ตอนแรกตามลิงค์ http://ppantip.com/topic/35349727 (พักค้างคืนที่วังเวียงเพื่อที่จะชมวิวหลวงพระบางในยามรุ่งขึ้นตอนเดินทาง)
ตอนที่สองตามลิงค์ http://ppantip.com/topic/35351186 (หาที่พักที่หลวงพระบาง เที่ยวตามริมแม่น้ำคานไหลลงสู่น้ำโขง เข้าวัดเชียงทอง ชมพระอาทิตย์ตกดินที่พูสี)
ตอนที่สามตามลิงค์ http://ppantip.com/topic/35353300 (เที่ยวน้ำตกตาดแส้ เดินป่าชมน้ำตกที่อยู่ในชั้นที่ลึกกว่าโซนจัดให้เล่นน้ำ)
ตอนที่ห้าตามลิงค์ http://ppantip.com/topic/35378698 (เที่ยวถ้ำติ่ง เดินเล่นเก็บตกบริเวณเมืองหลวงพระบาง)
ตอนที่หกตามลิงค์ http://ppantip.com/topic/35546206 (ตอนที่หก ตอนสุดท้ายเก็บตกวิวข้างถนนเส้นเมืองนาน-กาสี เก็บตกมุมวังเวียงที่ผู้คนไม่ค่อยไปกัน)

ต่อจากความเดิมตอนที่แล้วหลังจากที่ผมเล่นน้ำจนเป็นตะคริวที่น้ำตกตาดแส้ผมจึงจ้างรถเหมาพาส่งทั้งตัวคนและจักรยานสีแดงกลับในตัวเมืองหลวงพระบางบริเวณสามแยกป้ายชี้ทางอีก ๓๐ กิโลเมตร ไปตาดกวางสี หาข้าวกินเพราะหิวอย่างแรง(ถึงตัวเมืองหลวงพระบางประมาณ ๑๕.๓๐ น.) จึงวางแผนที่ไปน้ำตกตาดกวางซีโดยรถตู้เพื่อประหยัดเวลาในวันพรุ่งนี้ และงดใช้กำลังขาไม่ให้มากเกินไป

วันที่ ๔ ในลาว (๒๙ ธ.ค. ๒๕๕๘) เดินชมตัวเมืองหลวงพระบางในยามเช้าระหว่างเส้นทางจากพระธาตุพูสีไปยังวัดโพนเพา ทานอาหารเช้าประชานิยม และเที่ยวน้ำตกตาดกวางซี


เนื่องจากมีบทเรียนเมื่อของเมื่อวานที่ใช้กำลังขามากไป บวกกับการเล่นน้ำที่เย็นทำให้ขาเป็นตะคริวผมจึงตัดสินใจขึ้นรถตู้รอบ ๑๑.๐๐ น. ไปน้ำตกดีกว่าครับ เพื่อที่ผมจะได้เดินสำรวจธรรมชาติ และเล่นน้ำได้นานยิ่งขึ้น และความเสี่ยงที่เป็นตะคริวก็ยิ่งน้อยลง แต่ตอนเช้านี้ผมหาเรื่องทำฆ่าเวลานั่นคือไปชมวิวที่วัดโพนเพาครับ แต่ผมวิ่งไปจากที่พัก(ในซอยข้างกาแฟโจถึงวัดโพนเพาก็ราวๆ สามกิโลเมตรกว่าๆ)นะคร้าบผม ๕๕๕ (จะเป็นตะคริวอีกมั้ยเนี่ยวันนี้)


พร้อมแล้ววิ่งเข้าไปเลย


เห็นวัดโพนเพาลางๆ ละ


และแล้วก็มาถึงจนได้


รอบเช้าเปิด ๘.๐๐ น. ถึง ๑๐.๐๐ น. รอบบ่าย ๑๓.๓๐ น. ถึง ๑๖.๓๐ น. ดูนาฬิกาตัวเองโอ๊ะ ม่าย มาถึงเวลา ๐๗.๐๐ น. รออีกนานสินะเนี่ย


สำรวจรอบวัดรอดีกว่าครับ


อีกด้านหนึ่งของวัด


ขออีกมุม


สาดมุมกล้องไปถ่ายวิวเมืองหลวงพระบางบ้าง


สุดท้ายแล้วรอจน ๐๘.๒๐ วัดก็ไม่เปิดให้เข้าชมครับ โอ้ พระสงฆ์!! ผมจึงเดินออกมาทางเดิม แต่แล้วก็เห็นวิวที่สวยงามเลยถ่ายเก็บไว้ซะ


ระหว่างผมเดินกลับก็ได้แต่ถ่ายรูปบรรยากาศสิ่งแวดล้อมในตัวเมืองหลวงพระบางครับ ขี้เกียจวิ่งละ เซฟกำลังไว้เดินป่าที่น้ำตกตาดกวางซีดีกว่า


การจราจรบางจุดวุ่นวาย แต่ผมเลือกที่จะถ่ายรูปการจราจรที่ไม่วุ่นวายดีกว่า เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี


ตรงจุดนี้ เลี้ยวขวาจะไปทางริมแม่น้ำคาน แต่ผมจะเดินไปทางซ้ายเพื่อชมตัวเมืองหลวงพระบางในย่านชุมชนที่ไม่ค่อยมีที่พักนักเดินทาง (หมายเหตุ โซนริมแม่น้ำคานจะเต็มไปด้วยที่พักนักเดินทางเป็นจำนวนมาก)


เริ่มหิวละ แต่ผมตั้งใจไปกินที่ร้านประชานิยมให้ได้ในเช้านี้ (แต่ตอนนี้เวลา ๐๙.๐๐ น. แล้ว)


หิวจัดละตอนนี้ ผมเดินมาตามริมแม่น้ำโขงเพื่อเดินไปร้านประชานิยม และระหว่างทางผมได้แวบเห็นพระยายาดอง นี่แหละน้าที่เขาว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือไวอากร้ายังมียาดอง เหนือยาดองยังมีพระยายาดอง (เกี่ยวกันมั้ย)


เห็นแล้วอยากทานสักเป๊กมั้ยคร้าบ


ซูมเข้าไป ยิ่งเห็นยิ่งหิว


ถึงแล้วประชานิยม แต่ผมซัดข้าวเปียกเส้นร้านข้างๆ ประชานิยมก่อนละกัน


เริ่มกินอิ่มมีความสุขละ แต่ยังไม่อิ่มที่สุด จัดไข่ลวก โอวัลตินร้อน ปาท่องโก๋ ที่ร้านประชานิยมตามความตั้งใจของวันนี้หน่อยละกัน


ทานเสร็จอาบน้ำ ปะแป้ง รอรถมารับ ๑๑.๐๐ น. แต่ดันเลทอีก ครึ่ง ชม. แต่ไม่เป็นไรคิดถึงสิ่งสวยงามที่ตาดกวางซีก็แล้วกัน