วันเสาร์ที่แล้ว ผ่านไปทำธุระที่ตึก cp ตรงแยกพญาไท ตึกนี้มีที่เรียนพิเศษเยอะมาก เด็กๆจะเริ่มเรียนกันตั้งแต่ 08.00 น. มีร้านค้าในตึกด้วย แต่บางร้านยังไม่เปิด ส่วนใหญ่แล้วผู้ปกครองก็จะพยายามหาที่นั่งกัน ที่นั่งทั่วไป (มีแต่เก้าอี้) พอที่จะรองรับคน แต่ไม่มีที่นั่งที่มีโต๊ะด้วย
ประเด็นคือ ผมเดินผ่านร้าน True coffee ไม่รู้เรียกถูกหรือเปล่า (ร้านขายกาแฟ ของ ทรู) ไฟยังไม่เปิดเลย พนักงานน่าจะยังไม่มา แต่คนนั่งเต็มร้านแล้ว ที่ร้านเขามีรั้วไม้เล็กๆกั้นเอาไว้ แต่ก็มีคนเปิดออก เพื่อเข้าไปนั่ง
ผมก็ไม่รู้นะ ว่า ทางร้านอนุญาตให้เข้าไปนั่งได้ตั้งแต่ 08.00 น. เลยโดยที่ยังไม่มีพนักงานมาหรือเปล่า และไม่รู้ว่าพนักงานจะดีใจไหมที่พอไปถึงร้านแล้ว ลูกค้าเต็มร้านเลย แต่ถ้าเป็นผม ผมคงไม่กล้าเข้าร้านของเขาก่อนเวลาครับ เพราะกลัวของเขาหาย และ คิดว่าเขาคงต้องใช้เวลาเตรียมตัวเอง และเตรียมของเปิดร้าน จากเหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้สึกว่าความเกรงใจผู้อื่นของคนกรุงเทพ (ที่ต้องแก่งแย่งกันในทุกๆเรื่อง) มันน้อยลงไปเรื่อยๆ ทำให้รู้สึกไม่น่าอยู่
ท่านอื่นๆ คิดว่าอย่างไรครับ หรือ ผมจะคิดมากไปเอง?
ความเกรงใจผู้อื่นของคนกรุงเทพ รู้สึกมันจะน้อยลงเรื่อยๆ
ประเด็นคือ ผมเดินผ่านร้าน True coffee ไม่รู้เรียกถูกหรือเปล่า (ร้านขายกาแฟ ของ ทรู) ไฟยังไม่เปิดเลย พนักงานน่าจะยังไม่มา แต่คนนั่งเต็มร้านแล้ว ที่ร้านเขามีรั้วไม้เล็กๆกั้นเอาไว้ แต่ก็มีคนเปิดออก เพื่อเข้าไปนั่ง
ผมก็ไม่รู้นะ ว่า ทางร้านอนุญาตให้เข้าไปนั่งได้ตั้งแต่ 08.00 น. เลยโดยที่ยังไม่มีพนักงานมาหรือเปล่า และไม่รู้ว่าพนักงานจะดีใจไหมที่พอไปถึงร้านแล้ว ลูกค้าเต็มร้านเลย แต่ถ้าเป็นผม ผมคงไม่กล้าเข้าร้านของเขาก่อนเวลาครับ เพราะกลัวของเขาหาย และ คิดว่าเขาคงต้องใช้เวลาเตรียมตัวเอง และเตรียมของเปิดร้าน จากเหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้สึกว่าความเกรงใจผู้อื่นของคนกรุงเทพ (ที่ต้องแก่งแย่งกันในทุกๆเรื่อง) มันน้อยลงไปเรื่อยๆ ทำให้รู้สึกไม่น่าอยู่
ท่านอื่นๆ คิดว่าอย่างไรครับ หรือ ผมจะคิดมากไปเอง?