ผมมีพี่ชาย..คนหนึ่งพี่น้องคลานตามกันมาและพี่คนนี้ก็ได้ส่งเสียผมเรียนบางครั้งที่แม่ส่งไม่ทัน จนพี่ชายเขามีครอบครัวแต่งานมีลูกด้วยกันสองคน อยู่วันหนึ่งเพื่อนของพ่ชายได้พาน้องสาวและน้องเขย มีลูกสาวมาขออยู่ด้วยทั้งสองก็ยินดีให้มาอยู่ด้วยจะแชร์ค่าผ่อนบ้าน ไปได้บ้างต่อมาสักพักฝ่ายหญิงทะเลาะกะแฟนเลิกกันก็ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวจนอยู่มาวันหนึ่ง พี่ชายผมไปแอบได้เสียกันกับน้องของเพื่อนคนที่มาอยู่ด้วยจน เรื่องก็แดงใหญ่โตจนต้องเลิกลากันกับเมียคนปัจจุบัน ในตอนนะนผมรู้สึกปลงเป็นเรื่องของเวรกรรมปล่อยเขาให้เป็นเรื่องของเขา ผมไม่รู้สึกอะไร แต่ต่อมาผมได้รู้จักน้องชายแฟนผม น้องชายมีแฟนผู้หญิงที่ทำงานเดียวกัน น้องทั้งสองผมสนิทมาก เวลาน้องมีปัญหาทะเลาะผมก็จะเป็นคนกลางกาวประสานให้ตลอด ไปเทียวด้วยกัน กินข้าวเช้าด้วยกัน ทำงานที่เดียวกัน เจอกันแทบทุกวัน ตอนนี้ล่าสุดน้องทั้งสองทะเลาะกันเลิกกัน ผมกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ราวกับว่าเราอกหักเสียเอง ไม่อยากให้น้องทั้งสองเลิกกัน จะคุยทางน้องก็คุยไม่ได้ด้วยเหตุผลไม่ใช่เรื่องของเราเป็นเรื่องของเขา
ผมก็เลยแปลกใจตัวเองว่าผมเป็นอะไรญาติผมเองแท้ๆแต่ผมกับไม่คิดอะไรปล่อยวางได้ แต่กับน้องสองคนคนหนึ่งเป็นน้องแฟนผมอีกคนเป็นแฟนเขาแต่ทำงานที่เดียวกัน ผมสนิททั้งคู่แต่กลับรู้สึกวุ่นวายใจนอนไม่หลับเวลาน้องสองคนมีปัญหาทะเลาะกันอยากให้คืนดีกัน อยากทำทุกๆอย่างให้ทั้งสองกับมารักกันเหมือนเดิม
ความผูกผัน..มีอำนาจทำให้เราไม่ชอบหรือชอบใครได้จริงหรอ
ผมก็เลยแปลกใจตัวเองว่าผมเป็นอะไรญาติผมเองแท้ๆแต่ผมกับไม่คิดอะไรปล่อยวางได้ แต่กับน้องสองคนคนหนึ่งเป็นน้องแฟนผมอีกคนเป็นแฟนเขาแต่ทำงานที่เดียวกัน ผมสนิททั้งคู่แต่กลับรู้สึกวุ่นวายใจนอนไม่หลับเวลาน้องสองคนมีปัญหาทะเลาะกันอยากให้คืนดีกัน อยากทำทุกๆอย่างให้ทั้งสองกับมารักกันเหมือนเดิม