เรื่องคือสงสารเพื่อนค่ะ
เพื่อนเราเป็นคนน่ารักนะคะ ไม่ใช่คนที่เก่งมากมาย แต่ถ้าวัดเรื่องน้ำใจและความดี คงหาคนเทียบยาก
พอดีว่าเพื่อนเราเเจ้งลาออกจากงาน แต่เจ้านายไม่ยอมให้ออก พร้อมหักเงินเดือนไว้ครึ่งนึง
แจ้งว่าถ้าอยู่ต่อจะคืนให้...

เราเห็นชีวิตเพื่อนมาตลอดค่ะ ชีวิตเต็มไปด้วยความลำบาก
และปัจจุบันก็ลำบากมาก โดยเฉพาะเรื่องการเงิน
เพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าเข้าไปคุยกับนายแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมให้
พูดมาแค่ " ถ้าจะเกลียดพี่ก็ได้นะ...แต่พี่ต้องทำ "
เราเองไม่เข้าใจ ว่าเขากลัวเสียฟอร์มรึไง หากวอนขอคนที่เด็กกว่า
ให้อยู่ช่วยงานก่อน ทำไมสมองถึงซับซ้อนคิดวางแผนที่ไร้คุณธรรมแบบนี้

ในขณะที่เพื่อนเราเองก็ไม่เคยสาย ไม่เคยขาดงาน ไม่เคยต้องแก้งาน ไม่เคยทำตัวมีปัญหา
หากคุณต้องการคนดีๆ มีความรับผิดชอบแบบนี้ ทำไมไม่ขอกันด้วยน้ำใจดีๆ
เพื่อนเรามันคงจะไม่ปฏิเสธหรอกค่ะ มันเป็นคนปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็น
แล้วยิ่งถ้าเอาเรื่องความรับผิดชอบมาต่อรอง มันไม่ยอมทำให้ใครลำบากเพราะมันแน่ๆ

เราก็คงทำได้แค่พาไปยื่นเรื่องร้องเรียน ซึ่งเงินที่เหลือก็ไม่รู้จะได้คืนรึเปล่า?!
มันเป็นเรื่องน่าน้อยใจของผู้น้อย ไม่มีเส้นสาย ไม่มีอำนาจ เลยต้องโดนแบบนี้งั้นหรือ??
สังคมเรานี่... เต็มไปด้วยคนแบบนี้เน๊าะ เราสงสารเพื่อนจับใจ สิ่งที่ทำได้ก็คงต้องว่ากันไปตามกฏหมาย

ยิ่งพอมานั่งดูเป็นต่อ ยิ่งอิจฉาคนในอ๊อฟฟิตพี่สมรมาก
หายากนะคะ บนสังคมสมัยนี้ ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละนะ
ยิ่งยอม...ยิ่งได้ใจ พอไม่ไม่ยอมเข้าแล้ว...ก็กลายเป็นก้าวร้าวซะงั้น
เด็กอย่างเราต้องมานั่งนึก หากไม่อยากมีปัญหาคงต้องยอมเป็นเบี้ยล่างสินะ
#ความเจริญจงบังเกิดต่อบ้านเมืองข้า #บ้านเมืองที่เต็มไปด้วยคนกินมนุษย์