เราชื่อเมเปัลค้ะ อายุ19 อยู่ จ.ชุมพร มีลูกชาย 1 คน เราเลิกกับแฟน
ตั้งแต่ไม่รู้ตัวว่าท้อง และเราก้อไม่ได้บอกกับแฟนว่าเราทัอง
เพราะเราคิดว่าเค้าคงเลี้ยงเรากับลูกไม่ได้ เค้าห่างกับเรา5 ปี
ลำพังตัวเค้าเองยังต้องขอเงินแม่ใช้อยู่เลย เราเลยตัดสินใจที่จะเลี้ยง
ลูก ตามลำพัง แต่โชคดีที่มีพ่อและแม่คอยช่วยเหลือ จนลูกคลอด
ตอนนี้ลูกอายุ 1.7 ขวบ และเราก้อมีแฟนใหม่ ห่างกัน 9 ปี
หลังจากที่ศึกษาดูใจกัน เราก้อได้ตัดสินใจที่ย้านไปอยู่บ้านแฟน
และพาลูกไปด้วย บ้านแฟนมี ปู่ ย่าของแฟน และจะมีบ้านน้าๆ
ของแฟนอยู่ติดๆกัน บ้านแฟนทำสวนทุเรียนทวาย เลยพอมีเงิน
ที่จะเลี้ยงดูเรากับลูกได้ บรรดาญาติๆแฟน ย่า และน้าแฟนทุกคน
ดีกับเราและลูกมากพวกท่านเอ็นดูลูกเราเหมิลหลานแท้ๆ แต่มี
อยู่1คน ที่ทำเหมิลเกลียดเรากับลูกมาก ตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านนี้
ก้อคือ ปู่ของแฟนนั้นเอง เราอยู่บ้านก้อช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง
ไม่ว่าจะล้างจาน กวาดบ้าน ทำกับข้าว และหลายๆอย่าง
บางส่วนก้อไม่กล้าทำเพราะไม่ใช่บ้านตัวเอง กลัวทำไม่ใจแล้วโดนดุเอา
หลังจากที่ทำงานบ้านเสร็จจนไม่มีอะไรจะทำก้อเข้าห้องเล่นโทรศัพ
เล่นกับลูก ส่วนแฟนก้อไปทำงาน มีอยู่วันนึงลูกไม่สบาย กลางคืนงอแง
จนเราไม่เป็นอันนอน เป็นเหตุที่ต้องนอนตื่นสาย ปกติตื่นตี 5 กว่า
แต่วันนั้นตื่น 6 โมงคึ่ง เรากำลังหลับอยู่ ก้อได้ยินเสียงคนเอาอะไรมาตี
ตรงหน้าต่างดัง ปังๆๆ แล้วแล้วได้ยินเสียงปู่แฟนตะโกนด่าอยู่นอกห้อง
ว่าเลว นอนตื่นสาย ขึ้เกียจ ไม่เอาไหน ไม่ทำอะไรเลย
แล่วก้อด่าทอด้วยคำหยาบอีกสาระพัด เราก้อรีบลุกมาทำงานบ้าน
เรากัอรู้สึกผิดที่ตื่นสาย แต่สายแค่นี้ต้องด่ากันแรงๆแบบนี้ด้วยหรอ?
แล้วมาครั้งที่ 2 ช่วงนั้นในตกแฟนขึ้นบนต้นทุเรียนเพื่อโยงลูกทุเรียน
กันมันหล่นตอนลมพัดแรงๆ และทำทั้งวันทั้งที่ในก้อตกหนักๆ
จนตกเยนกัอเข้านอนกัน แฟนเราก้อตัวร้อนไม่สบาย ถัดมาอีกวัน
แฟนนอนตื่นสายเพราะไม่สบาย ลุกไม่ไหว เราเลนบอกให้นอน เช้ดตัวให้
ปกติแฟนจะตื่นตอน 7.โมงกว่า วันนั้นตื่น 8 โมง
แล้วปู่เค้าก้อตะโกนด่าว่า "ป่านนี้ยังไม่ตื่น ไม่ลุกมาทำงาน แล้วจะเอาอะไรกิน
แถมเอาลูกเอาเมียมาอยู่ด้วย กูไม่เลี้ยงหรอกนะ ไม่ใช่ลูกใช่หลานกู
กูไม่เอา กูไม่เลี้ยง ค่านมไม่ใช่บาทสองบาท ลูกตัวเองกัอไม่ใช่ แค่ลูกเลี้ยง
นี่ก้อมาอยู่การบานก้อไม่ทำ เกาะที่ผัว" เราที่กำลังนั่งป้อนข้าวลูกในครัว
ต้องหยุดสิ่งที่ทำแล้วพาลูกเข้าห้องกอดลูกนั่งร้องไห้ น้อยใจ ทำมัยเค้าคิดแบบนั้น
เรากับลูกไปทำะไรให้ทำมัยถึงตัองว่าต้องด่าอะไรแรงๆแบบนี้
เค้าเกลียดเรามากขนาดนั้นเลยหรอ ย่าแฟนก้อบอกว่า
"เค้าเปนคนแบบนี้แหละเดี่ยวก้อดี" ส่วนลูกเราที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว
เหนเราร้องไห้เค้าก้อเข้ามากอดแล้วพูดว่า "โอ๋ หม่ามี้ โอ๋" เรารู้สึกซึ้ง
และดีใจมากที่ลูกพูดแบบนั้น ตอนนั้นเค้าแค่ 1.6 ขวบและเราไม่เคยสอนเรื่องนี้
แต่เค้าคิดเองได้ยังงัย แฟนเราก้อพูดอะไรไม่ได้ ได้แต่เหนใจ
ตอนนั้นเราคิดว่าต้องมีสักวัน ทึ่เราทนไม่ได้และเลิกกับแฟนเพราะปู่เค้า
หลายคั้งที่เราคิดจะเลิกกับแฟนเพราะทนไม่ได้กับพฤติกรรมของปู่เค้า
แต่พอนึกอีกที ก้ทิ้งแฟนไม่ลง เพราะเค้าไม่ได้ผิดอะไร ต้นเหตุมันอยู่ทึ่ปู่
จนมาครั้งนี้ครั้งสุดท้าย มันเกิดขึ้นอีกแล้วค้ะ เรี่องมันมีอยู่ว่า..
น้ำในห้องน้ำหมด ปกติจะต้องปั๊มน้ำเข้าห้องน้ำ เราก้อไม่รู้เค้าทำอะไร
ตรงไหน แบบไหน ทำไม่เปนเลยคิดว่าเด่วย่าก้อสูบเองแหละ (ปกติย่าทำ)
เราอยากช่วยก้อทำไม่เปนกัวทำผิดๆถูกๆ สายไฟก้อระโยงระยางเจ็มไปหมด
ผ่านไปวันนึงก้อยังไม่มีคัยปั้มน้ำเข้า แต่ในห้องน้ำก้อยังมีน้ำอยู่
วันนั้นเราลุกขึ้นแต่เช้าไปหาซื้กับข้าวกับลูกสองคน ถึงบ้านก้อทำงานบ้าน
ตามปกติ จบด้วยป้อนข้าวลูกแบบทุกๆวัน ก่อนเข้าห้อง เรากับลูกจะไม่ค่อยออกมา
เพราะลูกเราซนกลับจะไปปล่อยนกของปู่เค้า แกชอบดักนกแล้วจับมา
ขังกรงเลี้ยง มีเปนสิบๆ ตรงไหนมีนกตรงนั้นก้อมีขี้นกใช่มั้ย
และใช่ นี่ก้ออีกสาเหตุที่ไท่อยากปล่อยออกมาวิ่งเล่น เพราะแกไม่เคย
ทำความสะอาดเลย. ขี้นกในกรงในกองเป็นภูเขา เหม็น สกปรกมาก
เรากับลูกเลยต้องอยู่แต่ในห้อง และวันนั้นเองเราอยู่ในห้อง ก้อได้ยินเสียง
เอะอะโวยวายข้างนอก แล้วจู่ๆปู่เค้าก้อกระชากหน้าต่างห้องอย่างแรง
แล้วด่าว่า "วันๆอยืแต่ในห้อง ไม่ทำอะไรเลย น้ำหมดก้อไม่ปั๊มไม่อะไรเลย
กูดูอยู่ตั้งแต่เช้าแล้วมัวแต่นั่งกินช้าว มัยน่าถีบให้ล้มตรงน้ั้น น้ำหมดก้อไม่รู้จักสูบ
ดีแต่ใช่ ล้างแต่จาน ซักแต่ผ้า น้ำล้าง_ีล้าง_ อ ทำมัยไม่รู้จักปั๊ม *(ขอเซนเซอคำหยาบนะคะ)
แล้วเค้าก้อปิดหน้าต่างดังปัง!! แล้วหัยไปด่าแฟนเราว่า "นี่หาเมียแต่ละคน
โซๆทั้งนั้น (โซ แปลว่า เลวมาก) แล้วก้อด่าเรา. อีเปรต ขี้เกียจ แล้วก้อ
สาระพัดคำด่าทอหยาบๆทั้งหลายอีกมากมายทึ่เค้าสันหามาด่าเรา
นั้นแหละค้ะคั้งสุดท้าย เราตัดสินใจเก้บผ้าใส่กะเป๋า เก้บของใช้ที่จำเปน
แล้วบอกกับแฟนว่า 'เค้าไม่อยู่แล้ว ไปส่งที้บ้านหน่อย จะกลับบ้าน'
แล้วก้อมานั่งร้องไห้เก้บของใส่กะเป๋า ส่วนย่าเค้าก้อบอกว่า
" อย่าไปเลย ถ้าไปก้อ ยากแล้วที่จะกลับเข้ามาอีก" เราเลยบอกไปว่า
"หนูไปแล้วไม่กลับมาแล้วย่า" แล้วแฟนเราก้อมาส่งทึ่บ้านระหว่างทางที่ขับรถ
เราก้อบอกแฟนว่า รถนี้ใช้ไปก่อนก้อได้นะ ซื้อใหม่แล้วค่อยเอามาคืน
เส้อผ้าก้อเก็บไว้ให้ด้วย เด่วพอแม่มารับจะโทรไปบอก จะไปอยู่กับแม่ที่ กทม.
คือเราจะบอกเลิกแฟนทางอ้อม ทุกคนคงเข้าใจการตัดสินใจของเรา
แล้วแฟนเราก้อพยักหน้า แล้วเราเหนน้ำตาเค้าเริ่มไหล เค้าเช็ดน้ำตา
แล้วหันมาบอกว่า "ถ้าเทอไป เราก้อไปด้วย". เราก้อพูดไม่ออก
และรู้ ทันทีว่าเค้ารักเรามากถึงกับยอมไปอยู่ กทม. เราก้อทิ้งเค้าไม่ลง
ทุกวันนี้เราอยู่บ้านสองคนลูก ญาติๆแถวบ้านก้อไม่มี นานทีแฟนจะมาหา
เรายังไม่ได้ไป กทม. แฟนบอกหาเช่าบ้านแถวนี้แล้วาอยู่ด้วยกันดีกว่า
บ้านทึ่เราอยู่ตอนนี้เป็นบ้านน้าที่เราเคยอยู่แต่ตอยนึ้นะจะกลับมาอยู่
ถ้ายังไม่ได้เช่าบ้านตอนนี้กลัวจะไม่มีที่อยู่ เกรงใจน้าด้วย เรากับแฟน
พอห่างกันเราก้อกลัวเค้าจะไม่รักเราเหมิลเดิม นานๆทีมาหา
เพราะบ้านเค้ากับเราอยู่ไกลกันมาก และเค้าก้อต้องทำงาน มาบ่อยไม่ได้
เรากลัวความสัมพัน มันจะจบแค่นึ้ เราควรทำยังงัยดี? ควรทำอะไรต่อไป?
ทุกวันนึ้เหมิลอยู่ไปวันๆ ปล่อยให้เวลาผ่านไปดูไร้อนาคคมาก
เป็รเมียแท้ๆ แต่อยู่เหมิลเมียเก้บเลย นานๆทีสามีมาหา 555
ตอบหน่วยนะคะ ช่วยหน่อย นี่กระทู้แรก ร้อนใจจนต้องสมัครสมาชิก
ขอบคุณล่วงหน้าค้ะ