หลังจากราชาเดลไซน์สิ้นพระชนม์โลกเอนโดร่าเริ่มปั่นป่วนเพราะไร้ซึ่งผู้ปกครอง แถมองค์ชายเอมิลิโอประชาชนทั่วไปก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เกิดการแย่งชิง ปล้นฆ่า แย่งดินแดนไปทั่ว แต่พวกชุนยังอยู่ที่บาบิลอนโดยที่ยังไปไหนไม่ได้เพราะต้องรอให้ปาสคาร์ลค้นคว้าเรื่องประตูเชื่อมโลกเบื้องบนกับเบื้องล่างให้เสร็จก่อน

เอมิลิโอยังคงซึมเศร้าต่อจากตอนที่แล้ว ชุนเห็นเอมิลิโอเศร้าก็กังวล จึงคอยเฝ้ามองอยู่ใกล้ๆ (อะไรของเอมิลิโอเนี่ย ตอนที่แล้วนึกว่าชุนปลอบจนอารมณ์ดีขึ้นแล้วซะอีก สรุปเสียเวลางั้นรึ)

ชุนอยากให้เอมิลิโออารมณ์ดีขึ้นเลยชวนเป็นเพื่อนฝึกซ้อมวิชาดาบ แต่เอมิลิโอปฏิเสธ พร้อมต่อว่าชุนว่า

เอมิลิโอ – “นายกลับไปโลกเบื้องบนไม่ได้แล้วนะ ทำไมนายยังทำเป็นร่าเริงอยู่ได้ บ้าหรือเปล่า!”
แต่ชุนกลับตอบและแกล้งพูดยั่วให้เอมิลิโอโมโหว่า
ชุน  –       “ไม่ใช่ฉันไม่กังวลหรอกนะ แต่ฉันจะเอาแต่ซึมเศร้าอยู่ไม่ได้  เพราะฉันไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างนายไงล่ะ”
เอมิลิโอ -  “ฮึ่ม!”
ชุน -         “โกรธเหรอ ท่านเจ้าชาย?”
เอมิลิโอเลยยอมซัมมอนอาวุธออกมาซ้อมกันค่ะ





ทางด้านหลุยส์ตัดสินใจว่าจะออกจากกลุ่มอิกนอร์ด แต่แล้วกลับได้ยินข่าวว่าเกาะของเผ่าซูกำลังโดนกองทหารล้อมโจมตี คุณเธอเลยตัดสินใจว่าจะอยู่กับพวกอกนอร์ดต่อและชดใช้ความผิดโดยการทำงานให้อย่างเต็มที่

ด้านเอมิลิโอกับชุนที่ยังซ้อมดาบกัน เอมิลิโอนึกถามตัวเองในใจว่า

เอมิลิโอ – ‘ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย นี่ฉันต้องเต้นไปตามเกมของหมอนี่ทุกที  ทำอย่างนี้แล้วมันจะไปมีความหมายอะไร’
เอมิลิโอ -  “เลิกยุ่งกับฉันซะทีได้ไหม! ฉันจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับนายซะหน่อย”
ชุน  -   “เกี่ยวแน่นอน เราเดินทางมาด้วยกันตลอดแล้วนายก็มาหยุดจมอยู่กับที่ จะให้ฉันปล่อยนายไว้ได้ยังไง!?”
เอมิลิโอตระหนักขึ้นได้ว่าชุนต้องการอะไรจึงชวนเขาซ้อมดาบ
เอมิลิโอ – “อย่างนี้นี่เอง...”

แล้วทั้งสองก็พุ่งดาบเข้าปะทะกันเพื่อตัดสิน ปรากฏว่าชุนสามารถปัดหอกของเอมิลิโอทิ้งได้

แต่ปราฏกว่าชุนดีใจได้ไม่ทันไร เอมิลิโอก็พุ่งเข้าคว้าข้อมือชุน และขัดขาชุนพร้อมจับตัวชุนกดลงไปกับพื้น จนดาบของชุนหลุดกระเด็นออกจากมือไป จึงเป็นอันว่าชุนแพ้ค่ะ (จขกท.กรี๊ดซีนนี้มาก ซีนเมะจับเคะกด 555 แถมจับกดลงได้ง่ายๆเลยนะเนี่ย กร๊ากกกก)





เอมิลิโอ -  “ฉันไม่ทันรู้สึกตัวเลย ว่านายต้องการให้กำลังใจให้ฉันดีขึ้นสินะ”
ชุน -         “ก็ไม่เชิง... ว่าแต่ทำไมนายต้องเอาแต่หงุดหงิดอารมณ์เสียตลอดเลย เลิกเอาแต่ยึดติดอยู่กับอดีตได้แล้ว”
เอมิลิโอ -   “อะไรนะ?”
ชุน -          “หัดมองไปข้างหน้าบ้าง ตอนที่เดลไซน์ยังอยู่นายก็เอาแต่คิดเรื่องจะแก้แค้น จะแก้แค้น พอมาตอนนี้ก็เอาแต่เสียใจ เสียใจ นายเนี่ยเป็นคนยึดติดกับเรื่องในอดีตมากไปนะเอมิลิโอ พูดง่ายๆคือนายมันเป็นคนมืดมน เจ้าองค์ชายมืดมนเอ๊ย!”
เอมิลิโอ -  “องค์ชายมืดมน!?”
ชุน -          “ก็จริงไม่ใช่เหรอ นายเอาแต่เศร้าตลอด ไม่เคยยิ้มเลย”
เอมิลิโอ -   “จริงของนาย...”
ชุน -          “เอ๊ะ ขอโทษฉันพูดเกินไปหน่อย จริงๆนายควรจะด่าฉันตอบแบบทุกทีนี่นา แบบนี้มันแปลกๆนะ” (น่ารักจังชุน มีขอโทษด้วย)
เอมิลิโอ     “ไม่หรอก ที่นายพูดมันถูกแล้ว ฉันยึดติดกับอดีตจริงๆ แต่...ถ้าอย่างนั้นจากนี้ไปฉันจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ? ฉันจะมีชีวิตต่อไปยังไงดี?”
ชุน -    “ก็มองไปแต่วันข้างหน้า แล้วก็พยายามทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ในตอนนี้สิ ใครๆเขาก็ใช้ชีวิตแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ”
เอมิลิโอ – “เรื่องที่ตัวเองทำได้งั้นเหรอ...”





เอมิลิโอได้ฟังชุนจึงถึงบางอ้อว่าตัวเองควรทำอะไรค่ะ เขาอยากช่วยผู้คนในประเทศจากความเดือดร้อน ในตอนท้ายเอมิลิโอจึงไปขอเข้าเป็นสมาชิกของอิกนอร์ดอย่างเป็นทางการพร้อมชุนค่ะ ปาสคาร์ลบอกว่าต้องไปค้นคว้าต่อที่ห้องวิจัยของราชวัง ทั้งหมดจึงเตรียมตัวไปยังเมืองหลวงค่ะ





คอมเม้นท์ท้ายตอน

เป็นตอนที่ความสัมพันธ์ของสองหนุ่มยิ่งพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งค่ะ หนูชุนคอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจเอมิลิโอตั้งแต่ซึมเศร้ามาสองตอนแล้ว น่ารักมาก หลังจากได้ฟังชุนพูดเอมิลิโอเลยตัดสินใจก้าวเดินต่อไปได้ซะทีว่าแล้วจริงๆว่าคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะอยู่เคียงข้างเอมิลิโอคือชุนนี่แหละ

แต่แหมคู่นี้นี่บิ๊วท์ความสัมพันธ์กันนานโคตร นี่ 14 ตอนเข้าไปแล้วนะ จขกท.รอว่าเมื่อไหร่พระเอกทั้งสองจะได้บอกรักหรือรู้ตัวว่ารักกันซักที แต่นะ...ความสัมพันธ์ชาย-ชายมันยอมรับไม่ได้ง่ายๆเหมือนชาย-หญิงนี่ จะให้คนเป็นแมนแท้ๆอย่างสองคนนี้ยอมรับว่ามีใจให้ผู้ชายด้วยกันนี่มันยากเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา

พูดถึงซีนเด็ดสุดตอนนี้คงไม่พ้นซีนจับกด 555