ไม่รู้ใครจะเป็นเหมือนฉันบ้างไหม ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนขี้เหงาเกินไป  ย้อนกลับไปตั้งแต่ยุคโทรศัพท์รุ่นแรกที่ไม่มีเสา (Nokia 3210 และ 3310)   ซึ่งโทรศัพท์ยุคนั้นยังทำอะไรได้ไม่มาก ค่าโทรก็แสนแพง ค่าsms ก็คิดเป็นข้อความ เกมส์ก็มีแค่เกมส์งู ฉันก็ยังติดมัน ทั้งที่มันทำได้แค่นั้น กดดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อย จนวันหนึ่งมี sms ลึกลับส่งมาหาบ่อยๆ จนทำให้อยากรู้ว่าเป็นใคร รับๆตอบๆข้อความลึกลับนั้นจนกลายเป็นติด sms ไปพักนึง เปลืองไปหลายบาท เพราะสมัยนั้นมันไม่มีการส่งข้อความฟรี เล่นไปเล่นมาจนสืบได้รู้ว่าแฟนมีกิ๊ก อ้าว!!! ก็นางคงอยากแสดงตัว แหมเล่นมุขมาทำเป็นหนุ่มลึกลับมาจีบซะด้วย ทั้งที่สมัยนั้นนี่ โทรหากันง่ายกว่านะ ถ้าคนลึกลับอยากจะจีบจริงๆ 5555 จากการติดโทรศัพท์ยุคนั้น ผลตอบรับเลยเป็นดราม่าไป

ข้ามมาถึงยุคโทรศัพท์มีกล้องยุคแรกๆ น่าจะเป็นเครื่องของฉัทด้วยมั้งที่เป็นรุ่นๆแรกๆเลยนะ ก็ได้มาเป็นเจ้าของ Sanyo รุ่นฝาพับ มีกล้อง 2 ตัวที่กล้องหน้าเวลาพับก็จะถ่ายเซลฟี่ตัวเองได้ สมัยนั้นกิ๊บเก๋เชียวค่ะ เริ่มมีแอคท่าตัวเองเก็บไว้ในโทรศัพท์ แต่ความละเอียดมันน้อยมาก  เจ้าฮัทนี่ ทำอะไรได้มากกว่าที่คิดเรียกได้ว่าเป็นผู้นำของ แอพพลิเคชันต่างๆก็ว่าได้ เรียกได้ว่าเป็นการเปิดโลกโทรศัพท์เชื่อมเข้าอินเตอร์เน็ตเลยมั้ง แรกๆก็ไม่ค่อยได้เล่นอะไรเท่าไร นอกจากเข้าไปโหลดเกมส์ใน playroom เข้าไปอ่านข่าว ดูดวง ไร้สาระไปวันๆ แต่มันก็ช่วยแก้เหงาได้นะ มีอะไรเล่นมากมายกว่าเจ้า 3310 และโนเกียอื่นๆ แล้ววันนึงก็ได้เจอแอพที่ปังมาก มันคือการส่งเพลงให้เพื่อนฟังได้ฟรีๆ  สมัยนั้นยังไม่มีค่ายไหนทำ พอใครได้รับเพลงจากเราก็จะงงๆ เอ๊ย ทำได้ไง   คนรับเพลงจะได้รับเบอร์โทรเข้า จำไม่ค่อยได้ละเบอร์อะไร (นานเกิ้น) พอปลายทางรับ ก็จะได้ยินเสียงจากระบบพูดว่า "คุณได้รับเพลงจากหมายเลย 086-3xx-xxxx ค่ะ ฟังทันทีกด 1 ฟังอีก 1 ชม.ถัดไป กด2 " (ไม่รู้จำผิดไหมนะ แต่มันพูดประมาณนี้) พอคนรับฟังเพลงจบวางสายลง ระบบก็จะแจ้งกลับไปที่คนส่งเพลง 555 สนุก... สมัยที่ส่งฟรีนี่ ส่งกันสนุกเลยค่ะ แอบชอบใครก็ส่งเพลงไปให้ฟังแทนใจ แต่ด้วยมีตัวเองคนเดียวที่ใช้ฮัทนี่สิ เลยไม่เคยได้รับเพลงจากใครบ้างเยย  

อ๊ะ!!! เริ่มไร้สาระมายาว ... เดี๋ยวโพสต่อนะฮะ