึงเข้าใจตรงนั้นเเล้ว ผมขอโทรลากันอีกครั้งผมขอหลับระหว่างโทรเเล้วตื่นมาทุกอย่างจะจบลง ในขณะที่โทรพี่เฟิสกับผมก็ลากัน ผมถามพี่เฟิสว่าดอกไม้ที่ผมเคยให้ทิ้งไปเเล้วใช่ไหมพี่เฟิสบอกว่าทิ้งเเล้ว มันร่วงหมดเเล้ว(คนให้คงรู้ความรู้สึกน้ะครับรู้สึกยังไง) จนกระทั่งผมจะหลับพี่เฟิสบอกว่างั้นเราวางน้ะดูเเลลตัวเองด้วย มีไรทักมาคุยกันเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกันได้ เเต่ ณ ตอนนี้ วันที่ 6 / 11 / 59  พี่ไม่เคยคิดจะทักมาหาผมถามสารทุกข์สุขดิบผมเลยเเม้สักครั้งเดี่ยว เเต่มันมีคำนึงน้ะครับที่พี่เฟิสเคยบอกไว้หลังจากอ่านกระทู้นี่จบเพราะพี่เฟิสเคยเป็นคนเดี่ยวที่อ่านกระทู้นี้จบ ผมยังจำได้เสมอว่า พี่เฟิสเคยพูดกับผมว่า '' เราจะไม่ทิ้งซีไปไหนน้ะ เรารู้ว่าซีต้องผ่านอะไรมาบ้าง เราไม่อยากให้ซีเสียใจอีกเเล้ว เราจะไม่ทิ้งซีไปไหน '' เเต่สุดท้ายทุกคนที่เข้ามาก็ต้องล้วนจากไปในวันนี้ เราไม่อาจพูดได้เต็มปากกับใครอีกว่า เรารักเธอมากน้ะเรารักเธอมากจริงๆ จะไม่ทิ้งเธอไปไหนเพราะเวลามันจะเปลี่ยนใจคนไปตอนไหนก็ไม่มีใครรู้ สิ่งที่เขียนไปในวันนี้ต้องขอบคุณคนทั้ง 3 คนนนั้นมากน้ะครับที่ทำให้ผมโตขึ้น โตขึ้นมากๆ ในด้านๆนึงที่เรียกว่า ความรัก